คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เพราะอารมณ์ชั่ววูบและขาดการยั้งใจในอดีต
ทำให้ก่อเกิดสายสัมพันธ์ของท่านประธานหนุ่มเอาไว้
ลูกชายก็จะเอา! เมียก็อยากได้คืน!
อากาศยามเช้าตรู่ที่แสนสบาย ไรวินทร์ตื่นเช้ากว่าทุกวัน
และออกไปเดินเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้านเขียวขจี เขาเดินย่ำเท้าเปล่าสัมผัสหญ้า
ที่ถูกตัดสั้นและตกแต่งอย่างสวยงามท่ามกลางบรรยากาศสดชื่น แสงแดดอ่อนๆ
ผ่านทะลุก้อนเมฆมากระทบบนผิวดินกับกลิ่นหอมอ่อนๆ รวยรินของดอกไม้หลายสายพันธุ์
ลอยปะทะเข้าจมูกซึ่งคุณแม่ขยันนำมาปลูกแล้วจัดสวนให้สวยงามรวมถึงไม้มงคลด้วย
เขากำลังเดินเล่นเพลินๆ ทันใดนั้นมีเสียงวิ่งตุ้บตั้บใกล้เข้ามาทางที่เขายืนอยู่
“กุนพ่อคร๊าบ อุ้มหนูหน่อย”
เสียงเด็กผู้ชายไม่รู้มาจากไหนวิ่งถลาเข้ามากอดขาอ้อนอยากให้อุ้ม
ไรวินทร์ก้มหน้ามองสบตาใสแจ๋วของหนูน้อยตัวกลมป้อม ผิวขาวอมชมพู
แก้มยุ้ยเป็นพวงแดงกลมเหมือนลูกซาลาเปา
กำลังเงยหน้ามองแล้วส่งยิ้มให้เขาอย่างแจ่มใสจนตาหยี
“หนูเรียกลุงว่าพ่อหรือครับ”
ชายหนุ่มถามพร้อมกับก้มตัวยกแขนสองข้างช้อนก้นของหนูน้อยขึ้น
อุ้มพร้อมกับหอมแก้มยุ้ยนั้นอย่างเอ็นดู
“ก็เรียกพ่อจิคับ ก็พ่อเป็นพ่อของหนูทำไมจะเรียกจะไม่ได้”
สองแขนอวบป้อมยกคล้องคอแล้วแนบหน้าซุกบนอกอย่างประจบประแจง
จนไรวินทร์รู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นแรงเกิดความรู้สึกรักใคร่เด็กคนนี้อย่างแปลกประหลาด
“หนูอยากเป็นลูกลุงหรือครับ”
เขาถามพลางกระชับอ้อมแขนกอดรัดร่างเล็กที่ซุกหัวทุยอยู่แผ่นอก
“อยากคับ”
หนูน้อยผละหน้าออกจากอกแล้วตอบเสียงใส
“ลุงก็อยากเป็นพ่อหนูเหมือนกัน”
เขาหอมแก้มยุ้ยอีกครั้งและปล่อยหนูน้อยลงพื้นดินเพราะเจ้าตัวดิ้นจะขอลง
“กุนแม่เรียกแล้ว หนูไปหากุนแม่ก่อนนะ”
“เดี๋ยวก่อนหนู อย่าเพิ่งไปคุยกับลุงก่อน ยังไม่ได้ถามชื่อเลยว่าหนูชื่ออะไร”
“กุนพ่อรีบไปหาหนูเร็วๆ นะ”
หนูน้อยโบกมือบ๊ายบายวิ่งไปทางพุ่มไม้หายไป
“อย่างเพิ่งไปลูก โอ๊ย!”
เขาตะโกนเสียงดังจนมารดาที่เดินผ่านหน้าห้องต้องหยุดเท้าและเคาะห้องเรียกลูกชาย
“คิน เป็นอะไรลูก”
คุณหญิงกนิษฐาถามลูกชายเสียงอ่อนโยนขณะเดินไปทรุดนั่งลงขอบเตียง
มองใบหน้ายุ่งเหยิงของลูกชายอย่างแปลกใจ
“ผมฝันครับคุณแม่ ฝันแปลกมาก มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาเรียกผมว่าพ่อครับ”
เขาตอบมารดาอย่างเสียดาย ยังรู้สึกถึงกลิ่นแป้งเด็กติดที่ปลายจมูกของตัวเอง
“ฝันถึงเด็ก หรือว่าแม่จะได้หลาน คินไปทำใครท้องหรือเปล่า ตาหนูถึงได้มาตาม”
คำพูดของมารดานั้นก่อเกิดความเคร่งเครียดปรากฏบนใบหน้าคร้ามคมโดยไม่รู้ตัว