คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“มะรืนนี้เตรียมตัวกลับไปเรียนต่อด้วยนะ อาจองตั๋วให้แล้ว”
คำพูดของ พระนาย ทำให้ คะนึงนิจ ตกใจจนเผลอทำมีดบาดมือตัวเอง เพราะความคมของมีดทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาทันที
“ทะ…ทำไมล่ะคะ อีกตั้งหลายวันกว่าพายจะเปิดเทอม”
คะนึงนิจหันไปถามอาหนุ่มพร้อมกับกดบาดแผลเอาไว้ไม่ให้เลือดไหลออกมา
“กลับไปอยู่ที่นั่นแหละดีแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ้านแล้วนะ กลับทีเดียวตอนเรียนจบเลย”
พระนายพูดพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปากไปเรื่อย ๆ เลยไม่ทันเห็นว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับคะนึงนิจบ้าง
คะนึงนิจน้ำตาร่วงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้เยื่อใยของอาหนุ่ม ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอมาก่อน
แล้วตอนนี้เองคำพูดของแขกที่มาหาเมื่อคืนก็ผ่านเข้ามาในหัว ตอนแรกเธอไม่เชื่อแต่สิ่งที่ได้ยินวันนี้มันตอกย้ำให้รู้ว่ามันคือเรื่องจริง
“ทำไมล่ะคะ ทำไมพายถึงจะกลับมาที่บ้านบ้างไม่ได้”
“จะมาทำไมบ่อย ๆ ล่ะตั้งใจเรียนให้จบเร็ว ๆ จะได้กลับมาช่วยอาทำงาน”
พระนายพูดแต่ยังไม่ยอมหันไปมองหลานสาวอยู่ดี
“อาพระนายคงเหนื่อยและเบื่อที่ต้องดูแลพายแล้วใช่ไหมคะ”
มือหนาที่ถือช้อนอยู่กระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงสั่นเครือของคะนึงนิจ แต่พยายามทำใจแข็งไม่เงยหน้าขึ้นมอง
“คิดอะไรไร้สาระ ที่อาพูดก็เพื่อตัวพายเองทั้งนั้นแหละ”
คำพูดของพระนายไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาเลย ตรงข้ามมันกลับทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิมเสียอีก
ไหน ๆ ก็เกิดเรื่องแบบนี้คะนึงนิจเลยตัดสินใจแล้วว่าจะถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้
“พายจะกลับถ้าอาพระนายตอบคำถามของพายตรง ๆ”
“ว่ามาสิ”
คะนึงนิจสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง
“ที่ผ่านมาอาพระนายคิดยังไงกับพายคะ”
พระนายชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินคำถามของเด็กสาว เขาเงยหน้ามองก็เห็นสายตาที่เปิดเผยความในใจออกมาจนหมด
มือหนากำแน่นแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งตรงข้ามกับเสียงหัวใจของตัวเอง
“คิดว่าเป็นหลานสาว เด็กในปกครอง ลูกสาวของผู้มีพระคุณ”
“แค่นั้นเหรอคะ”
“ก็แค่นั้นแหละจะให้มีอะไรมากกว่านั้นล่ะ”
น้ำเสียงที่เย็นชาและคำตอบที่เหมือนไม่ใส่ใจทำให้คะนึงนิจน้ำตาร่วง หัวใจที่อยู่อกด้านซ้ายชาจนแทบจะไม่รู้สึกแล้ว
“ถ้าพายบอกว่ารัก พายรักอาพระนายล่ะ อาคิดยังไงคะ”
ไหน ๆ ก็เจ็บแล้วก็เจ็บให้สุดไปเลย พระนายหันมามองหน้าคนพูดอีกครั้ง ดวงตาคมวูบไหวเล็กน้อยก่อนจะรีบปรับสายตาให้เย็นชาเหมือนเดิม
“อาจะถือว่าไม่ได้ยินเรื่องที่พายพูดมา หน้าที่ของพายคือตั้งใจเรียนให้จบ แล้วกลับมาดูแลธุรกิจของพ่อตัวเองให้ดี อย่าทำให้พวกท่านเสียใจ และจำไว้ว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระกับอาอีก เพราะมันไม่มีทางเปลี่ยนความรู้สึกที่อามีกับพายได้หรอก”
พระนายกัดฟันกรอดและกดความรู้สึกผิดไว้ในใจ
คะนึงนิจปาดน้ำตาที่ไหลทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ สิ่งที่อยากรู้วันนี้ก็ได้รู้แล้ว ว่าทุกอย่างที่พระนายทำให้เขาทำตามหน้าที่ ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรทั้งนั้น ที่ผ่านมาเธอมโนเพ้อไปคนเดียว
“ขอบคุณนะคะที่บอกความจริงให้พายรู้ และต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้อาต้องลำบากมาดูแลทุกอย่างแทน แต่พายให้สัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ทำตัวเป็นภาระอีก พายจะกลับไปเรียนให้จบอาพระนายจะได้มีเวลาให้กับคนที่ตัวเองรักสักที”
คะนึงนิจพูดพร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตาให้อาหนุ่ม