คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อพบว่าตนเองกลายเป็นชายาของท่านอ๋องตัวร้าย
ในนิยายที่เธอเป็นคนแต่ง จุดจบของตัวละครนี้ก็คือถูกสามีฆ่าตายอย่างอนาถ
เพราะเธอเป็นคนสร้างพวกเขาขึ้นมา จึงไม่มีใครที่จะรู้จักพวกเขาดีไปกว่าเธอ
ทว่าเธอคิดผิด ทำไมพวกเขาเปลี่ยนไปล่ะ นี่มันนอกบทแล้วเว๊ย!
ในเมื่อตอนนี้มู่ชิงก็คือหลิ่วชิง เธอก็จะขออยู่เงียบๆ พยายามวางแผนในอนาคต
ว่าจะทำมาหากินอะไรดี แต่หลินจื่อเซวียนตัวร้ายอันดับหนึ่ง ดูเหมือนจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ
“ชิงเอ๋อร์ มานี่”
หลิ่วชิงที่กำลังใจลอยอยู่สะดุ้ง เธอหมุนกายเดินไปหาชายหนุ่มก็ถูกเขารวบมานั่งบนตักแกร่ง
หลินจื่อเซวียนหอมแก้มนางไปหนึ่งที
“เมื่อก่อน…ข้าหูหนวกตาบอดเลยมองข้ามความรู้สึกของเจ้า ชิงเอ๋อร์ ยกโทษให้สามีได้หรือไม่”
เขาเอ่ยพลางสอดมือเข้าไปกอบกุมดอกบัวคู่งามใต้เสื้อตัวหนาสีขาวของคนด้านบน
หลิ่วชิงกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ไหนเลยจะยอมให้เขาได้กินเธอง่ายๆ เช่นนี้ เธอเอ่ยออกมาเสียงหวาน
“ท่านพี่ ชิงเอ๋อร์เพิ่งคลอดบุตร ยังมิอาจร่วมรักกับท่านได้ ตอนนี้ชิงเอ๋อร์ยังไม่พร้อม ท่านพี่ก็ปรนเปรอตนเองไปก่อนได้หรือไม่”
หลินจื่อเซวียนหยุดชะงัก มือหยาบยังคงกอบกุมความอ่อนนุ่มของหญิงสาวไว้ไม่ยอมปล่อย
“อีกนานแค่ไหน”
“ครึ่งเดือนเพคะ”
หลิ่วชิงเห็นว่าร่างแกร่งเงียบไปจึงกล่าวต่อ
“หากท่านพี่ทนไม่ไหว ก็ไปปลดปล่อยกับสตรีอื่นได้ เชื้อพระวงศ์สามารถมีชายาสนมได้มากมายไม่ใช่หรือ”
ชายหนุ่มแค่นเสียง เหตุใดนางถึงไม่หึงหวงเขาเลยเล่า!
“หากว่าข้าทำจริงๆ เจ้าจะไม่เสียใจหรือ”
เขาเอ่ยหยั่งเชิง หลิ่วชิงพยักหน้าตอบโดยไม่แม้แต่จะคิด
“หากข้าไปนอนกับพวกนาง แล้วมานอนกับเจ้า เจ้าจะรับได้หรือ”
“…”
หลินจื่อเซวียนเห็นร่างเล็กนิ่งเงียบไปก็ยิ้มมุมปาก เอ่ยต่อว่า
“เช่นนั้นข้าจะให้เว่ยหนานจื่อไปพาหญิงนางโลมมาสักสี่ห้าคนดีหรือไม่”
หลิ่วชิงกลอกตา จินตนาการถึงภาพที่หลินจื่อเซวียนร่วมรักกับหญิงนางโลมพร้อมกันห้าคน
พลันรู้สึกขนลุกขึ้นมา เอ่ยออกมาเสียงดัง
“ไม่ได้เพคะ!”