คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เมื่อในชีวิตไม่เคยมีผู้ชายดี ๆ ผ่านเข้ามา ลภัสรดา จึงตั้งใจว่าจะลองจ่ายเงิน
ซื้อเวลาให้ผู้ชายมานั่งพะเน้าพะนอเอาใจดูสักที ไหนเลยจะคาดคิดว่าเขาไม่ยอมคุยเฉย ๆ
แต่ดันลากเธอขึ้นห้องไปด้วย!
เปรมธวัช รู้สึกตัวตื่นเพราะร่างกายต้องการเข้าห้องน้ำ เขาควานมือไปข้างตัว
แล้วก็ต้องลืมตาโพลงเมื่อสัมผัสได้ถึงที่นอนว่างเปล่า ทั้งที่ควรจะมีใครคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ
ที่นอนเย็นเฉียบไร้ไออุ่นบอกเขาว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่นานแล้ว
ชายหนุ่มลุกขึ้นมองไปรอบห้องก็พบว่าในนี้มีเพียงเขาโดยลำพัง
ถ้าไม่ใช่เพราะรอยเลือดจาง ๆ บนผ้าปูที่นอนกับกลิ่นน้ำหอมของเธอที่ยังติดบนหมอน
เขาคงคิดว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นแค่ฝันไป อ้อ! ซองถุงยางอนามัยที่เกลื่อนกลาด
ก็เป็นหลักฐานว่าเมื่อคืนเขาลืมตัวขนาดไหน
เจ้าของห้องเดินไปเข้าห้องน้ำ จนออกมาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่มีร่องรอยว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนี้
เขากลับเข้ามาในห้องนอน มองหาอะไรบางอย่างที่เธออาจจะทิ้งไว้ให้เขาติดต่อเธอได้อีกครั้ง
เขารู้แค่ชื่อเล่นเธอ แม้แต่เบอร์โทรศัพท์ก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ
เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองที่อยู่บนโต๊ะหน้าทีวีมาเปิดดู เงินสดในนั้นยังอยู่ครบ
บัตรต่าง ๆ อยู่ในที่ของมันอย่างเรียบร้อย เธอคงไม่ใช่มิจฉาชีพ เขาระแวงมากไปเอง
พอชายหนุ่มกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ก็เหลือบไปเห็นแบงก์พันที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง
ท่ามกลางซองถุงยางที่เขาทิ้งเรี่ยราด เมื่อครู่เขาไม่ทันมองเพราะสีมันกลืนกับของบนโต๊ะ
และมันก็ถูกวางไว้ล่างสุด เปรมธวัชคว้ามาถืออย่างงุนงง
เขาแน่ใจว่าเมื่อคืนไม่ได้วางเงินเอาไว้ตรงนี้แน่นอน มีโน้ตเล็ก ๆ เขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบวางอยู่ใกล้ ๆ
‘ค่าตัวของคุณเปรม พีชสนุกมาก ขอบคุณนะคะ’
เวร! เธอคิดว่าเขาขายตัวหรือไง แล้วนี่มันอะไรกัน? นายเปรมธวัชมีค่าตัวแค่นี้เนี่ยนะ?