คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เหยี่ยว ยศวิน ตัวร้ายของกลุ่ม ยังพ่วงด้วยตำแหน่งทายามาเฟีย
แมงมุม เพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่ม เธอแสบ เธอร้าย กลัวใครเสียที่ไหน
เมื่อเพื่อนอยากกินเพื่อน และเพื่อนก็เลื่อนสถานะจนได้เป็นแฟน
ทว่า… ตัวร้ายก็คือตัวร้าย เมื่อเหยี่ยวยังคงเป็นเหยี่ยวที่พ่วงด้วยตำแหน่งเพลย์บอย
ความรักเดินมาถึงทางตันสะบั้นลง แมงมุมไม่หันหลังกลับ
เธอใจแข็งกับคำขอโทษที่ฟังอย่างไรก็ไร้น้ำหนักเกินกว่าจะรั้งความสัมพันธ์
ทว่า…การเดินจากไปของเธอ ไม่ได้จากไปคนเดียว แมงมุมพ่วงอีกสองชีวิตในท้องไปด้วย
“กอดได้ไหม”
“บ้าไง มาขอกอดเฉย”
แต่ไม่ได้ห้าม โดนมันกอดประจำไง
“อย่าดิ้นสิ”
“ก็นายมากอดทำไมวะ”
“พูดไม่เพราะ เดี๋ยวแม่งจูบปากแตก”
แมงมุมเม้มปากหันมาขึงตาใส่ดุๆ เหยี่ยวยิ้มแล้วดึงแก้มนุ่มจนยืด
จัดการดึงร่างเล็กมาไว้ในอ้อมแขนกอด กดหัวทุยแนบอก
“อื้อ หายใจไม่ออก ไอ้บ้าเหยี่ยว”
ชอบจริงๆ เวลาเจ้าตัวโวยวาย มันเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ผู้ชายเจ้าชู้แบบเหยี่ยวหลงใหล
ความรู้สึกอัดแน่นในอกท่วมท้นจนอยากเก็บเธอไว้กับตัวเอง แต่คำว่าเพื่อนมันค้ำคอ
คำว่าเพื่อนคือมิตรภาพ ถ้าเขาพูดออกไปเธอจะรับได้หรือเปล่า
“งั้นก็อย่าดิ้น”
“อืมๆ ไม่ดิ้นแล้ว ไม่ใช่เมียสักหน่อย กอดอยู่ได้ ขนลุก”
ปากอิ่มยังบ่นกระปอดกระแปด
“นอนซะยายคนพูดมาก”
“นายมันไอ้คนฉวยโอกาส เห็นฉันเป็นคนฆ่าเวลาหรือไง ความจริงผู้ชายเซ็กส์จัดอย่างนายควรไปกกคู่นอนคนไหนสักคน”
ปากพูดไปงั้นแหละ แต่ความจริงดีใจลึกๆ ที่หมอนี่ยอมเลือกอยู่กับตัวเองแทนที่จะออกไปสำส่อนอย่างที่เคย
“ก็กอดอยู่ กอดเพื่อนอย่างแกอบอุ่นกว่าใครทั้งหมด”