คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ปิ่นลดา พาตัวเองเข้านอนแต่หัวค่ำ โดยไม่ลืมที่จะทานยาให้ครบตามที่คุณหมอกำชับ
ร่างที่เริ่มมีน้ำมีนวล นอนคุดคู้อยู่บนเตียงอย่างเลื่อนลอย แม้จะพยายามข่มตาหลับ
บอกกับตัวเองว่าพรุ่งนี้ยังมีงานอีกมากมายให้เธอต้องลุยต่อ
แต่ความเครียดสะสมก็ไม่สามารถทำให้หญิงสาวทำเช่นนั้นได้
ปิ่นลดานอนร้องไห้อยู่ใต้ความมืดภายในห้องนอนเล็กๆ คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวมีมากมาย
เกี่ยวกับสิ่งที่เธอต้องเจอ และหนึ่งในนั้นคือ…
“หากคุณชายรู้ว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขา อยากรู้เหลือเกินว่าจะยังคงกลั่นแกล้งใช้งานเธอหนักแบบนี้อยู่อีกไหม หากรู้จะนึกเป็นห่วงชีวิตน้อยๆ นี้อย่างที่เธอห่วงบ้างไหม”
แต่ท้ายที่สุดมันก็เป็นเพียงคำถามที่ตัวเธอเองก็ไม่กล้าที่จะเอาไปพูดกับเขา
ได้แต่ภาวนาขอให้ลูกอย่าดื้อกับเธอ ไม่ออกฤทธิ์ให้ผู้เป็นแม่เป็นลมหมดสติไปก่อนงานเสร็จก็ดีมากแล้ว
“หนูอย่าเพิ่งดื้อกับแม่นะลูก ช่วยแม่ด้วยนะคะคนเก่ง”
สำหรับวันยากลำบากที่ต้องเจอในตอนนี้ ลูกคือกำลังใจที่ดีที่สุด เธอยิ้มได้ทุกครั้งยามนึกถึงเขา
วาดฝันอนาคตอันไกล ทำงานเก็บเงินมีบ้านหลังเล็กๆ ไว้อยู่เลี้ยงแกก็มีความสุขมากแล้ว
เห็นไหม…ยามนึกถึงลูกปิ่นลดาก็ยิ้มออกมาได้แล้ว แม้มันจะเป็นยิ้มทั้งน้ำตาก็เถอะ