คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“แต่หอมนอนไม่หลับนี่คะ”
มาจ้องแบบนี้ใครจะนอนหลับได้
“นอนเถอะ…เดี๋ยวไม่มีแรงตื่นขึ้นมาสร้างเรื่องโกหกฉันอีก”
หอมนวล หุบยิ้มฉับ แผลถลอกที่ว่าเจ็บก็ยังเจ็บน้อยกว่าบาดแผลจากน้ำคำเชือดเฉือนของเขา
“คุณเขมคงเกลียดหอมมาก”
หอมนวลเสมองทางอื่น เพราะรู้ว่าขืนสบตาเขาเธอคงพูดในสิ่งที่ต้องการพูดไม่ได้
“อาจารย์ณัฐวราเธอน่ารักนะคะ ถ้าคุณเขมอยากคบกับเธอโดยไม่มีข้อครหา หอมจะหย่าให้ค่ะ
“เธอนี่ช่างใจกว้างเหลือเกินนะ รักฉันไม่ใช่เหรอ แล้วยอมยกฉันให้คนอื่นง่ายๆ ได้ยังไง ทำไมไม่แย่งฉันกลับคืนมาเหมือนที่เธอเคยแย่งฉันมาจากลูกจันทร์ล่ะ เธอทำได้อยู่แล้ว อ้อ…ฉันลืมไปว่านี่เป็นแผน แล้วเธอก็ทำสำเร็จ…เพราะฉันยังไม่ต้องการหย่าตอนนี้”
หอมนวลกัดริมฝีปากจนเป็นรอย
“หอมเพิ่งทราบนะคะว่าคุณเขมเป็นพวกช่างจินตนาการ”
“พูดแบบนี้อยากได้อีกแผลสินะ”
เขมราช ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เท้าแขนทั้งสองข้างคร่อมร่างบางไว้ด้วยท่าทีคุกคาม
“อย่านะคะ…”
หอมนวลตระหนก เธอแค่แกล้งอำแม่เลี้ยงมณีแดงเล่นๆ เท่านั้น ไม่คิดว่าเรื่องล้อเล่นจะกลายเป็นจริงไปได้
“ถ้าคุณเขมคิดจะทำร้ายหอม หอมจะร้องให้ลั่นโรงพยาบาลเลย แล้วไม่นานคนก็จะรู้ทั่วจังหวัดว่าคุณเขมเป็นคนเลว ทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิง อ้อ…ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดานะคะ เป็นผู้หญิงที่นอนป่วยอยู่บนเตียงด้วย อื้ม…”
ริมฝีปากที่กำลังเอ่ยวาจาเจื้อยแจ้วถูกปิดลงด้วยจุมพิต เขากัดริมฝีปากล่างหยอกล้อกับคนตัวเล็กก่อนจะส่งลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มนิ่มของเธอ
…หวานจนยากที่จะถอนริมฝีปากได้
หอมนวลตื่นตะลึงจนแทบหยุดหายใจ ชาไปทั้งตัว บาดแผลต่างๆ ไร้ความรู้สึกไปเลย
“ถ้าขืนพูดมาก ฉันจะกัดปากเธออีก”