คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
การโคจรมาพบกันครั้งแรกระหว่างพวกเขา ทำให้ต่างฝ่ายต่างจดจำกันไปอีกนาน
จะไม่ให้จำขึ้นใจได้ยังไง!
เมื่อเธอดันเปิดฉากเลิฟซีนนอกกอง จนพระเอกจำเป็นถึงกับหลงใหลในเสน่ห์ของนางร้ายสาว
“เล่นบทเลิฟซีนกับฉันได้ไหมคะ”
พากันอึ้งทั้งคนพูดและคนฟัง
ฮือ ฉันพูดประโยคบ้าบอนั่นออกไปแล้วจริงๆ ด้วย
พอเขายังนิ่งอยู่เธอจึงซุกหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งกำยำทันที
“ฉันขอโทษนะคุณ”
ที่เขานิ่งเพราะตกใจกับคำขอของเธอมากกว่า ขณะเดียวกันสมองก็กำลังประมวลผลคำว่า บทเลิฟซีน
“อือ…”
เจ้าของเสียงทุ้มครางเบาๆ เมื่อหน้าผากคนตัวเล็กกว่าครูดไปโดนผิวหนังตรงแผงอกหลังสาบเสื้อ
“เขาไปรึยัง”
“ยัง”
ไม่ได้โกหก ผู้ชายคนนั้นยังคงยืนเพ่งมองเข้ามาในร้าน
“รัน คุณอยู่ในนั้นรึเปล่า”
“ไอ้บ้า คนจูบกันยังมีหน้ามาร้องถามอีก”
“หึ”
เจ้าของร้านกาแฟหนุ่มขันในลำคอ ก่อนหรี่ตาลงมองยัยตัวแสบที่ช่างใจกล้าเหลือเกิน
“คุณ อย่ายืนเฉยๆ สิ เล่นละครกับฉันหน่อย”
เธอจะรู้ไหมว่าเขาไม่ใช่พระเอกหรือนักแสดงชายในกองถ่ายที่เธอพูดอะไรแบบนี้แล้วเขาจะเข้าใจง่ายๆ
“อา…”
ใครสอนให้เธอลูบหลังผู้ชายเบาๆ แบบนั้น
“คุณ”
เธอตีแผ่นหลังกว้างจนเขาหลุดออกจากอารมณ์หวามไหว
ชายหนุ่มก้มลงมองเธอพร้อมกับเชยคางมนขึ้น
“ให้ช่วยยังไงนะ”
เขาถามย้ำเพื่อประเมินสถานการณ์อีกครั้ง
“เลิฟซีน เผื่อเขาเห็นคนจูบกันจะได้เดินหนีไปที่อื่นไง”
เลิฟซีน ชายหนุ่มนึกถึงฉากเผ็ดร้อนในซีรีส์อเมริกัน
ดวงตาคมคายหรี่แคบลงเพื่อสำรวจใบหน้านวล ทว่าจังหวะที่สบตากับเธอ
เขากลับหลงวนเข้าไปในดวงตาโฉบเฉี่ยวคู่นั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
มือที่ลู่ตกอยู่ข้างลำตัวค่อยๆ ยกขึ้นลูบต้นแขนเรียว เลื้อยไล้ไปตามบ่ามน
ลำคอระหง ก่อนจะก้มลงจรดริมฝีปากกับปากบางดั่งคนต้องมนต์