คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ฉันอยากให้หนูไปตรวจดีเอ็นเอเพื่อความชัดเจน”
ใบบุญนั่งนิ่ง น้องยังคงไม่หายตกใจ
“ไม่ได้ครับ ยังไงก็ไม่ได้”
หินแย่งตอบขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“ฉันเป็นหมอ นี่นามบัตร”
หมออธิปยื่นบัตรประชาชนให้ดูด้วย แค่ยื่นบัตรให้ดูว่าเป็นใครมาจากไหน
แล้วจะเอาตัวน้องไปอย่างนั้นหรือ ใครจะยอม หินปลอบใจน้องที่บีบมือเขาแน่น
ด้วยการบีบมือตอบกลับไปและรั้งร่างเล็กเข้ามากอด น้องกำลังหวาดกลัว
“เธอไปด้วยก็ได้นะพ่อหนุ่ม ฉันไม่ขัดข้อง”
“เราจะไม่ไปกับคุณครับ คุณกลับไปเสียเถอะ”
“พ่อหนุ่ม”
“ฟังผมให้จบก่อนสิครับ คุณเป็นผู้ชายแปลกหน้าที่พยายามเข้ามาแสดงตัวว่าเป็นพ่อของน้อง อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้ แต่ไม่จำเป็นสำหรับน้อง ต่อให้น้องเป็นลูกของคุณก็ตาม เพราะผมเลี้ยงน้องได้”
เรื่องนี้หมออธิปไม่สงสัย หินเลี้ยงดูสาวน้อยคนนี้ได้ดีมาก
เขารู้จากนักสืบที่เขาจ้างให้สืบหาประวัติของสาวน้อย แต่ที่น่าเป็นห่วงคือ
ความสัมพันธ์ที่ใครๆ ต่างก็มองว่าไม่น่าจะเป็นพี่น้องกัน ก็น่าให้แรมใจเป็นห่วง
แต่เขาไม่แน่ใจว่าเธอเป็นห่วงลูกสาวหรือหวงหินกันแน่
หมออธิปไม่แน่ใจว่าสาวน้อยคนนี้เป็นลูกเขาหรือเปล่า ต่อให้มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงเขามากก็ตาม
แต่เขามาเพราะแรมใจขอร้อง หญิงสาวเคยเป็นคนป่วยที่อยู่ในความดูแลของเขาและเขาเผลอไปมีเซ็กซ์ด้วย
แต่ก็แค่ครั้งเดียวหลังจากนั้นก็ไม่มีอีก ส่วนเธอก็ไม่มารับการรักษาอีก เขาสอบถามไปหลายครั้ง
แต่เธอก็ปฏิเสธการรักษาเสียทุกครั้ง จนเขาคิดว่าเป็นเพราะเธอรังเกียจเขาเนื่องจากเขาเผลอไปมีเซ็กซ์ด้วย
เขาพยายามพูดให้เธอรักษาตัวต่อกับหมอคนใดก็ได้ไม่จำเป็นต้องกับเขา หรือไปโรงพยาบาลอื่นก็ได้
ไม่จำเป็นต้องเป็นโรงพยาบาลที่เขาเป็นเจ้าของ แต่คำตอบก็คือ
‘เสียเวลาเปล่าๆ ค่ะ ตราบใดที่พี่ชายฉันยังมีชีวิตอยู่’
“เธอต้องให้น้องตัดสินใจเองนะพ่อหนุ่ม”
“ว่ายังไงนุ่น ตอบเขาสิ”
หินใกล้จะทนไม่ไหว
“น้องไม่ไปค่ะ”
ใบบุญส่ายหน้าทันที
“หนู…”
หมออธิปพยายามพูดแต่โดนสาวน้อยตัดบทขึ้นเสียก่อน
“ไม่ หนูไม่ไปกับคุณ”
ใบบุญตัดรอนด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“แต่ว่า…”
“พี่ของหนูพูดไปหมดแล้วค่ะ หนูไม่มีอะไรจะพูดอีก”
หินโยกศีรษะเล็กเบาๆ แล้วก้มลงหอมแก้ม จากนั้นก็เขย่าตัวน้องแรงๆ พร้อมรอยยิ้ม