คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เรียวปากงามคลี่ยิ้มขมขื่น หนังสือหย่า!
นั้นคือสิ่งที่นางได้รับด้วยข้ออ้าง บัดซบ นางมิมีบุตรสืบสกุล
นางหลับตาลงไล่หยดน้ำอุ่นหยดแล้วหยดเล่าที่เปียกชุ่มไปทั่วแก้มเนียนขาว
ขณะที่ใบหน้างามยังคงมีรอยยิ้มขื่น รถม้าเคลื่อนตัวช้าสลับเร็วไปตามเส้นทางมุ่งหน้าลงใต้
นับตั้งแต่เท้าน้อยๆ ได้ก้าวออกมาพ้นประตู นางมิได้หันกลับไปมองด้านหลังอีกเลย
ความรัก ความอาลัยนางจะตัดให้ขาดนับตั้งแต่เท้าคู้นี้ได้ก้าวพ้นออกจากประตู
จากนี้นางกับตระกูลเสิ่นมิมีสิ่งใดเกี่ยวข้องต่อกันอีก…….
นางหลุบตาลง เก็บงำความรู้สึกทั้งหมดไว้ ก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
นางเลี่ยงที่จะไม่ตอบ และเลือกที่จะกล่าวอย่างห่างเหิน
“ขอบคุณนายท่านเจ้าค่ะ ที่ช่วยข้าไว้”
นางพยายามดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่ง
“เหตุใดจึงใช้วาจาห่างเหินเช่นนี้”
ใบหน้าคมดวงตาเข้มจ้องนางไม่วางตา
“ข้ากับนายท่านมิเคยรู้จักกันมาก่อน จึงมิสมควร”
หึ! เขาแค่นเสียงในลำคอก่อนเอ่ยเสียงเย็น
“เพียงผ่านมาไม่กี่ปี เจ้าก็ลืมสามีเก่าแล้วอย่างนั้นรึ!”
นางถลึงตาใส่เขาแว่บหนึ่ง พลางสบถด่าอยู่ในใจ
เฮอะ! สามีเก่าอย่างนั้นหรือ จงไปตายซะ!
จุมพิตร้อนแรงถูกริมฝีปากหนาป้อนผ่านริมฝีปากบาง เขาดูดกลืนเสียงของนางจนหมดสิ้น
ทั้งดูด เม้ม กัดดึงจนริมฝีปากของนางเจ่อบวม จูบครานี้ช่างแตกต่างจากครั้งที่ผ่านมา
มันทั้งร้อนแรง เย้ายวนใจ จนนางถึงกับหลุดครางออกมา
ลิ้นร้ายร้อนแรงสอดแทรกเข้าไปตวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กของนาง
เขากวาดชิมไปจนทั่วทั้งโพลงปาก เขาสำรวจไปทุกที่ไม่มีตกหล่น
“อ่า~ อืม~”
ในคราแรกนางกำลังจะขัดขืน แต่ทว่าความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากอ้อมกอดแกร่ง
อีกทั้งจุมพิตที่แสนหวานพาให้นางหลงเตลิดจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้ ร้ายกาจ เข้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก
เขาช้อนร่างบางขึ้นอุ้มสาวเท้าไปยังเตียงกว้าง เขาวางนางลงอย่างเบามือก่อนขึ้นทาบทับร่างบางไว้
“ซิงเอ๋อร์ มีสิ่งหนึ่งที่ข้าอยากจะบอกเจ้า”
เขาก้มลงจูบที่หน้าผาก ก่อนเลื่อนมาที่ดวงตาทั้งสอง เขาหยุดที่กลีบปากงาม ก่อนเงยหน้าสบตานางอีกครั้ง
“ข้ารักเจ้า…”
เกิดข้อผิดพลาดร้ายแรงบนเว็บไซต์นี้