คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“อย่านะดิน”
“อะไรล่ะ”
ณัฏฐ์ ถามเสียงแตกพร่า อย่างที่คนฟังรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร
“ดินบอกแล้วไงว่าปานต้องพร้อมให้ดินทุกที่ทุกเวลาอย่างที่ดินต้องการ”
“แต่ไม่ใช่ตรงนี้”
“อย่างนั้นจะเรียกว่าทุกที่ทุกเวลาได้ยังไงล่ะ”
คนพูดย่ามใจล้วงมือเข้ามาคลึงเนื้อนุ่มอย่างมันเขี้ยว
“ปล่อยนะดิน!”
ปานทิพย์ กระชากเสียงห้ามพร้อมผลักอกเขาออกอย่างแรง จนณัฏฐ์เซเสียหลักเพราะไม่ทันตั้งตัว ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว
เธอเลยถามเสียงห้วนบึ้งโกรธขึ้งสะสมจากที่เขากล่าวหาว่าคิดร้ายใส่อะไรให้กิน
“เห็นปานเป็นอะไรเนี่ย”
“อะ อ้าว ยังไม่รู้อีกเหรอ”
ณัฏฐ์ถามกลั้วหัวเราะ แต่อีกคนไม่นึกขำไปด้วย เค้นเสียงที่บ่งบอกถึงความรู้สึกได้อย่างชัดแจ้ง
“ปานอยากเกลียดดิน”
“ก็เกลียดสิ ดินไม่ห้าม”
ปานทิพย์ชะงัก มองหน้าชายตรงหน้านิ่ง ต่อว่าเขาด้วยความน้อยอกน้อยใจ
“ดินไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยที่ทำกับปานแบบนี้”
“ปานน่าจะรู้ว่าดินเป็นผู้ชายพอ จะทำให้ปานร้องขอครั้งแล้วครั้งเล่าได้ขนาดไหน”
“หน้าตัวเมีย!”
“ว่าไงนะปาน”
ณัฏฐ์อึ้งไปบ้างเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าว่าเขาแบบนี้
“ปานว่าดินน่าจะได้ยินชัดแล้วนะ”
ปานทิพย์ตอกให้บ้าง
“ปากดีขึ้นนี่ ไอ้ติมันกล่อมจนเคลิ้มสินะว่าจะรับช่วงต่อจากดิน”
คนฟังตาลุกวาววับถามกลับอย่างที่โมโหขึ้นเรื่อยๆ
“ดินหมายความว่ายังไง”
“ร่านอยากเปลี่ยนคนควบขี่แล้วล่ะสิ แต่คนอื่นที่รับช่วงต่อจะรู้จุดเร้าจุดเร่งของปานได้แบบดินรึเปล่า…ไม่อย่างนั้นแล้วดินว่าปานต้องนอนคิดถึงดินแน่ๆเลย”
ปานทิพย์เม้มปากแน่น อารมณ์โกรธพุ่งพล่านขึ้นอีกระดับจนแทบระงับไม่อยู่
“พูดได้ทุเรศดีนะ ไปตายเถอะดิน”
ณัฏฐ์พูดยิ้มๆ
“ถ้าไปจริง ดินจะเอาปานไปด้วย”
“เลวดีจริงๆ นิสัยแบบนี้ทั้งบ้านรึเปล่า คุณลุงวัฒน์ถึงได้ทิ้งไปน่ะ”
คราวนี้ณัฏฐ์เงียบไป ใบหน้าหล่อเหลาหุบยิ้มที่ยั่วโทสะเธอมาได้ตั้งนานสองนาน เค้นเสียงพูดรอดไรฟันใบหน้าบูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัด
“มาทางไหน ออกไปทางนั้นเลยปานทิพย์”
“ไม่ต้องไล่ ปานไปแน่”