เมียไร้เสน่หา – โปรดปรารถนา

คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ

ดาวน์โหลดนิยาย เมียไร้เสน่หา pdf epub โปรดปรารถนา

คราแรกสามีเลี้ยงสาวๆไว้ ณ สถานที่ใด วราลี ไม่ใคร่จะสนใจนัก ทว่าไปๆมาๆใจกลับประหวั่นไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเมื่อเห็นเขาเอาคู่นอนเข้ามาเย้ยถึงในบ้าน

วราลีลงไปลดน้ำต้นไม้ที่หน้าบ้าน จากนั้นจึงเข้าครัวจัดแจงทำอาหารจนเสร็จทุกมวลเมนู แต่สภาพของคนที่เพิ่งลงมาจากข้างบนทำเอาเธออึ้งแทบกลืนน้ำไม่ลง ดึงแก้วน้ำออกจากปาก เรียวปากงามคลี่ยิ้มขมขื่น

 

เด็กของเขาอีกแล้วหรือ เมื่อคืนก็ควงไปกับรดา ครั้นแยกจากคู่เดตก็ยังพาเธอไปปล้นจูบที่ริมทะเล แต่พอเช้าวันนี้กลับเป็นสาวคนใหม่ที่สวมเพียงชุดคลุมมานั่งกินข้าวต้มที่เธอตักไว้

 

ปฏิเสธไม่ได้ว่าก็รู้สึก…

 

สาวนางนั้นคลี่ยิ้มให้วราลี เธอกวาดสายตาประเมิน พลางคิดว่าวราลีคงเป็นน้องสาว หรือไม่ก็จำพวกเดียวกับตนที่ กันตพงษ์ น่าจะเลี้ยงเฝ้าบ้าน ไม่ใช่รายวันแต่เป็นรายเดือน

ลองหยั่งเชิงดูสักหน่อย

 

“ขอบคุณนะสำหรับอาหารเช้า อยู่มากี่เดือนแล้วล่ะ เขาดูแลดีหรือเปล่า… เมื่อคืนเขาเด็ดถึงใจมากๆแล้วทุกวันเธอรับเขาไหวได้ยังไง”

 

วราลีไม่ตอบ ถือถ้วยข้าวต้มจะเอาไปนั่งกินกับพะโล้ ทว่าคนหัวยุ่งลงมาทันก่อนที่หญิงสาวจะหลุดพ้นครัว สภาพเขาไม่ต่างจากตอนที่ฟัดเธอเสร็จใหม่ๆ วราลีสูดหายใจเข้าปอดยาวๆเมื่อถูกความเจ็บปวดถั่งโถมโจมตี

 

“ทำไมไม่ตักให้ฉัน”

กันตพงษ์พูดกับแม่ครัว

“หนูตักไว้แล้วแต่เด็กหมอเอาไปกินก่อน ช่วยไม่ได้นะ”

“เพล้ง!”

 

ถ้วยข้าวที่วราลีถือล่วงแตกกระจาย พลอยทำเอาสาวที่นั่งกินอยู่ก่อนหันมองไปที่เจ้าของบ้าน และคนที่เธอเข้าใจว่าเป็นแม่เด็กรายเดือน

หญิงสาวเลิกลักตกใจ ยกมือป้องปาก ตาเหลือกกับภาพที่ตนจดจ้อง กันตพงษ์ตวัดอุ้มแม่เด็กคนนั้นออกจากเศษกระเบื้อง แล้วผลักเจ้าหล่อนเข้าติดผนังครัว เขากดจูบมันอย่างเลือดร้อนเหมือนเสือหิวโซ

 

วราลีพยายามดันหน้าอกกว้างให้ไกลห่างตน แต่กันตพงษ์ก็ยังตามยึดกรอบหน้าเธอไว้ ผลักเธอแนบผนังอีกจนได้

ชายหนุ่มกัดปากบางเพื่อทำให้เธอร้องอุทรณ์จากนั้นก็ได้บดจูบตามความตั้งใจแรก รสจูบกรุ่นร้อนคล้ายดังสั่งสอนที่เธออวดดี

วราลีดิ้น ทุบดันแผงอกจนหลุดมาได้ทว่าคราวนี้วราลีไม่ตบหน้ากันตพงษ์ เธอเม้มปากหลุบตามองเท้า

 

“ยกเลิกนัด! ไม่ต้องไปรอที่เขตเพราะฉันไม่หย่า”

สามีประกาศกร้าว

วราลีกำมือแน่น ตาแดงก่ำวาวโรจน์ด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ อยากตะบั้นหน้ากันตพงษ์แรงๆสักที แต่ก็รู้ว่าตนคงสู้ไม่ไหวเพราะขอบตาผ่าวร้อน เธอเชิดหน้าก่อนจะตะโกนก้องออกไปว่า

 

“หมอเฟลมอย่ามาพูดจาหมาๆแบบนี้นะ เกือบสองปีกว่าที่หนูรอ… หนูจะไม่ทนอยู่กับหมออีกแล้ว บ่ายสองเจอกันที่เขตเหมือนที่หมอบอกไว้เมื่อคืน”

 

อยู่บ้านนี้ปิ่นเจ็บ เจ็บมาก ทรมานมากๆด้วย…

 

วราลีหันหลังจากคนเหล่านั้นที่อยู่ในห้องอาหาร น้ำตาไหลเดินขึ้นบันได อดขมขื่นกับชีวิตคู่ที่บัดซบนี่ไม่ได้ เขาจูบเธอต่อหน้าแม่นั่น เขาเหยียดหยามเธอมาก

กันตพงษ์เห็นเธอต่ำต้อยไร้ศักดิ์ศรีเหมือนกับแม่สาวรายวัน เธอเสียใจ เสียใจที่เขาเอาผู้หญิงอื่นเข้ามานอนบ้าน

 

ความรู้สึกบ้าๆนี่วราลีไม่ใคร่จะชอบเลย คล้ายจะสู้กับมันไม่ไหว ทั้งๆที่เมื่อก่อนตนไม่เคยรู้สึกรู้สา เพราะถึงเขาจะเอาใครเข้ามาก็ช่างหัว

แต่วันนี้กลับต้องมาน้ำตาเล็ดทิ้งทวนก่อนหย่า

 


WordPress › ผิดพลาด

เกิดข้อผิดพลาดร้ายแรงบนเว็บไซต์นี้

Learn more about troubleshooting WordPress.