คลิกที่รูปปกเพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ในครั้งหนึ่ง บรรพบุรุษของพวกเราได้ทำเรื่องผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่เอาไว้
และผลของการกระทำในครั้งนั้น ก็ทำให้พวกเรามากกว่าครึ่งมอดไหม้ เพราะกองเพลิงที่ลุกโชนไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า
นอกจากเถ้าถ่านอันเกิดจากเลือดเนื้อของเผ่าพันธุ์ และหยาดน้ำตาอันเกิดจากความหวาดกลัวแล้ว
สิ่งที่ ‘ท่านผู้นั้น’ เหลือทิ้งเอาไว้ให้พวกเราก็คือ คำสาปแช่งที่จะไหลเวียนอยู่ในเลือดเนื้อของพวกเราไปตลอดกาล
บันทึกจากหอทำนายหลวง
อาลักษณ์เผ่ามังกรสีเพลิง
“แกเป็นหนูหรือไง”
เสียงสวบสาบเพราะการขยับตัว ทำให้กลิ่นอายที่พยายามเก็บซ่อนของเขาฟุ้งกระจายออกมามากยิ่งขึ้น
และมันก็ทำให้ แสงตะวัน สูดลมหายใจเข้าลึกโดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมสีแดงอมส้มมองทะลุผ่านความมืดไปยังเก้าอี้
ตรงนั้นปรากฏภาพของคนที่กำลังนั่งเท้าคางกับฝ่ามือ ส่วนแขนอีกข้างวางพาดเอาไว้บนพนัก ด้วยท่าทางสบายอารมณ์
ซ้ำเขายังนั่งมองแสงตะวันด้วยสายตา… ที่ทำให้หญิงสาวขนลุกนิดๆ
ทำยังกับว่าเธอเปราะบางและพร้อมจะแตกหัก ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วแสงตะวันคือมังกรเพศหญิง
ที่เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ และพลังอำนาจที่สามารถทำให้โลกนี้เกิดความหายนะได้ง่ายๆ
“คุณฝันร้าย?”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูอย่างแกกันล่ะ”
เธอเลียเขี้ยวที่คันนิดๆ และรู้สึกซาบซ่านหน่อยๆ เมื่อจินตนาการว่าตนจะได้ลิ้มชิมรสชาติเลือดของคนตรงหน้า
ลมหายใจของเธอผิดปกติจนเขาสัมผัสได้ เพราะแบบนั้นเขาเลยเอียงหัวไปด้านหนึ่ง
และเผยให้เห็นลำคอแกร่งที่มีเส้นเลือดวาดผ่าน
“อยากขย้ำผมเหรอ”
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะส่งเสียงขึ้นจมูก ไม่อยากยอมรับว่าตนรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“ทำไมเราต้องลดตัวลงไปทำแบบนั้นด้วย”
“….”
เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าทำให้ร่างเพรียวที่มีเม็ดเหงื่อที่ยังไม่แห้งดีสั่นสะท้าน
มือเล็กทว่าแข็งแกร่งกำเข้าหากันแน่น ก่อนจะคลายออกแล้วตวัดสายตาเชือดเฉือนไปยังเขา
“แกรู้ชื่อของเราได้ยังไง”
นามที่แท้จริงของคนระดับหัวหน้าเผ่าล้วนเป็นความลับ น้อยมากที่จะมีคนรู้
เพราะชื่อนั้นสามารถสร้างหายนะให้แก่คนอย่างเธอได้หากมันถูกนำไปใช้ในทางมนต์ดำ
แล้วมังกรเผ่าสีนิลที่ถนัดทำเรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้ชอบเธอนักหรอก
“แกเป็นใครกันแน่”
เสียงกึ่งคำรามของเธอทำให้แก้วในห้องปริร้าว กระทั่งไอความร้อนก็แผ่ขยายออกมา
อย่างไม่คิดจะสนใจว่าตนอาจจะทำให้ตึกทรงหรูหรานี้พังทลายลงมาภายในพริบตาเดียว
แต่มันไม่มีผลต่อเขา ชายหนุ่มเพียงจ้องมองเธออย่างเปิดเผย แล้วเอ่ยตอบรับโดยไม่กลัวเกรง
“คุณรู้ดีอยู่แก่ใจว่าผมเป็นใคร”
“…”
“ผมมาที่นี่ทำไม”
“…”
“เราหนีโชคชะตาไม่พ้นหรอกนะ”
“…”
“แล้วต่อให้ไม่มีไอ้โชคชะตาเวรระยำที่ว่า ผมก็จะดึงดันให้พวกเราสองคนเป็นของกันและกันอยู่ดี”
นิยายที่เกี่ยวข้อง :
ไดนาดิน