ทหาร

‘จ้าวเสี่ยวอิง’ หรือ ‘อิงเอ๋อร์’ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองอยู่ในโลกที่ไม่รู้จัก นางได้สวมรอยเป็นคุณหนูรองแห่งตระกูลจ้าว ‘จ้าวซิ่วอิง’ ที่กำลังจะเข้าพิธีสมรสกับแม่ทัพใหญ่นาม ‘หยางเจิ้ง’ ตอนแรกนางหมายว่าจะมาอยู่ที่นี่อย่างสบายใจเพราะได้เป็นถึงชายารองท่านแม่ทัพ แต่ที่ไหนได้…

เพราะความผิดพลาด จึงทำให้นาง ซูจือหลิง ต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพ ให้แม่ทัพพิทักษ์แดนใต้ เพื่อรอวันหย่า “เจ้ามิคิดหรือว่า ตอนนี้บุตรของข้าอาจจะกำลังฝังอยู่ในตัวเจ้า” หยางโม่เหยียนที่มองใบหน้างามของสตรีอวดดีที่ซีดขาวสลับแดงก่ำ อย่างเจ้าเล่ห์

“รดา” ทุติภพใช้มือใหญ่ประคองใบหน้างามให้เงยขึ้นมาสบตา “สิ่งที่พี่ทำในวันนี้ อาจทำให้รดาโกรธและเกลียด พี่ไปตลอดชีวิต สิ่งที่ทำทุกอย่าง พี่ทำไปทั้งๆที่พี่ยังรู้ว่า รดายังรักและคิดถึงตินน์อยู่ แต่วันนี้พี่อยากขอให้รดายกโทษให้พี่ อย่าเกลียด อย่าโกรธสิ่งที่พี่ทำ เราจะอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม พี่จะไม่เรียกร้องให้รดามารักพี่

นางเป็นเพียงลูกสาวบ้านตระกูลกัว ร้านขายเต้าหู้เล็กๆ ในอำเภอห่างไกล ที่ใครๆ ก็ไม่คาดว่าวันหนึ่งจะมีวาสนาเอื้อมถึงตำแหน่งพระชายาอ๋อง! ซวิ่นอ๋องมู่หรงลี่ ผู้นำกองทัพนักรบปีศาจแห่งแคว้นต้าเอี้ยนไม่คาดคิดมาก่อนว่า สตรีที่ตนเก็บตกได้ระหว่างออกรบจะเป็นชิ้นส่วนที่มาเติมเต็มหัวใจอันว่างเปล่า

เขาเป็นถึง ‘แม่ทัพทมิฬ’ ที่น่าเกรงขาม เป็นทายาทคนเดียวของ ‘ปาอ๋อง’ ส่วนนางเป็นใครเพียงบุตรสาวของอนุที่ถูกไล่ให้ไปอยู่เรือนร้างท้ายจวน นางมิได้สนใจบุรุษเช่นเขา แต่วาสนามักนำพาให้พานพบครั้งแล้วครั้งเล่า อยากจะหนีให้ห่างกลับยิ่งพัวพันไม่เลิกรา บุรุษผู้นี้ช่างไร้ยางอายและหน้าหนาเสียเหลือเกิน

“ไอ้พี่แม็ค” หญิงสาวเผลออุทานชื่อของชายหนุ่ม ซึ่งมีรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนตรงหน้าออกมาเบาๆ เมื่อชายหนุ่มมองเห็นดวงหน้าของหญิงสาวชัดๆ ก็ร้องเรียกเธอออกมาด้วยน้ำเสียงอันดัง “ยายกางเกงเล” หลังจากทั้งสองคนนิ่งอึ้งกันไปแค่ครู่เดียว คนตัวสูงก็ร้องถามคนที่ยังยืนนิ่ง “เธอปาลูกบอลมาใส่หัวฉันทำไมฮ้า!”