นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอกแก่กว่านางเอก นางเอกอายุน้อยกว่าพระเอก (แนวโคแก่กินหย้าอ่อน)
เมียแก้ขัด รักได้ไหม เรื่องราวเกิดขึ้นประมาณปีพุทธศักราช 2500 ระหว่างคุณชายปฐวีกับบัวบูชาฉายาแม่บัวคนซื่อ ที่ไม่มีอะไรคู่ควรกันสักอย่าง แล้วหล่อนจะฝ่าด่านขึ้นไปยืนเคียงข้างสามีผู้สูงศักดิ์ได้ไหม หรือจะต้องเป็นเมียก้นครัวตลอดไป “คุณชายน่ะ…เห็นหนูเป็นคนยังไงกันคะถึงได้เอาหนังสือแบบนี้มาให้ดู”
รู้…ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่มันเป็นวิธีเดียวที่จะดึงเธอมาไว้ใกล้ตัวและทำให้เธอได้รู้ว่าเขา ‘รัก’ เธอมากแค่ไหน! “พี่เติมจะให้แจ้งเลื่อนงานแต่งออกไปก่อนไหมคะ” “ไม่” “คะ ?” “เพก็รู้ว่าพี่เลื่อนงานแต่งไม่ได้…” “ถ้าไม่เลื่อน แล้วพี่เติมจะทำยังไงคะ” “เพแต่งงานกับพี่ได้ไหม” แต่งงาน ?
“ทะเลกลางคืน ถ้านั่งคนเดียวมันจะเหงา แต่ถ้ามีใครสักคนนั่งข้างเรามันจะโรแมนติก” ภริดา // “คนแบบนั้นเรียกคนโง่ต่างหากค่ะ” ทุกสายตาหันมามองเธอ แม้แต่คนที่เพิ่งเดินกลับมาจากคุยโทรศัพท์ก็ด้วย “รักจนยอมทุกอย่างคือคนโง่ ภีมเคยเป็นคนโง่คนนั้นมาก่อน” ฟ้าคราม // “พี่อยู่ไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีภีม พี่จะถอนหมั้นกับกิ่ง
งานประมูลสินค้าที่จัดขึ้นอย่างลับๆในหมูแวดวงของคนมีเงินและอิทธิพล สินค้าทุกชิ้นที่มาที่นี่ล้วนแต่สมัครใจ ไม่ต่างจากนางฟ้าตัวน้อยที่พาตัวเองมาที่นี่ด้วยตัวเอง แต่เธอมาเพื่อให้ผู้ชายเพียงคนเดียวเลือกเธอ..ต้องเป็นเขาเท่านั้น และเธอก็ได้เข้ามาในฮาเร็มที่เปรียบเสมือนกรงทองสมใจ ในฐานะ นางบำเรอ
ใครจะไปคิดว่าการผ่าตัดหัวใจให้คนไข้รายหนึ่ง ทำให้คุณหมอหน้านิ่ง ฉายา ‘หมีดุ’ ถึงกับประสาทเสียและทำตัวไม่ถูก เมื่อลูกสาวของคนไข้ตามตื๊อขอทดแทนคุณ ด้วยการขอเป็นเจ้าสาวของเขาไปชั่วชีวิต….. “คุณหมออยากจัดงานแต่งแบบไหนคะ หนูจะได้เตรียมงานถูก” “ผมไม่แต่งกับเด็ก”
“รู้มั้ย…” เขาพูดขึ้นมาหลังจากที่เงียบกันไปนาน “อะไรอีก” เธอตวัดตามองค้อนคนที่ไม่ยอมอาบน้ำให้เสร็จแล้วลุกออกจากอ่างเสียที “ผมไม่เคยอาบน้ำกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน แบบที่…ไม่มีเซ็กส์มาเกี่ยวข้อง แค่อาบน้ำจริงๆ ผมก็แค่อยากบอกว่าคุณ…ดูจะพิเศษกว่าคนอื่น” เขาบอกยิ้มๆ “ฉันอยากเป็นคนธรรมดามากกว่าค่ะ”
เพราะเหตุผลบางอย่าง ทำให้ ‘คลินท์ โรดิเกส’ ต้องทนอยู่ในโลกมืดมานานกว่าห้าปีเต็ม กระทั่งเธอเดินกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เขาจึงต้องพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อเหนี่ยวรั้งให้เธออยู่เคียงข้างกันตลอดไป “แน่ใจเหรอคะว่าคุณอามองไม่เห็นอะไรเลย” “เธอก็เห็นประวัติทางการแพทย์ของฉันแล้วนี่ ยังมีอะไรให้สงสัยอีก”
ตั้งแต่เดชาธรมีผู้ช่วยเลขาฯ คนใหม่ ข่าวลือก็สะพัดไปทั่วว่าแท้จริงแล้วอนามิกาเป็น ‘เด็กคุณเดย์’ จากความประทับใจแรกพบ กลายเป็นความผูกพันลึกซึ้ง ความรักที่เขามอบให้พาเธอถลำลึกไปในวังวนเสน่หา กว่าจะรู้ว่ารักครั้งนี้อาจเป็นเพียงฝันหนึ่งตื่น ความสัมพันธ์ก็เดินทางมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ
หลังจากจูบนั้นในคืนที่เขาเมามายขาดสติ ความรู้สึกที่มีต่อเขาก็เปลี่ยนไป จะทำอย่างไรเมื่อหลานไม่จริงอย่างเธอ ไม่สามารถกลับไปคิดกับเขาแค่อาได้อีก “เกลวจะทำอะไร นี่อานะ” คนที่พยายามหักห้ามใจยืดคอแหงนเงยหลบ จับหัวไหล่เล็กดันเธอออกห่าง “ใครกันแน่ที่กลัวพลาด ตัวสั่นเลยนะพอหนุ่ม กลัวเหรอจ๊ะ”
ฮาโทริ จิเสะ อายุ 15 ปี ไม่มีญาติ ไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ ไม่มีวิชาติดตัว และผู้ที่ใช้เงินซื้อเธอ ซึ่งไม่มีอะไรติดตัวสักอย่างคือ จอมเวทอมนุษย์ผู้เข้าใกล้ความเป็นนิรันดร์ ตอนที่ถูกเชื้อเชิญเข้ามาเป็นทั้ง “ลูกศิษย์” และ “เจ้าสาว” นั้นเอง เข็มนาฬิกาที่หยุดเดินไปในร่างของสาวน้อยก็ค่อยๆ เริ่มเดินอีกครั้ง…
“อะ…อาเสือจะทำอะไร” อาเสือหัวเราะในลำคอก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก “ไหนว่าโตแล้วไง จะกลัวทำไม”
คาโกะ (อายุ 16 ปี) นักเรียนสาวม.ปลายเข้าร่วมปาร์ตี้นัดบอดของคนวัยทำงาน! (ปลอมตัวเป็นนักศึกษาหน้าเด็กวัย 22 ปี) แล้วเธอก็ได้เจอกับโคตะ (อายุ 23 ปี) และความรักของทั้งคู่ก็เริ่มต้นขึ้น…. แต่ทว่า ที่จริงแล้ว โคตะเป็นตำรวจ!!
เมื่ออาข้างบ้านที่หายไป จู่ๆ ก็กลับมาพร้อมกับร้อยเล่ห์มารยา ทั้งยังประกาศออกมาว่า อาจะไม่ขอทน ! “บอกอาทีนิดหน่อย สามปีที่ไม่ได้เจอกันคิดถึงอาบ้างหรือเปล่า” “อาให้โอกาสแล้วนะ ให้โอกาสไปมองคนอื่น ไปมีแฟน คิดว่าพอเข้ามหาวิทยาลัยนิดหน่อยคงโตขึ้น โลกกว้างขึ้น ได้เจอคนเยอะขึ้น จนอาจจะเลิกปลื้มอาข้างบ้านคนนี้
คุณหญิงวรินรำไพ สาวสวยที่ใครก็ต่างพากันริษยาทั้งเรื่องหน้าตาและคู่หมั้น แต่น้ำเมากลับทำให้เธอต้องเสียพรหมจรรย์และอุ้มท้องกับคนสกุลต่ำอย่างเจ้าสัวกิมย้ง แม้สมองจะสั่งให้เกลียด แต่หัวใจกลับมิอาจฝืน… “อยากให้กระผมเลิกทำไหม ประเดี๋ยวกระผมจะได้ไปส่งที่วัง” “ค่อย ๆ ทำได้ไหมคะเจ้าสัว”
“จะสามเดือนแล้ว” เสียงใสบอก ไม่เห็นว่าอีกคนยิ้มโล่งอก…มันไม่ใช่ความฝัน “เพื่อนหนูมันว่า เพิ่งเอายาคุมออกสี่เดือน เมนส์ขาดไปแล้วสามเดือน น้ำยาดีเว่อร์” อีกครั้งที่พสุธาต้องหัวเราะ มือกุมสองแขนที่คล้องกอดอยู่ นัยน์ตาเขาระยิบระยับ ภูมิใจหาใดเปรียบ “ป๋าอาบน้ำแล้วเหรอ”
