คัทรินทร์

พร่ารัก – คัทรินทร์

พร่ารัก – คัทรินทร์

รู้ซึ้งวันนี้ว่าว่าอย่าเอาหัวใจไปวางแทบเท้าผู้ชายไร้หัวใจอย่างธันย์ นอกจากจะไม่ได้รับการดูแล ยังถูกเหยียบซ้ำอย่างไม่เห็นค่า …เธอโง่เองที่คิดว่าความผูกพันทางกายจะผูกใจเขาไว้ด้วยได้ แต่เธอลืมไปได้อย่างไร… ความรักอาจใช้แลกเซ็กส์ได้ แต่เซ็กส์…ใช้แลกความรักไม่ได้!!

จุมพิตพันธนาการ – คัทรินทร์

จุมพิตพันธนาการ – คัทรินทร์

“แต่งแล้วจะหย่าเมื่อไหร่” สองขาที่กำลังก้าวเดินชะงักกึกกับคำถามที่ถูกโพล่งออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ย เงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาสีมรกตที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว “เธอคงไม่คิดจะแต่งงานกับฉันไปตลอดหรอกใช่ไหม” “ค่ะ รินไม่คิดจะแต่งงานกับคุณไปตลอดหรอกค่ะไม่ต้องเป็นห่วง” “งั้นก็ดี ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ ช่วยไปบอกพ่อให้ด้วยว่าเธออยากหย่า”

เพริดรัก – คัทรินทร์

เพริดรัก – คัทรินทร์

วิวาห์หวานกลายเป็นวิมานขม ความรักที่เธอวาดฝันเอาไว้กลายเป็นดั่งลมที่เธอจับต้องไม่ได้… “คุณสองไม่ไปทำงานเหรอคะวันนี้” “ไปครับ แต่ผมมีเรื่องอยากคุยกับแป้งก่อน” น้ำเสียงห้าวทุ้มของศิรันย์ทำเอาปนาลีรู้สึกโหวงๆ ในอก “คุณสองมีเรื่องอะไรจะคุยกับแป้งเหรอคะ…” “เราหย่ากันไหมแป้ง…”

เศษรัก – คัทรินทร์

เศษรัก – คัทรินทร์

จากน้องน้อยข้างบ้านในวันนั้น กลายมาเป็นผู้หญิงขัดดอกในวันนี้ หนี้ก้อนโตที่ผูกมัดเธอไว้กับเขา… เธอเป็นทุกอย่างแล้ว ทั้งลูกหนี้ เลขาฯ หรือแม้กระทั่งคู่นอน… “รักปายบ้างไหม” “คิดว่าไงล่ะ คิดว่ารักหรือไม่รัก อยู่ด้วยกันตั้งกี่ปี ถ้าจะรัก…รักไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานขนาดนี้หรอก”