มายาพิศวาส – จินตวีร์ วิวัธน์
เขาพลันนิ่งขึงเหมือนกลายเป็นหินไปโดยฉับพลัน นัยน์ตาเบิกกว้าง ปากอ้าปราศจากสุ้มเสียง ใบหน้าเกร็งกลายเป็นสีเขียวคล้ำอย่างน่าพรั่นพรึง มันเป็นใบหน้าคนที่ได้รับความตกใจกลัวอย่างสุดขีด ร่างแข็งทื่อด้วยความตกใจของผู้ชายแปลกหน้าหายไปอย่างน่าพิศวง สิ่งซึ่งมาแทนที่ ณ จุดที่เขาเคยยืนอยู่นั้น คือ ก้อนหินสีเทานวลขาวขนาดใหญ่ก้อนหนึ่ง!