เมฆินทร์ อดีตนายใหญ่แห่งไทรแองเกิล ผู้ชายที่ไม่เคยยอมรับตัวเองได้เลยว่า เขา…ตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นดันเป็นศัตรูที่จะไม่มีวันได้ลงเอยกับเขา แล้วหากสมมติว่าเขาต้องตาย เมฆินทร์เลยคิดว่า มันคงเป็นเรื่องดีหากเขาลากเธอลงนรกไปด้วยกัน อย่างน้อยที่นั่น…เราสองคนก็คงเป็นแค่ผีที่รักกันเท่านั้นเอง
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอคือการได้รักเขา สิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิตของเธอก็คือการได้รักเขาเช่นเดียวกัน ทำไมเขาต้องทำเหมือนกับว่าเขาต้องการเธอด้วย ทำไมเขาไม่ใจร้ายให้มัน…ถึงที่สุด เพื่อที่เธอจะได้โกรธจนไม่อยากมองหน้ากันไปตลอดชีวิต ความเย็นชา…ก็ยังมีเช่นเดิม กลิ่นอายบ้าคลั่งอันเป็นเอกลักษณ์…ก็ยังมีเช่นเดิม
“ให้ผมสอนไหมว่าวิธีการลักหลับเขาทำกันยังไง” “…” “เริ่มแรกเลยคุณต้องห้ามทำให้ผมตื่น” เขายิ้มร้ายส่งให้ก่อนจะขยับตัวขึ้นมานั่งตรงหน้ารินนารา กลิ่นอายรวมไปถึงผิวเนื้อที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อทำให้เขาน่ามองมาก พอบวกกับสีหน้าร้ายกาจมันก็ปฏิเสธได้ยากที่จะละสายตาหนี “คุณอยากเห็นท่อนล่างของผมไหม”
“ผมดูลายมือเป็นด้วยนะ เธออยากดูไหม” ‘…’ เธอไม่อยากดูอะไรทั้งนั้นแหละ “ผมไม่เคยดูให้ใครมาก่อนเลยนะ แต่จะยอมดูให้เธอเป็นพิเศษ” ‘ปล่อย’ “เชื่อผมสิ ผมเก่งนะ” “เส้นตรงนี้บอกว่าเธอเก็บเงินเก่ง” “เส้นนี้บอกว่าเธอเป็นคนที่เชื่อใจคนยากมาก” “ส่วนตรงนี้บอกว่าเธอเป็นคนที่ขยันมั่นเพียร” “แต่ไม่เป็นไรนะ เธอมีโชคเรื่องความรัก”
“ทำไมคุณถึงไม่เคยบอกอะไรฉันเลย ตอนนั้นฉันเป็นภรรยาของคุณนะ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วย” สีหน้าอึ้งตะลึงเกิดขึ้นเพียงครู่เดียวก่อนที่มันจะจางหายไป แต่ถึงอย่างนั้นมุมปากกระด้างยังมีร่องรอยของรอยยิ้มจางๆ “มันไม่ใช่เรื่องที่น่ารู้นักหรอก” พอเขาตอบออกไปแบบนั้นเธอก็หันตามาถลึงตาแดงก่ำส่งให้
“ผมไม่หย่า” “…!” “ไม่มีวันหย่า” “จิน” น้ำเสียงของเธอเบาหวิวเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ไม่ใช่เขาหรอกเหรอที่อยากหย่าจะแย่ “ในเมื่อเราหนีไปด้วยกันไม่ทันแล้ว” “…เราจะไม่มีวันแยกจาก” “จำคำพูดของผมเอาไว้ให้ดี” “คุณ…” “ก็เป็นของผมเหมือนกัน”
ฤดูร้อนในปีนั้น…ความรักของเธอไม่มีค่าในสายตาของเขา ซ้ำเขายังบอกว่าเธอมันน่าขยะแขยง ฤดูร้อนในปีนี้…เขาบอกว่าเขาต้องการความรักของเธอ และต้องการให้เธอยอมให้เขา…ได้เข้าไปสัมผัสหัวใจที่ปิดตายมานับสิบปีของเธอ “คุณทำให้ผมคิดถึงคนคนหนึ่ง” “คุณเหมือนกับคนที่ผม…ทำหลุดมือไป”
เจตนา…ใจดี ขี้เล่น และเรียบง่าย คิดว่าเขาเป็นคนแบบนั้นจริงๆ เหรอ? ถ้าจริงแล้วทำไมเพื่อนๆ ถึงได้เตือนว่า จะมีเรื่องกับใครในกลุ่มของพวกเขาก็ได้ แต่ห้ามมีเรื่องกับเจตนา อยากรู้? ก็ลองหาเรื่องเขาเหมือนอย่างที่กรวิกาทำดูสิ เผื่อจะได้รู้ว่าเขามันแน่แค่ไหน …อันที่จริง คนที่แน่เป็นใครก็ยังไม่รู้
“พวกมันจะตามล่าคุณ…ทุกที่ที่คุณไป” พวกมันก็คือพวกเสือที่บุกมาทำร้ายถึงที่นี่ เธอเข้าใจในทันที หญิงสาวตัวสั่น ท่าทางนั้นทำให้จตุบทอดสงสารไม่ได้ แต่ก็ไม่กล้าขยับตัวเข้าไปใกล้ ตัวเขาเองเธอก็กลัว “เพราะอะไร” เสียงเล็กว่าแผ่วเบาเหมือนไม่มีแรงต่อกรกับความขลาดกลัว “เพราะผมและเพราะลูกของผม ในนี้”
ความรักสำหรับคุณคืออะไร สำหรับพายุ รักก็คือการฆ่าตัวตายทางอ้อม จะเดินก็เดินต่อไปไม่ได้ จะถอยที่รออยู่ก็คือหุบเห่วลึก วิธีแก้ไขคงมีเพียงทางเดียว หนามหยอกเอาหนามบ่ง …ดันทุรังรักต่อไปจนกว่าหัวใจดวงนี้จะแหลกเหลว บุญรักษารักพายุนะ แต่รักของเธออาจไม่เหมือนรักของเขา หรือที่จริงแล้วมันเหมือน
“คุณจงใจ” น้ำเสียงของเขากล่าวหา “จงใจให้รองเท้ากัดแล้วอ่อยให้คุณถอดรองเท้าเปลี่ยนให้ ตามด้วยการลากคุณเข้าห้อง บังคับให้คุณทำข้าวผัดจานยักษ์ที่จะทำให้ฉันขาใหญ่เป็นหลักกิโล ต่อด้วยอะไรนะ” หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิด ส่วนเขาไม่ตอบนอกจากกัดฟันจนใบหน้าขึ้นเป็นสันชวนมอง
…เพราะมีเธอเขาถึงนอนหลับฝันดี นี่เป็นเรื่องราวของศตายุ ผู้ชายที่แยกขิงข่าและกระชายออกจากกันไม่ได้ และเป็นเรื่องราวของธาดา ผู้หญิงที่มองว่าการแยกขิงข่าและกระชายออกจากกันไม่ได้เป็นเรื่อง…น่ารัก “ฉันรักคุณจัง” “อย่างกับผมไม่รู้งั้นแหละ” “คุณรู้ด้วยเหรอคะ” “คุณชอบน้ำลายหกใส่ผมขนาดนั้น
“คุณฝันร้าย?” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูอย่างแกกันล่ะ” เธอเลียเขี้ยวที่คันนิดๆ และรู้สึกซาบซ่านหน่อยๆ เมื่อจินตนาการว่าตนจะได้ลิ้มชิมรสชาติเลือดของคนตรงหน้า ลมหายใจของเธอผิดปกติจนเขาสัมผัสได้ เพราะแบบนั้นเขาเลยเอียงหัวไปด้านหนึ่งและเผยให้เห็นลำคอแกร่งที่มีเส้นเลือดวาดผ่าน “อยากขย้ำผมเหรอ”
-ถ้าฉันฉลาดมากว่านี้อีกสักหนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็คงดี เพราะอย่างน้อยฉันก็คงจะไม่สูญเสียเธอไป- นี่เป็นเรื่องราวการเดินทางของอยุทธ ผู้ชายตัวโตที่ถนอมความรักเอาไว้เพื่อรอให้คนคนหนึ่งกลับคืนมาอยู่ตลอด และในชีวิตนี้เขาก็ไม่ขออะไรมาก ขอเพียงแค่… เธอยังชอบเขาเหมือนอย่างวันวานก็พอ
คุณตะวัน (ผู้มีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน) สาวน้อยแรมน้อยที่จับพลัดจับผลูมาเป็นน้องยามสายคิตตี้ที่ออกตรวจตราลูกบ้านด้วยรถจักรยานแม่บ้านอย่างขยันขันแข็งจนได้เจอกับคุณนพ ผู้ชายตัวโตที่น่าจะมีความสุขถ้าคุณตะวันซื้อเวย์โปรตีนให้แทนปาท่องโก๋ (ที่ฝ่ายพี่เข้าใจผิดคิดว่าเป็นของแทนใจจากน้อง)
