ในรอยยิ้มหวานละมุนนั่นมันแฝงไปด้วยอะไรบ้างนิธิศก็ดูไม่ออก ตอนนี้เขารู้แค่เพียงว่านีราเป็นผู้หญิงที่ฉลาดเหลือเกิน เธอทันคน มีความคิดแบบคนหัวสมัยใหม่ในเรื่องงาน รู้จักปรับตัวไปตามสถานการณ์ และหนำซ้ำยังต่อรองกับเขาด้วยถ้อยประโยคที่ไม่มีคำว่าต่อรองเลยด้วยซ้ำ ติดจะเป็นการอธิบายสถานการณ์
วันไหนที่ไอ้เสือมีเมีย ขอให้มันเอาหน้าแนบตีนเมีย ลิ้นเลียขาเมีย อ้าปากเถียงเมียไม่ได้ ขอให้อยู่ใต้โอวาทเมียตลอดไป สาธุ! เสือรีบหุนหันลุกขึ้นนั่ง หันขวับไปมองแรมเต็มๆ ตาจนคอลั่นกร๊อบ หลายข้อสงสัยกระจ่างทันที เสียงแหบหวาน ผิวมีกลิ่นดิน ลมหายใจเป็นกลิ่นละมุด ไหนจะเสียงครางที่ฟังอย่างไร
“เฮียเลือกเขาแทนที่จะเป็นกี๋เหรอ เฮียทำแบบนี้ได้ยังไง ทำ ฮึก ได้ยังไง!” อชิระดันพิสชาไปไว้ด้านหลัง สองมือรวบจับต้นแขนเล็กของคนที่เอาแต่ทุบตีเขาแล้วก็พร่ำเพ้ออะไรไร้สาระแบบที่เขาไม่อยากฟัง บุ้งกี๋กำลังงี่เง่า และก้าวก่ายชีวิตของเขามากเกินไป “เมื่อไหร่กี๋จะออกไปจากชีวิตของเฮียซักที”
“เราสวยมากครับ แต่พี่แค่ไม่ได้ชอบเราแค่นั้นเอง” เธอขบริมฝีปากล่างคล้ายคนประหม่า ให้ท่าเขาถึงขนาดนี้แล้วกลับยังโดนปฏิเสธ “ปล่อยพี่เถอะครับ พี่ต้องกลับแล้ว” ในจังหวะที่เขาดันตัวเธอออก หวานจึงรีบโพล่งออกไปแบบที่ห้ามตัวเองไว้ไม่ทัน “พี่ไม่ต้องรักหวานก็ได้ แค่นอนกับหวานก็พอ”
“ฉันท้อง” ปรรณนภัสท้อง…กับเขา? “ผมต้องขอคุณแต่งงานไหม? ” เขาถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเรียบเฉย ไร้แววตื่นเต้นหรือตกใจใดๆ ซึ่งมันไม่ผิดคาดจากที่ปรรณนภัสคิดไว้ “ถ้าจะรับผิดชอบก็ต้องแต่งงานและจดทะเบียนสมรส” “ถามจริง? ” “แต่ถ้าจะไม่รับก็บอกมาคำเดียว และนายจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเด็กอีกเลย”
วันที่เธอมีโอกาสได้เลือกอีกครั้ง คราวนี้จะไม่ตาถั่วเลือกผู้ชายเฮงซวยอีกแล้ว! ผู้หล่อ โพรไฟล์ดี นิสัยฟ้าประทานเท่านั้นที่เธอคู่ควร!
“เหม็นหน้าเพราแพ้ท้องฉันรับได้ แต่ถ้าเหม็นหน้าเพราะหึง…ฉันไม่อนุญาต” “หนูไม่ได้หึง” “เธอเสียใจจนร้องไห้เพราะคิดว่าฉันไม่มีทางรักเธอ เพราะคิดว่าฉันกำลังมีความสุขอยู่กับมัทนา เพราะคิดว่าฉันมีผู้หญิงเต็มไปหมด เพราะคิดว่า…” ฉันไม่อยากฟังแล้วจึงยกมือขึ้นปิดกั้นเสียงนั้น ฝ่ามือที่แนบกับกลีบปาก
“ที่บอกว่าจะยกเลิกความสัมพันธ์คู่นอนมันหมายความว่าคุณยอมคบกับผมแล้วใช่ไหม” “ไม่ใช่ค่ะ ที่บี้นัดคุณมาวันนี้ก็เพื่อจะบอกว่าบี้จะยุติความสัมพันธ์คู่นอนกับคุณ และหลังจากนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ก็คือจะไม่มีการนัดเจอกัน ไม่กินข้าวด้วยกัน ไม่ส่งข้อความหากัน และไม่โทรหากันอีกค่ะ”
เธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงอกหักหรือถูกทิ้ง เขาฝากฝังความเจ็บปวดให้เธอมากเกินกว่าจะกลับมาเชื่อในสิ่งสวยงามได้อีกครั้ง หากต้องตายพร้อมกันในสักวัน เผาเขาเผาเธอไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก ให้ความรักของเธอมันตายไปพร้อมกับผู้หญิงจมปลักคนนั้น และวันที่เธอลุกขึ้นยืนได้ใหม่ เธอจะลองหันมองข้างกายอีกครั้ง คนที่รักเธอยังมี
ตามหึงหวงเขาเหมือนคนบ้า ตบตีจิกกัดผู้หญิงของเขาจนตัวเองน่าสมเพช แต่เขากลับบอกเธอว่า “ฉันไม่ใช่ผัวของผู้หญิงไร้ค่าแบบเธอ” ไอ้เวร! นอนด้วยกันทุกคืนแต่บอกไม่ใช่ผัว ใครจะเอาไปก็เชิญ! เธอพอแล้ว!
“นอนด้วยกันไม่ได้แปลว่าเป็นเมียนะม๊า แค่นอนด้วยกันเฉยๆ แต่ถ้าเป็นเมียคือต้องทำอย่างอื่นร่วมกันด้วย” “ถ้าอั๋นหมายความแบบนั้น แล้วทำไมยัยหนูถึงบอกแบบนั้นล่ะ” “เพราะว่าน้องมันคิดไปเองไงม๊า แม่งโคตรวุ่นวายเลย กลับมาบ้านก็ตามมาถึงนี่ เป็นอะไรกันรึก็ไม่ แต่ดันทำตัวเหมือนเป็นเมียจริงๆ”
หนึ่งปีที่ผ่านมาสำหรับเธอมันมีความหมายมาก แต่สำหรับเสี่ยมันเป็นแค่ความรู้สึกชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น “เสี่ยเคยคิดที่จะมี…” เฌอริตาปรายตาลงมองหน้าท้องของตน “เสี่ยมีคนที่เสี่ยอยากมีลูกด้วยแล้วค่ะ แล้วเสี่ยก็มีคนที่อยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตแล้วเหมือนกัน”
