สุดที่ชัง – พราภัค
สำหรับผู้ชายปากอย่างใจอย่าง หากเขาพูดว่า ‘ชัง’ ก็แปลว่ากำลังบอก ‘รัก’
นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอกนิสัยร้ายๆ เป็น Bad Boy โหด โฉด ใจร้าย ปากร้าย ดิบ เถื่อน ห่าม เย็นชา เจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ จอมวางแผน ฯลฯ
เมียแก้ขัด รักได้ไหม เรื่องราวเกิดขึ้นประมาณปีพุทธศักราช 2500 ระหว่างคุณชายปฐวีกับบัวบูชาฉายาแม่บัวคนซื่อ ที่ไม่มีอะไรคู่ควรกันสักอย่าง แล้วหล่อนจะฝ่าด่านขึ้นไปยืนเคียงข้างสามีผู้สูงศักดิ์ได้ไหม หรือจะต้องเป็นเมียก้นครัวตลอดไป “คุณชายน่ะ…เห็นหนูเป็นคนยังไงกันคะถึงได้เอาหนังสือแบบนี้มาให้ดู”
“ไม่เห็นจะเป็น ‘แบล็ค’ ควีนตรงไหนเลย” มาเฟียหนุ่มตัวร้ายหัวเราะเย็นๆ นัยน์ตาสีควันบุหรี่เป็นประกายวิบวับ ยามจับจ้องเนินเนื้อขาวนวลโผล่พ้นร่มผ้า “ทั้งขาวทั้งนุ่มออกขนาดนี้” “ไอ้…ไอ้…” หญิงสาวร้องเสียงสั่น สติหลุดลอยไปไกลกับสายตาคมปลาบคู่นั้น นับตั้งแต่เกิดมาสาบานได้ว่าเธอไม่เคยถูกผู้ชายที่ไหนมอง…
อยู่ดี ๆ นีนีก็ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูรองจวนเสนาบดีในนิยายเรื่องดัง แล้วอยู่ดี ๆ ก็ได้สมรสพระราชทานกับจวิ้นอ๋อง? เฮลโหลวววว ใครอยากได้? ใครร้องขอมิทราบ? ในคืนเข้าหอ นอกจากอีตาผัวจะหายหัวไปแล้ว สิ่งที่รออยู่ในห้องหอคือยาพิษอีกต่างหาก หลังจากนั้นก็เต็มไปด้วยแผนการกำจัดเธอจากบรรดาสาว ๆ
เรื่องราวความรักระหว่างฝ่ายรุกสุดเผด็จการที่สะดุ้งตื่นเพราะความหล่อของตัวเองทุกวัน & ฝ่ายรับสุดถึกทนไม่มีวันตาย นิยายแนวปราบมารไล่ผีปีศาจในยุคปัจจุบัน ดำเนินเรื่องราวของคู่รักที่แต่งงานกันมาเป็นพันปีแล้วมีปัญหาเรื่องลูกๆ แต่เบื้องหลังกลับมีแผนการร้ายอันยิ่งใหญ่ซ่อนเร้นอยู่
นลินญาถูกขอแต่งงานด้วยคำว่า ‘รัก’ จากภูตะวัน เขาดูแลเธออย่างดีในฐานะภรรยา แต่แล้วความฝันที่จะได้มีครอบครัวอันแสนอบอุ่นกลับพังครืนไม่เป็นท่า เมื่อเธอมารู้ทีหลังว่าในการแต่งงานครั้งนี้มีบางสิ่งเคลือบแฝง ความจริงที่น่าเจ็บปวดพุ่งเข้าเสียดแทง เพราะส่วนลึกในหัวใจของสามี ไม่ได้รู้สึกรักอย่างที่พูดไว้สักนิดเดียว
ถ้าการที่ผมทอดกายให้คุณเรียกว่าใจง่าย… ถ้าการที่ผมผลักไสคนที่เข้ามาแทรกกลางเรียกว่าร้ายกาจ… ถ้าการที่ผมอยากมีตัวตน แต่ในสายตาคุณกลับยิ่งเลือนราง… นับจากนี้ผมขอไม่รักคุณอีกต่อไป!
รู้…ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่มันเป็นวิธีเดียวที่จะดึงเธอมาไว้ใกล้ตัวและทำให้เธอได้รู้ว่าเขา ‘รัก’ เธอมากแค่ไหน! “พี่เติมจะให้แจ้งเลื่อนงานแต่งออกไปก่อนไหมคะ” “ไม่” “คะ ?” “เพก็รู้ว่าพี่เลื่อนงานแต่งไม่ได้…” “ถ้าไม่เลื่อน แล้วพี่เติมจะทำยังไงคะ” “เพแต่งงานกับพี่ได้ไหม” แต่งงาน ?
เรื่องราวของลูกแม่ค้าข้าวมันไก่ที่หลงรักพี่ชายลูกเจ้าของโรงสีข้างบ้าน แต่ไฉนได้แต่งงานกันแล้วเฮียสี่ถึงขอเขาหย่าทุกวัน ‘เจิ้น หย่าให้เฮียเถอะ’ ไม่ทันสามเดือนก็บอกแบบนี้แล้ว หึ! เฮียสี่ ถ้าเขาไปจริงๆ จะรู้สึก!! “เจิ้น เมื่อไรจะยอมหย่า” “เฮียสี่ เมื่อไรจะเลิกถาม” “จนกว่าเจิ้นจะยอมหย่าให้เฮีย” “งั้นดูปากเจิ้นนะ เจิ้น-ไม่-หย่า!”
ปักใจ คลั่งไคล้ ตลอดไป อยากได้ก็ต้องได้ แต่ทำไมยังไม่ได้ ‘มิ่งมงคล’ ทนมาตั้งสิบสองปี และพอเจอฤกษ์ดี ได้ ‘ลัทธิ’ สมใจ ทำไมมีแต่เรื่องให้ฟินไม่ได้สุด ทั้งตัว ‘คุณลักษณ์’ ที่แสนจะเย็นชา ทั้งคนมากมายรายล้อมเขาที่แสนจะสร้างความรำคาญมากมาย ที่ทำให้ ‘มิริน’ ถึงกับต้องบอกตัวเองว่า ‘ถ้าทนไม่ไหว จะไปทันที’
เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางก็พบว่าตัวเองอยู่ในร่างของเสวียนซ่งเหยา ซึ่งเป็นฮองเฮาเคียงบัลลังก์ ทว่ากลับไม่เคยได้รับความรักจากฮ่องเต้ แต่เขาไม่มาก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ เมื่อชาติก่อนนางเป็นนักฆ่า ไม่อาจใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้ ตอนนี้นางขออยู่ในตำหนักใช้ชีวิตสงบเงียบ ไม่หวนรำลึกถึงเรื่องเก่าอีก
วินาทีที่อยู่ต่อหน้าแฟนเขา เขาก็ยืนนิ่งเฉย เธอร้องไห้น้ำตาเป็นสายแต่เขาก็ทำแค่มอง เขาเลือกทางนั้น เลือกคนที่คบมาแปดปี ไม่ใช่เธอมนัสชนัญ “มีนเข้าใจค่ะ.. แต่ก่อนมีนเคยสงสัยว่ามีนต้องทำดีสักแค่ไหนถึงจะได้หัวใจคุณอิชย์ แต่มีนเพิ่งรู้วันนี้เองว่า ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็คงไม่มีวันนั้น”
ปินปินย้อนเวลามาอยู่ในนิยายยุคจีนในร่างของนางร้ายของเรื่อง นางคือสตรีร้ายกาจที่พระเอกเกลียดชัง พระรองไม่ชอบหน้าและนางเอกที่เสแสร้งว่าถูกนางร้ายกลั้นแกล้งเสมอ ปินปินจะเปลี่ยนจากนางร้ายหน้าโง่ที่ดีแต่กรีดร้องเป็นนางร้ายมากเล่ห์ที่นางเอกจอมเสแสร้งสู้ไม่ได้
“ทะเลกลางคืน ถ้านั่งคนเดียวมันจะเหงา แต่ถ้ามีใครสักคนนั่งข้างเรามันจะโรแมนติก” ภริดา // “คนแบบนั้นเรียกคนโง่ต่างหากค่ะ” ทุกสายตาหันมามองเธอ แม้แต่คนที่เพิ่งเดินกลับมาจากคุยโทรศัพท์ก็ด้วย “รักจนยอมทุกอย่างคือคนโง่ ภีมเคยเป็นคนโง่คนนั้นมาก่อน” ฟ้าคราม // “พี่อยู่ไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีภีม พี่จะถอนหมั้นกับกิ่ง
เมื่อโชคชะตานำพาให้คนสองคนที่เปรียบดั่งเส้นขนานมาพบเจอกัน ซุนซีเหลียน เปรียบดั่งมังกรที่อยู่ในจุดสูงสุดของทั้งหมด อีกคน ซงเม่ยหลัน เด็กจากสลัมอยู่จุดต่ำสุด เด็กที่สมรู้ร่วมคิดกับการทำร้ายร่างกายคนสนิทของ ซุนซีเหลียน หากเป็นเช่นนี้…จะรักกันได้อย่างไร?