หลายคนอาจจะหาแฟนด้วยการเล่นแอฟหาคู่ แต่สำหรับความรักพิลึกพิลั่นของไผ่หลิวนั้นมีผัวด้วยวิธีย้อนเวลา ฟังไม่ผิดหรอก อีหลิวมีผัวด้วยวิธีย้อนเวลา เพราะอยู่ๆ ก็ถูกโชคชะตาเล่นตลกพาตัวไปนอนบนเตียงนุ่มๆ ในห้องนอนของพ่อฟัก คุณหลวงหนุ่มรูปหล่อหน้าขรึม ที่ไม่ประสีประสาเรื่องอิสสตรี
เธอเข้าหาเขาเพราะเงิน วางแผนให้ได้เขาเป็นผัวเพราะอยากได้เงิน ความรักที่มีให้กันมันติดลบ สูบเลือดสูบเนื้อจนขนหน้าแข้งเขาร่วงกราวๆ แต่ตอนนี้เธอรักเขาเข้าไปแล้วนี่ เธอโง่ที่ปล่อยตัวให้ท้องเพื่อหวังจะจับเขา แต่สุดท้ายก็ต้องกลายเป็นซิงเกิลมัมเพราะเขาเลือกผู้หญิงคนอื่น สมน้ำหน้าตัวเองดี
“ลูกผมยังไม่ตายใช่ไหม!” คราวนี้ชายหนุ่มเปลี่ยนจากล้อเล่นมาเป็นแข็งกร้าวแต่หญิงสาวทำหน้าเหมือนรำคาญ หมุนตัวหนีแต่เขาตวัดแขนเอาไว้ “ปล่อยนะ” “มิเรียมใช่ไหม มิเรียมเป็นลูกผม” “ไม่ใช่ จะให้บอกอีกกี่ครั้งว่าลูกคุณตายไปแล้ว ฉันจะเก็บเลือดเนื้อเชื้อไขผู้ชายมั่วไม่เลือกอย่างคุณเอาไว้ให้ประจานตัวเองทำไม”
วันแรกที่ลูกคลอด คือวันที่เธอมีรอยยิ้มแต่ก็แฝงด้วยคราบน้ำตา เพราะเป็นวันเดียวกับที่คนเป็นพ่อได้วางใบหย่าเอาไว้ให้ลูกกับเธอดูต่างหน้า การแต่งงานที่เจ้าบ่าวไม่รัก การแต่งงานที่เจ้าบ่าวขอแยกห้องและไม่ยอมแตะเนื้อต้องตัวทำให้เธอถอดใจ ยอมอยู่ภายใต้กฎการแต่งงานในนามที่เขาตั้งขึ้นเพื่อรอวันจากลา
“เนียรตี” กลายเป็นมือที่สามเพราะความเมาของเขา แต่ “กรุณเพชร” ไม่เคยโทษตัวเอง ความผิดทุกอย่างถูกเขาโยนมาที่เธอ แต่เธอก็ยังกัดฟันทนเพราะความรัก ฟางเส้นสุดท้ายระหว่างเขาและเธอได้จบลงในวันที่เธอคลอดลูกอย่างเดียวดาย เขากลับอยู่เคียงข้างผู้หญิงคนนั้นในห้องคลอดอีกห้อง
