เธอไม่รู้จักเขา เขาก็ไม่รู้จักเธอ เพราะเธอก็คิดว่าเขาคือชายหนุ่มในฝัน คือนิยามของความสมบูรณ์แบบ ส่วนเขาก็คงคิดว่าเธอคือคุณหนูใจแตก แต่แท้จริง ทั้งคู่ก็แค่มนุษย์คนธรรมดาทั่วไปที่เจ็บปวดและเปราะบางไม่ต่างจากใครๆ ไม่ใช่เจ้าชายหรือคุณหนูจากดินแดนมหัศจรรย์แห่งหนไหน “นั่งตรงนี้เป็นเพื่อนพี่อีกหน่อยได้มั้ย”
เมื่อคนหนึ่งใช้ฮอร์โมนนำทาง แต่อีกคนใช้หัวใจ รักครั้งนี้จะลงเอยแบบไหน… เหมันต์กลั้นหายใจโดยอัตโนมัติ เมื่อใครอีกคนมายืนซ้อนหลังในระยะประชิดมาก และยังเท้ามือสองข้างกับขอบโต๊ะ จนคล้ายขังเธอไว้ในอ้อมแขนกลาย ๆ “เปลี่ยนใจมั้ย” “เปลี่ยนใจอะไร” “ซั่มกัน” เธอกระทุ้งข้อศอกใส่ซี่โครงเขาทันที
เขามีเล่ห์เหลี่ยมและร้ายกาจ ในขณะที่เธอมีแค่หัวใจรักมั่น แล้วเธอจะรับมือเขาได้อย่างไร “นอนกับมันไปกี่ครั้งแล้ว” พลันเสียงห้าวดุดันก็ดังขึ้น เธอยังนิ่งเงียบ เขาเลยถามซ้ำ “ใคร” เธอกระซิบถาม “ชัชดนัย” “นายไม่มีสิทธิ์ถามฉันแบบนี้ เขาเป็นคู่หมั้นฉัน ฉันจะนอนกับเขายังไงก็ได้”
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะเมียหรือหลานสาวนอกไส้ เธอก็เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น และเพื่อเปิดหัวใจที่ปิดตายของเขา ถึงต้องปล้ำเขาก่อน เธอก็ยอม! “ขนุนต้องไปอาบน้ำก่อน” “ไปอาบที่ห้องฉัน” หญิงสาวประสานสายตากับเขา ยังแลเห็นความหึงและหวงซ่อนตัวเงียบๆ อยู่ในดวงตาสีเข้มและคมกริบ
เขา : เพราะความหื่นอยู่ในดีเอ็นเอ เธอ : นับวันใจเธอก็ยิ่งบางเพราะเขา เธอขัดพื้นห้องน้ำแรงขึ้นอีก และนั่นก็ทำให้เนินทรวงส่ายกระเพื่อมไปตามแรงขยับของแขน ธรรศธาจ้องมองเข้าไปในคอเสื้อของเธอตาไม่กะพริบ นัยน์ตาเรียวรีขนาดกำลังพอดีฉายแสงพราวระยิบระยับ
โลกของเธอกับเขาเหมือนคนละสี เธอเป็นเด็กเรียน เขาเป็นเสือผู้หญิง แต่วันหนึ่งโลกของทั้งคู่ก็หลอมรวมเป็นโลกเดียวกัน เมื่อเธอตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกับเขา “ถอดทำไม” “ก็คุณจะนอนกับฉันไม่ใช่เหรอ” “เธอคิดว่าฉันจะนอนกับเธอ ทั้งที่เธอเพิ่งจะร้องไห้ ตาบวมปูด หน้าตามอมแมมเหมือนลูกแมว” “ฉันแค่จะอาบน้ำ”
ระหว่างผูกเน็กไท ธรรศธาก็โอบกอดรอบเอวเธอ อีกมือก็เคลื่อนลงไปบีบขยำบั้นท้ายกลมๆ ของภรรยา แบบที่เขาชอบทำ “เมียใครก้นเด้งจัง” “เมียคนหื่นไง” “เป็นฉายาที่เฮียภูมิใจมาก” เขาใส่อารมณ์ปลื้มปริ่มในน้ำเสียง “โอเค แล้วคืนนี้เจอกัน แต่อย่าลืมนะ ห้ามยกของหนัก ห้ามวิ่ง ขึ้นลงบันไดก็ต้องระวัง”
