เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางก็พบว่าตัวเองอยู่ในร่างของเสวียนซ่งเหยา ซึ่งเป็นฮองเฮาเคียงบัลลังก์ ทว่ากลับไม่เคยได้รับความรักจากฮ่องเต้ แต่เขาไม่มาก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ เมื่อชาติก่อนนางเป็นนักฆ่า ไม่อาจใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้ ตอนนี้นางขออยู่ในตำหนักใช้ชีวิตสงบเงียบ ไม่หวนรำลึกถึงเรื่องเก่าอีก
หมอเทวดาอัปลักษณ์เดินทางมาไกล เพื่อรักษาอาการป่วยอันแปลกประหลาดของประมุขพรรคมาร ความจริงแล้วนางไม่ได้มีจิตเมตตา แต่เห็นคนป่วยเป็นเครื่องทดลองยาของนางเสียมากกว่า หญิงสาวทั้งเย็นชา โอหัง ไร้มารยาท เพราะนางถือว่านางมาเพื่อรักษาเขา ต่อให้นางเหยียบเท้าเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
เพราะเขาเกลียดนางที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมจนได้ขึ้นสู่บัลลังก์หงส์ ดังนั้นไม่ว่าความผิดใดที่เกิดขึ้นในวังหลัง จึงกลายเป็นความผิดของนางทั้งสิ้น เมื่อมัดรวมความผิดทั้งหลายเข้าด้วยกัน เขาจึงกล้าหยิบยื่นจอกสุราพิษให้นางด้วยมือตัวเอง ทว่าความตายนั้นไม่ได้น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือการตายอย่างไร้ความยุติธรรม
