“คงผิดหวังที่ผมรู้ความจริงก่อน ถ้าผมตาบอดชีวิตเหมือนตายทั้งเป็นอย่างที่คุณต้องการคงสาแก่ใจคุณมากสินะ” “ไปกันใหญ่แล้วนะ…” นิรชาไม่อาจอธิบายได้อย่างที่ใจคิดเพราะคนตรงหน้าเอาแต่จะเถียงกลับไม่ฟังอะไรเธอเลย “แต่อย่าคิดว่าผมจะยอมเจ็บปวดคนเดียวเพราะผมจะไม่มีทางหย่าให้คุณไปเสวยสุขกับชู้แน่ๆ
“เหอะ! ปากคอเราะรายขึ้นเยอะนี่ เมื่อก่อนไม่เห็นมีปากมีเสียงอะไร พอหย่าก็เริ่มพูดประชดแถมเถียงผมกลับฉอดๆ” “ก็คุณกวนโมโหฉันก่อน อีกอย่างฉันไม่จำเป็นต้องทำตัวเหมือนเดิมกับคนที่เป็นอดีตไปแล้วอย่างคุณ” เธอปรายตามองเขาอย่างเฉยชา
คิรากรเหยียดยิ้มมองใบหน้าหวานกลับด้วยสายตาเป็นประกาย เขารู้ว่าที่เธอทำเพราะอยากป่วนประสาท “ถ้าจะกลับมาเปิดศึกแย่งลูกกับพี่ พี่บอกเลยนะว่ามันไม่ง่าย” เขาจับมือที่ป่วนอยู่บนอกเอาไว้ ก่อนจะตวัดมองด้วยสายตาคาดโทษ “เดี๋ยวก็รู้ค่ะว่ามันจะง่าย…หรือไม่ง่าย ในเมื่อลูกแค่คนเดียวพี่ยังไม่มีปัญญาเลี้ยงแกได้
