เจ้าปลาน้อย

‘หม่อมสาม’ หรือ ‘คุณสาม’ ผู้หญิงที่เพียบพร้อมไปด้วยรูปลักษณ์ รวยทรัพย์และสติปัญญา เธอคือผู้หญิงที่ทำให้ฉันเติบโตขึ้นมาและอยากจะเป็นให้ได้แบบนั้น ฉันถึงขนาดยอมสมัครเข้ามาทำงานทีเดียวกัน เพื่อจะได้อยู่ใกล้ชิด อาจจะเพราะตอนเด็กๆฉันฝังใจกับรอยยิ้มกว้างจนหน้ายับไปหมดแบบนั้น จนมันกลายเป็นความรัก

ฉัน ‘อีฟ’ ในวันที่พ่อเดินมาบอกว่าจะพาแม่ใหม่มาพร้อมกับพี่สาว ฉันก็ดีใจจนเนื้อเต้น และเมื่อฉันได้พบกับเธอ จากเนื้อเต้นกลายเป็นใจเต้น ตึกตัก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่หลังจากดีใจได้ไม่นาน เมื่อฉันแอบได้ยินสองแม่ลูกคุยกันว่าพวกเธอเข้ามาในครอบครัวเพื่อจะกอบโกยทุกอย่าง จากความรักกลายเป็นความเกลียด

เพราะเธอคือน้องสาว ฉันจึงทำได้เพียงแค่มองผ่านไปเท่านั้น แม้ว่าเธอจะไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ แต่เจ้าตัวนั้นไม่เคยรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเองทุกอย่างมันเลยยิ่งยากเมื่อเธอพยายามเอาตัวเข้ามาใกล้ อยากสนิทสนม โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าพี่สาวคนนี้คิดไปไกลจนน่ากลัว ฉันจึงปฏิบัติตัวราวกับว่าเกลียด

ฉัน ‘ออดอ้อน’ นักเขียนที่กำลังตันเพราะได้รับโปรเจ็คต์ใหม่เพราะไม่เข้าใจว่าทำไม ‘มาหยา’ ถึงต้องร้ายกับนางเอก ‘พี่เอิง’ ขนาดนั้น เธอเป็นผู้หญิงแสนดี นุ่มนิ่ม น่าเสน่หา แต่ก็ยังถูกมาหยาหักหลังในต้อนท้ายเรื่องอย่างไม่ให้อภัย เขียนเองแต่งเองก็งงเองว่าเรื่องมันมาทางนี้ได้ยังไง เดดไลน์ก็ใกล้เข้ามา

หลังจากถูกขอแต่งงาน ฉันก็เหมือนคนที่เดินอยู่ในฝุ่นควันมองไม่เห็นทางว่าควรจะเลือกทางไหนระหว่างก้าวไปข้างหน้ากับเขา หรือ เดินแยกทางแล้วสู้เอาดาบหน้า จนกระทั่งได้พบกับเธอ ‘รัตติกาล’ เพื่อนสมัยเรียนที่เคยคุยกันแค่ครั้งเดียวในวันที่เธอฉีดน้ำหอม Chanel no.5 ความคิดหลายๆ อย่างของฉันจึงเปลี่ยนไป

เมื่อเช้าวันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของ ‘นรินทร์’ ผู้ชายที่อินเดียรังเกียจและกำลังจะเลิกรากันไป พอได้รู้ตื้นลึกหนาบางว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน ความรู้สึกเก่าๆก็หวนกลับคืนมา ทั้งความรู้สึกผิดและอยากจะชดใช้ให้ทำให้ความอยากเอาชนะ เปลี่ยนเป็นการปลอบประโลมหัวใจของเธอมากกว่า

ฉัน “ดอกรัก” ชื่อที่ไม่มีที่มาที่ไปอะไรเพียงเพราะพ่อแม่แค่รู้สึกว่าน่ารักดี แต่ไม่เคยคิดล่วงหน้าเลยว่าโตมาจะถูกเพื่อนล้อว่า “อีดอกกก…รัก” อะไรแบบนี้หรือเปล่า ฉันน่ะเป็นผู้หญิงแท้ๆเลยนะ แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างฉันดันไปตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่่ง ซ้ำร้ายไปกว่านั้น เธอดันเป็นแฟนพี่ชายของฉันแท้ๆ