เหตุใดสตรีที่เป็นเหมือน ‘เหมยเขียวม้าไม้ไผ่’ ของเขาจึงปรากฏกายในวันที่ข้ารักท่านจนหมดใจ สตรีอื่นก็แล้วไปเถิด แต่สตรีผู้นี้ข้าไม่สามารถเทียบเคียงนางได้จริงๆ ข้าขอยอมแพ้ให้กับ ความผูกพันอันลึกซึ้งของพวกท่านแล้ว “หากท่านแม่ทัพจะรับสตรีมาเพิ่ม ข้าก็ไม่ขัดอันใดหรอกเจ้าค่ะ” “เมื่อฮูหยินเข้าใจก็ดีแล้ว”
“เหตุใดท่านถึงไม่เชื่อข้าละข้าคือฮูหยินของท่าน แต่งให้ท่านมานาน 3 ปี แต่นางที่พึ่งแต่งเข้ามา ท่านก็เชื่อนางจนลืมสิ้นถึงข้อเท็จจริง ท่านบอกว่าจะตอบแทนนางที่บิดานางสละชีวิตเพื่อช่วยชีวิตท่านไว้ในสนามรบ การตอบแทนมีตั้งหลายวิธี ไยท่านถึงเลือกแต่งนางเข้ามาเป็นอนุ ท่านทำร้ายจิตใจข้าครั้งแล้วครั้งเล่า
“ไม่!!! หลิงหลิงฟังเปิ่นไท่จื่อก่อน” ร่างที่ตะเกียกตะกายไปยังเบื้องหน้าขององค์รัชทายาทหลี่หย่วนเจ๋อ เป็นไปอย่างทุลักทุเล ถึงแม้นว่าเขาจะใช้ความเร็วทั้งหมดที่มี แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทันการเสียแล้ว ที่จะดึงร่างบางของสตรีที่เขารักสุดหัวใจเอาได้ทัน มือหนาคว้ามาได้แค่เพียงความว่างเปล่า
หนึ่งสตรีที่เขาเคยบอกว่ารักยิ่งกว่าชีวิตกับอีกหนึ่งสตรี ที่เขาบอกว่าจะมิแตะต้องนางแม้แต่เพียงปลายเล็บ แต่เมื่อเขาต้องเลือกช่วยชีวิตของนางได้เพียงหนึ่ง เขากลับเลือกสละชีวิตของสตรีที่บอกว่ารักทั้งชีวิตนั้นอย่างไม่ใยดี เมื่อนางมีโอกาสได้ชีวิตครั้งที่สองกลับคืนมา นางจึงเลือกที่จะไม่เชื่อใจบุรุษผู้นี้อีกต่อไป
“พระองค์จะเลือกนางหรือเลือกหม่อมฉัน?” เหลียนลี่หรูถามออกไปอย่างเจ็บปวด นางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบุรุษคนรักจะกล่าวว่าเลือกนาง แต่มันกลับมีเพียงความเงียบแทนคำตอบ มีคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า อย่าได้ให้โอกาสบุรุษเป็นฝ่ายเลือก เมื่อจับได้ว่าบุรุษผู้นั้นกำลังนอกใจ เพราะหากให้เขาเลือก คำตอบคือ ไม่มีทางเลือกเรา
ข้าหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของสตรีที่สามีมากภรรยา วันๆต้องปะทะคารมกับอนุเหล่านั้นเป็นว่าเล่น ไม่เพียงเท่านั้น ยังจะมีฮูหยินรองที่เป็นถึงองค์หญิงต่างเผ่า ที่แม่สามีรักแม่สามีหลงผู้นั้นอีกเล่า แล้วศัลยแพทย์หญิงอย่างข้าต้องมาอดทน เพื่อเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ของพวกท่านอย่างนั้นหรือ
