ปินปินย้อนเวลามาอยู่ในนิยายยุคจีนในร่างของนางร้ายของเรื่อง นางคือสตรีร้ายกาจที่พระเอกเกลียดชัง พระรองไม่ชอบหน้าและนางเอกที่เสแสร้งว่าถูกนางร้ายกลั้นแกล้งเสมอ ปินปินจะเปลี่ยนจากนางร้ายหน้าโง่ที่ดีแต่กรีดร้องเป็นนางร้ายมากเล่ห์ที่นางเอกจอมเสแสร้งสู้ไม่ได้
เกิดมามีรูปโฉมงดงาม มากอำนาจ มีตระกูลยิ่งใหญ่ เสียดายที่กลับโง่ที่เชื่อคนง่าย ต่อจากนี้ข้าจะเปลี่ยนจากสตรีแสนดีที่เป็นตัวตลกของผู้คน เป็นสตรีที่ร้ายกาจ เพราะยิ่งมองกลับไปในอดีตแค่ไหน หรงเล่อยิ่งเห็นความโง่ ใสซื่อของตนเองมากเท่านั้น นางเป็นตัวตลกให้พวกเขาเชิดนางเล่นนานแล้ว
หลินอี้เฟยขึ้นชื่อว่าเป็นบุปผาพิษแห่งเมืองหลวง นางเป็นบุปผาที่งดงามที่สุดทั้งอันตรายที่สุด ร้ายที่สุดแต่พลาดที่รักคนไร้ใจ แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกทำให้ต้องตายบัดซบด้วยถูกแผนการของแม่เลี้ยง น้องสาวและคนรักทำให้ต้องตายเซ่นความโง่งมที่เชื่อในความรัก เมื่อฟื้นกลับมาก่อนจะเกิดเรื่อง
หวงลี่ผิงคือสตรีเหนือสตรีที่แต่งงานเพราะราชโองการที่หล่นลงมาที่หัวกับบุรุษที่ไม่เคยเห็นหน้าอย่างอ๋องสาม คืนแต่งงานมีเพียงจดหมายที่ถูกส่งมาจากชายแดนพร้อมกับบอกชัดว่าไม่ได้ยินดีกับการแต่งงานกับสตรีชื่อเสียงร้ายกาจเจ้าเล่ห์อย่างนาง แต่ลี่ผิงไม่สน นางเผามันทิ้งก่อนจะเดินหันหลังให้กับเศษกระดาษ
เมื่อได้โอกาสมาใช้ชีวิตในโลกที่แตกต่าง เชี่ยนหนิงจึงตั้งใจเปลี่ยนร่างที่นางมาสิงสู่แทนเจ้าของเดิมให้เป็นในแบบที่นางต้องการ อายุเพียงสิบห้ามากไปด้วย อำนาจ ชื่อเสียง เงินทอง เส้นสาย กุมอำนาจตระกูลด้วยมือตัวเอง เป็นสตรีที่ทุกคนในแคว้นต่างจดจำในฐานะนางมารตระกูลเหลียงที่โหดเหี้ยมไร้ใจ
ตั้งแต่เกิดมาอี้เยว่ถูกกำหนดให้เป็นนางร้ายในนิยายที่จุดจบต้องตายอย่างเจ็บปวดทรมาน เป็นนางร้ายที่ไม่มีสิทธิ์รอดในนิยายที่นักเขียนที่ไหนไม่รู้สร้างขึ้น แต่ว่าโชคชะตาเปลี่ยนเมื่อมารดาของนางทำให้เรื่องราวเปลี่ยนแปลงบางส่วน ในส่วนที่เหลือนางต้องเปลี่ยนมันด้วยตัวเอง เปลี่ยนจากนางร้ายที่จุดจบต้องตายเป็นนางร้ายที่เก่งกาจ
หนิงเซียนย้อนเวลากลับมาในโลกอีกใบ ในอ้อมแขนของนางคือเด็กน้อยอายุเจ็ดขวบกำลังแปดขวบหนาวที่หลับสนิท เมื่อความทรงจำของร่างนี้หลั่งไหลมาจนครบ… นางมาอยู่ในร่างของมารดาว่าที่นางร้ายของนิยายที่เคยอ่าน “นายหญิงแย่แล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้นายท่านมาที่นี่” “ผิดแล้ว… เจ้าควรเรียกเขาว่าท่านแม่ทัพ
ข้าเคยเป็นสตรีแสนดี อ่อนหวาน อ่อนโยน มากเมตตา เป็นคนใจกว้างมากผู้หนึ่งที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อสามี เพื่อบุรุษที่ข้าปักใจรัก แต่สุดท้ายก็ถูกหักหลังเพราะเป็นสตรีไร้ประโยชน์ในสายตาของเขา …เช่นนั้นจากนี้ข้าจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเมื่อมีโอกาสกลับมาแก้ไข ข้าจะกลายเป็นสตรีร้ายกาจที่ทำทุกอย่าง
หลังจากบิดาตาย นางและมารดาถูกไล่ออกจากจวน ทำให้ต้องกลายเป็นคนไร้บ้าน อายุเพียงแปดขวบต้องมาดิ้นรนหาทางรอดชีวิต แต่อี้ผิงผู้นี้จะเป็นคนดูแลมารดาเอง
ข้าคือตัวร้ายที่เจ้าสร้างขึ้นมาเพื่อสร้างภาพให้ตัวเองเป็นคนดี แต่ตัวร้ายอย่างข้าคนนี้จะอยู่ในจุดที่สูงกว่าเจ้าเสมอ เจ้าอยากเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งหรือ เช่นนั้นข้าจะแย่งมันมา
“เจ้าทำอะไรนาง” “ข้าหรือ …ข้ายืนนิ่ง ๆ นางก็ล้ม แต่ท่านเอ่ยว่าข้าทำอะไรนาง ข้าก็ตอบได้เพียงว่าข้ายืนเฉย ๆ เท่านั้น” “ข้าไม่เชื่อ เจ้าแกล้งนางจนล้มใช่หรือไม่” “แล้วทำไมข้าต้องทำเช่นนั้น” “เพราะเจ้ามันร้ายกาจ อิจฉาซูจิน สตรีเช่นเจ้าข้าไม่มีทางแต่งด้วย อย่าหวังว่าเจ้าจะได้แต่งงานกับข้าเป้ยอี้
