“พี่ชอบกินขนม ทำขนม อะไรที่เป็น ‘ขนม’ พี่ชอบหมดค่ะ…” แล้วฉันที่ชื่อ ‘ขนม’ ควรจะรู้สึกยังไงกับประโยคนี้ หน้าแดงหูแดงตัวร้อนผ่าวไปหมดแล้ว “เพิ่งรู้ว่าพี่กายส์นอกจากจะทำขนมเก่งแล้ว ยังหยอดขนมเก่งอีกด้วย” ฉันพูดติดตลกเอาผมทัดหูแก้เขิน แต่ประโยคที่พี่กายส์ตอบกลับมาทำเอาเขินหนักเข้าไปใหญ่
คนคนหนึ่ง ทุ่มเทเพื่อ ‘ความรัก’ แต่อีกคน กลับ ‘ไม่เคยรู้’ คนคนหนึ่ง กว่าจะรู้เดียงสาก็ ‘ตกหลุมรักหัวปักหัวปำ’ แต่อีกคน กว่าจะรู้ใจตัวเองก็อาจ ‘สายเกินไป’ ความรัก…มักทำให้คนโง่งม ในเมื่อตัดสินใจทำลงไปแล้ว นาฬิกาชีวิตของฉันก็เริ่มนับถอยหลัง หากทำให้เขารักฉันจากก้นบึ้งของหัวใจไม่ได้ ถึงเวลานั้น…
“หยุดเลยนะ… นายเอาแต่รังแกฉัน…” ฉันก้มหน้าลงไม่กล้ามองสบตาคู่นั้น “รังแกยังไง…” แซนซัสช้อนคางฉันขึ้นให้มองเข้ามาในตาสีดำขลับเปี่ยมเสน่ห์ของเขา “ฉันยอมเธอทุกอย่างขนาดนี้…” “นายกลับจ้องจะเอาเปรียบฉันตลอด…อ๊ะ!” ไม่ทันขาดคำ แซนซัสก็ดึงฉันให้ขึ้นมาทาบทับอยู่บนตัวเขาอย่างรวดเร็ว
[ทาโรต์xยิปซี] “เธอ…จะคบกับฉันมั้ย” “นายชอบฉันเหรอ” ฉันถามออกไปทั้งๆ ที่รู้ความจริงอยู่เต็มหัวใจ “…” ทาโรต์เงยหน้าขึ้นมามองฉัน แววตาของเขาไม่มีความรู้สึกอะไรอยู่ในนั้นแม้แต่น้อย แม้แต่ความรู้สึกผิด เห็นใจ หรือแม้แต่สมเพช เขาก็ไม่มีเลยสักนิด… “ฉัน…ไม่ได้ชอบเธอ” ฉันยิ้มออกมาน้อยๆ มันเป็นยิ้มที่ขมขื่น
