เธออายุแค่ยี่สิบก็หมดอายุขัยวิญญาณย้อนเวลามาอยู่ในร่างของหลินเมี่ยวเซียง ฮูหยินของแม่ทัพเสิ่นจอมหื่นซ้ำยังมีลูกชายที่แสนจะซุกซน คอยสร้างแต่ปัญหา สาวโสดอย่างเธอจะรับมือสามีและลูกได้อย่างไร! เสิ่นฝูหลิงหน้าเขียวคล้ำ มุมปากกระตุก มือหยาบจิกกันแน่น ยามเมื่อเห็นภรรยาของเขาดื่มยาห้ามตั้งครรภ์
จ้าวหลิงเอ๋อร์ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ฟื้นขึ้นมาอีกทีก็มาอยู่ในร่างของนางร้ายที่โง่เขลาในนิยายอิโรติกซึ่งมีชื่อเหมือนกับเธอ หลังจากฟื้นขึ้นมาก็พยายามหลีกหนีไม่ยุ่งวุ่นวายกับบุรุษคนใด ในเมื่อมีสามีแล้วต้องตาย ชาตินี้เธอก็ไม่คิดจะแต่งงานกับผู้ใด ทว่ายิ่งหลีกหนีก็เหมือนกับว่าสวรรค์ลงโทษ
โฉวเจียวเข้ามาอยู่ในนิยายอิโรติกของเธอ กลายเป็นโฉวเจียวเจียวนางเอกผู้น่าสงสารที่ถูกสามีตัวร้ายข่มเหงย่ำยีด้วยแท่งหยกปลอมเท่าของลา เธอจะต้องหาทางหนีจากชะตากรรมอันโหดร้ายก่อนที่เขาจะเอามันเข้ามาในตัวเธออีกครั้ง! “หากเจ้าไม่ตั้งครรภ์ เจ้าก็จะหนีไปใช่หรือไม่?” “ใช่ ท่านไม่เคยรักข้า
เฉินเซียงเข้ามาอยู่ในนิยายไร้สาระที่ตัวเองแต่งกลายเป็นตัวประกอบซึ่งเป็นอนุของท่านอ๋องตัวร้ายที่ชั่วช้าเลวทรามพอให้กำเนิดบุตรก็ถูกสามีกรอกยาพิษตาย เธอจะเอาตัวรอดได้อย่างไร จะทำให้เขาหลงรักได้หรือไม่ “ข้าให้เจ้ามาดื่มชากับเขา ไม่ได้ให้เจ้ามานั่งให้เขาจูบปาก” หากเขามาช้าไปก้าวเดียวคงได้เห็นภาพ
เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อพบว่าตนเองกลายเป็นชายาของท่านอ๋องตัวร้ายในนิยายที่เธอเป็นคนแต่ง จุดจบของตัวละครนี้ก็คือถูกสามีฆ่าตายอย่างอนาถ เพราะเธอเป็นคนสร้างพวกเขาขึ้นมา จึงไม่มีใครที่จะรู้จักพวกเขาดีไปกว่าเธอ ทว่าเธอคิดผิด ทำไมพวกเขาเปลี่ยนไปล่ะ นี่มันนอกบทแล้วเว๊ย!
