เมื่อความบังเอิญสุดแปลกประหลาดทำให้ฉันพบเจอกับเด็กผู้ชายผู้เป็นรักแรกและรักเดียวที่หายสาบสูญไปจากชีวิตยาวนานหลายปี สถานการณ์เช่นนี้ มันควรเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง…ถ้าไม่ติดว่าเขาจะแสดงสีหน้างงงันกลับมา เอ่ยถามฉันว่า “คุณเป็นใคร?” …คล้ายเราไม่เคยรู้จักหรือมีช่วงเวลาที่ดีต่อกันมาก่อน
การกลับมาของเขา… คือฝันร้ายของเธอ แต่การได้เจอเธออีกครั้ง… คือความสุขของเขา ความสุขที่ได้จับเธอทรมานและกักขังเอาไว้ภายใต้อำนาจเหมือนในอดีต… “ทนฉันให้ได้สิ แล้วเธอจะเป็นผู้หญิงโชคดีที่สุดในโลก” ทว่าสำหรับเธอ การถูกเขากอดด้วยอ้อมแขนทรงพลัง มันไม่ต่างอะไรกับการตกนรกทั้งเป็น!
ในวันที่ความอยากรู้อยากเห็นอยู่เหนือทุกสิ่ง ฉันได้ละเมิดกฎข้อบังคับของพ่อด้วยการลงไปยังชั้นใต้ดินที่ถูกปิดตายอย่างแน่นหนา จนได้พบสิ่งมีชีวิตที่เหมือนมนุษย์ แต่ไม่ใช่มนุษย์.
ตั้งแต่จำความได้… ฉันเห็นเขาอยู่ข้างๆ เสมอ คอยอาบน้ำให้ ช่วยสอนการบ้าน ไปรับไปส่งที่โรงเรียน ไม่เว้นแม้แต่สวมกอดกันในวันที่ฉันเหงา เราอยู่ด้วยกันมาตลอดสิบกว่าปี… และในวันนี้ฉันพบว่าเขาไม่ได้คิดกับฉันเป็นแค่น้องหรือหลานสาว แต่เป็น ‘ผู้หญิงคนหนึ่ง’ โดยไม่สนช่องว่างของอายุ ที่ห่างกันเป็นสิบๆ ปี
แต่แล้วฉันก็ต้องตกตะลึง เมื่อพบกับผู้ชายเรือนผมสีแดง ในสภาพเปลือยกายยืนอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำอย่างสบายใจเฉิบ! ฉันได้คำตอบในเวลาต่อมาว่านั่นไม่ใช่โจร แต่เป็น ‘แอล’ ผู้ชายใจร้ายที่เคยทิ้งฉันไปอย่างเลือดเย็นเมื่อปีก่อน! ที่อยากรู้คือทำกับฉันขนาดนั้น ทำไมยังมีหน้ากลับมาหากันอีก อยากคืนดีเหรอ?
“…เมื่อคืนพี่นอนกับผมแล้วนะ” ใช่ น้องชายที่น่ารักในวันนั้น คือคนสารเลวที่นอนเปลือยข้างๆ กันในวันนี้… ทั้งที่เขาหักหลังโฮป ทั้งที่เขาบดขยี้ความรู้สึกฉันจนไม่เหลือชิ้นดี ทั้งที่เรื่องมันร้ายแรงขนาดนี้… แต่น่าตลก ฉันกลับใจแข็งไม่พอจะตัดขาด สุดท้ายจึงทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากต้องเก็บเรื่องคืนนั้นไว้เป็นความลับ
ฉันแอบมอง อักขระ มาตั้งแต่ไหนแต่ไร จนวันที่เขาไม่เหลือใคร และใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง ฉันเข้าไปในชีวิตเขาหวังปัดเป่าความบอบช้ำ แต่กลับกลายเป็นว่าต้องตกอยู่ในสถานะ “เครื่องรองรับอารมณ์” ของเขาเเทน…
ฉันไม่ได้รักเขา เขาไม่ได้รักฉัน เราไม่ได้รักกัน แต่เด็กในท้องฉัน… ดันเป็นลูกของเขา
