หากไม่ใช่ว่ารักมาก ยึดมั่นกับรักแรกและคำสัญญาจอมปลอมจากปากของรุจิภาส ดรัลรัตน์คงไม่เจ็บช้ำใจหนักถึงขนาดนี้ ดรัลรัตน์กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ใจเด็ด หิวเงินในสายตาของใครต่อใคร ห้าปีแล้วที่เธอมีแก้วตาดวงใจอย่างเด็กชายสิปปภาสในชีวิต มาวันนี้รุจิภาสขอกลับมาแก้ไขความผิดพลาดเหล่านั้น
ถูกคน ถูกที่ ถูกเวลา คงเป็นคำที่เหมาะสมที่สุด สำหรับนายแพทย์ภูผาและปลายฝน อัศวหาญญ์วรกุลในช่วงเวลานี้ เมื่อทุกอย่างเหมาะสม ถูกต้องและลงตัวที่จะเริ่มต้นความรักอีกครั้ง ก็มีแต่เดินหน้าอย่างเดียวเท่านั้น ไม่ถอยหลังกลับอีกต่อไป!
“คุณไม่ควรตามใจแกนะคะ” “ทำไมจะตามใจไม่ได้ ลูกฉันทั้งคน” ราชสีห์ย้อนกลับ ชนิดที่ทำเอาเธอหน้าหงายทันที “เกล้าไม่ใช่…” “ไม่ใช่อะไร ไม่ใช่ลูกของฉันน่ะเหรอ โอเคนะที่เธออาจจะโง่ แต่ฉันไม่ได้โง่เหมือนเธอ” “ดูนี่” เขายื่นอัลบั้มรูปที่ดูเก่าเก็บส่งให้เธอ แก้วตารับมาเปิดออกดู พลันใจหายวาบ
พลินใจหายวาบเมื่อตื่นมาแล้วเห็นคราบเลือดบนที่นอน สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่การเข้าใจผิด เธอกับว่าที่พี่เขยมีความสัมพันธ์ทางกายกันเมื่อคืนนี้อย่างนั้นหรือ! “หยุดนะ คนหื่นกาม!” บารมีผงะออกไม่ใช่เพราะถูกผลักแต่เพราะใบหน้าตื่นกลัวนั่น พร้อมคำกล่าวหาที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมาต่างหาก “คิดว่าตัวเองน่าพิศวาสมากหรือไงพลิน”
พ่อม่ายสายซึน นิรันดร์ อัศวหาญญ์วรกุล ชายผู้กำพร้าภรรยามากว่าสิบสามปี กำลังประสบปัญหาหนัก เมื่อปลายฝน บุตรสาววัยหัวเลี้ยวหัวต่อ คบเพื่อนต่างเพศ นอกจากจะเขม่นหน้าเพื่อนชายของลูกแล้ว แม่ของเด็กนั่นยังทำนิรันดร์ คันยุบยับในหัวใจอีกด้วย
ทายาทตระกูลดังอย่างพฤกษ์ ผู้ไม่เคยถูกปฏิเสธและทำให้ผิดหวังแม้แต่เรื่องเดียวกลับถูกเด็กสาวบ้านนอกที่ชื่อน้องเหนือหักหน้าด้วยการไปหลงใหลชื่นชมอริของตนเองอย่างเชียร ใส ซื่อ บริสุทธิ์ผุดผาดนั่นมารยาชัดๆ เมื่อถึงแก่เวลาเขาจึงตามมาลงอาญากับเธอ แต่ไฉนเลยถึงกลายเป็นอาญาสีชมพูไปได้
บุณย์นราถูกฉุดออกมาจากห้องหอในคืนแต่งงาน ซ้ำยังถูกข่มเหงจากชายโฉดจนย่อยยับ หากแค่นั้นเรียกว่าโชคร้ายแล้ว การต้องมาเจอชายคนนั้นอีกครั้ง ในสถานะของประธานบริษัท ที่เธอเพิ่งได้งาน ไม่โชคร้ายยิ่งกว่าหรือ เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขากลับยื่นขอเสนออันสุดแสนร้ายกาจเป็นทางเลือก
เพราะจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก เขาจึงจำใจต้องกู้เงินจากเธอ คนที่เขาเคยล้อสมัยเด็กว่ายัยก็อดซิลล่า โดยมีสัญญาที่หญิงสาวสร้างขึ้น ให้แกล้งแสดงเป็นสามีจอมปลอมของเธอเป็นเวลา 3 เดือน แต่แล้วทำไมเขาถึงอยากยัดเยียดความเป็นสามีตัวจริงให้นัก ทั้งๆที่เธอไม่ต้องการ!
“อย่านะดิน” “อะไรล่ะ” ณัฏฐ์ถามเสียงแตกพร่า อย่างที่คนฟังรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร “ดินบอกแล้วไงว่าปานต้องพร้อมให้ดินทุกที่ทุกเวลาอย่างที่ดินต้องการ” “แต่ไม่ใช่ตรงนี้” “อย่างนั้นจะเรียกว่าทุกที่ทุกเวลาได้ยังไงล่ะ” คนพูดย่ามใจล้วงมือเข้ามาคลึงเนื้อนุ่มอย่างมันเขี้ยว “ปล่อยนะดิน!”
หากนายแพทย์ภวินท์รู้ว่า เธอซุกลูกแฝดของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด เขาจะต้องมาพรากลูกไปจากเธอแน่ กระบวนการซ่อนลูกจากพ่อ รอกำหนดการหย่าจึงเกิดขึ้น เจ้าสองแสบวิ่งเข้ามากอดขาแม่ทันที แล้วแย่งกันพูด ชนิดที่ฟังแล้วตัวชาวาบราวกับถูกสาดด้วยน้ำแข็ง “แม่จ๋า มีคนมาหาแม่จ้า เขาบอกว่าชื่อ ‘พ่อ’”
เรื่องราวของจุติและอรนลินเริ่มต้นขึ้น เมื่อฝ่ายชายบอกตัวเองว่าที่เขาลงมือปล้ำสาวเจ้าในคืนๆนั้น นั่นมันเพราะความฝืนใจล้วนๆ แถมยังต้องฝืนใจพาพ่อไปสู่ขอเธออีก และที่เขายอมรับผิดชอบก็เพราะอยากกำจัดอรนลินให้ออกไปจากชีวิตรักของณัฏฐ์และปานทิพย์เท่านั้น ไม่ได้มีของหัวใจมาเกี่ยวข้องเลยแม้แต่นิดเดียว
เมื่อความจริงปรากฏ กลับทำให้ภีมถึงกับหัวใจสลายร้าวรานจนไม่เป็นผู้เป็นคน เพราะเข้าใจพิมนาราผิดไป แม้คิดกลับไปแก้ไขก็ดูเหมือนจะสายเกินไปเสียแล้ว เพราะพิมนาราหายไปอย่างลึกลับพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำจากการกระทำของเขาเอง ที่สำคัญกว่านั้นคือเธอเอาลูกของเขาติดท้องไปด้วย!
“ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีใครเอามาทำเมียหรอก รู้ตัวเอาไว้บ้างน่าจะดี” “แต่ก็มีคนแก่ๆคนหนึ่งเคยบอกข้าวอยู่หรอกค่ะ ว่าอยากให้ข้าวมาเป็นมะ…” กระดากจะพูดว่าเมียตามเขาเลยเลี่ยงไปว่า “เป็นแม่ของลูก” ธนากรบดกรามอย่างฉุนจัด เพราะคนแก่ๆคนหนึ่งที่ขวัญข้าวว่านั่นหาใช่ใครที่ไหนไม่ มันตัวเขาเองชัดๆ
“กลับไปแล้ว ผมต้องเข้าไปคุยกับเจ้าสัวเรื่องของเราเสียที” พรลักษมีชะงักมือที่กำลังจัดการกับอาหารในจาน ปฏิเสธทันควัน “ไม่นะคะ” “ทำไม!” จักรพรรดิแทบตวาดถามด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินว่าเธอปฏิเสธ “ฉัน… เรา…เอ่อ…เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนี่คะ” คนฟังวางช้อนและมีดลงบนจานแทบเป็นกระแทกกระทั้น
รุ่งอรุณต้องทำภารกิจเป็นก้างขวางคอ ระหว่างพยัคฆ์กับแฟนสาวของเขา แต่ไฉนเลยดันถูกซ้อนแผนกลับ ด้วยการให้เธอสวมรอยตามสถานการณ์ มาเป็นเมียของพยัคฆ์เอาเสียดื้อๆแบบนี้ แล้วรุ่งอรุณจะต้านทานผู้ชาย หล่อๆ ล่ำๆ ซุกซน ปากแข็งแบบเขาคนนี้ได้อย่างไรกันเล่า
