นิยายจีน

‘พระองค์เคยบอกกับหม่อมฉันว่าระหว่างเรามันคือวาสนา… วาสนาที่ร้อยรัดกันเอาไว้ จะกี่ภพกี่ชาติมันก็จะถักทอ…’ ข้าปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลออกมาจากหางตา ก่อนจะหลับตาลง…เมื่อมิอาจฝืน วาสนาอย่างงั้นหรือ… ‘มาวันนี้หม่อมฉันขอสะบั้นแล้วซึ่งวาสนาของสองเรา…เป็นหม่อมฉันเองที่ไร้วาสนาจะเคียงคู่…’

คุณหนูรองตระกูลไป๋ เสียพรหมจรรย์ในคืนที่คุณหนูใหญ่แต่งงาน และยังเป็นบุรุษที่ชังน้ำหน้านางอย่างกับอะไรดี แล้วเช่นนี้ลูกในท้องของนางจะทำเช่นไรดี !?

ชาติหนึ่ง เย่เยี่ยเซียง เคยทุ่มเททุกอย่างเพื่อความรัก ทว่าสุดท้ายทำได้เพียงมองชายที่รักยอมตายเคียงข้างสตรีอื่น จนบ้านเมืองต้องย่อยยับและล่มสลาย ชีวิตที่สองได้มาโดยไม่คาดฝัน นางกระโดดขึ้นเกี้ยวเสียสละตัวเองให้ราชาปีศาจ หรือก็คือ หลี่เหวินหรง ประมุขแห่งวังเหวินเสวี่ย เพื่อยุติสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

ความผิดพลาดในการนำส่งดวงวิญญาณของยมทูต ทำให้บทบาทแพทย์หญิงศัลยกรรมมือหนึ่งของประเทศต้องจบลง เขาในฐานะยมบาลผู้ดูแลยมโลกถึงกับออกตัวรับผิดชอบ ร่างใหม่ในยุคจีนโบราณคือสิ่งที่เขาเลือกให้ หากแต่กลับทำให้เขาเองก็ต้องลงจุติด้วยเช่นกัน บทบาทในโลกใหม่จึงเริ่มขึ้น

พายุความวุ่นวายกำลังพัดมาป่วนแผ่นดินจีน เมื่อสาวไทยใจงาม (?) ขี่สกู๊ปปี้ไอพุ่งหลาวลงแม่น้ำเจ้าพระยา แต่แทนที่จะซี้แหงแก๋ เธอกลับหลุดมาอยู่ในยุคจีนโบราณแถมยังสิงในร่าง “จ้าวมู่หลิว” นางสนมแห่งวังหลังผู้มีชะตาชีวิตเยี่ยงดาวพระศุกร์ ทั้งโดนเจ้าพวกคนในวังกลั่นแกล้ง แถมยังต้องมาอยู่ในตำหนักซอมซ่อ

ต้วนชิงเถียนคือนางคณิกาอันดับหนึ่งของเมือง มีฉายาว่าจอหงวนบุปผา เดิมทีความหวังและความสวยงามหนึ่งเดียวในชีวิตของหญิงนางโลมอย่างนางมีเพียง “เขา” ผู้เป็นทั้งยอดรักยอดปรารถนา หากแต่นางไม่คิดเลยว่าบุรุษที่นางรักและชื่นชม มอบความไว้วางใจให้จนหมด บุรุษผู้นุ่มนวลอ่อนหวาน ผู้ที่เคยพร่ำคำรัก