ไร้วาสนา (นิยายจีน) – ปกเกศ
‘พระองค์เคยบอกกับหม่อมฉันว่าระหว่างเรามันคือวาสนา… วาสนาที่ร้อยรัดกันเอาไว้ จะกี่ภพกี่ชาติมันก็จะถักทอ…’ ข้าปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลออกมาจากหางตา ก่อนจะหลับตาลง…เมื่อมิอาจฝืน วาสนาอย่างงั้นหรือ… ‘มาวันนี้หม่อมฉันขอสะบั้นแล้วซึ่งวาสนาของสองเรา…เป็นหม่อมฉันเองที่ไร้วาสนาจะเคียงคู่…’