นิยาย/การ์ตูน ที่นางเอกมีลูก
รินทร์รดาสาวน้อยวัย 18 ที่พึ่งจบมัธยมปลายได้หมาดๆ ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้เธอท้อง ท้องโดยที่คนเป็นต้นเหตุไม่เคยรับรู้ เพราะเขาคนนั้นได้บินข้ามไปอีกทวีปหนึ่งแล้ว ทั้งฐานะและชาติตระกูลที่ไม่อาจเทียบกันได้ ทำให้รินทร์รดาปิดปากเงียบไม่เคยบอกว่าใครเป็นพ่อของลูกในท้อง ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานเลี้ยงลูก
เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเผลอไข่ทิ้งไว้ในท้องพนักงานในบริษัท กว่าจะรู้ว่าเป็นพ่อคนลูกน้อยก็ครบห้าเดือนแล้ว ‘รณภพ’ หัวเสียฉีกผลตรวจดีเอ็นเอทิ้ง ไม่อยากเชื่อ ทว่าเขาจำนนด้วยหลักฐาน เขายอมรับเลี้ยงลูก ส่วนแม่ของลูกเขาไม่ยอมรับ! ‘เฟื่องลดา’ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่เคยมีตัวตนในสายตาเขา
แค่ขโมยศิลามิติธาตุมาทำช่องเก็บของ ถึงกลับถูกตาแก่ในสมาคมเวทมนตร์สาปให้ตายวิญญาณสลายล่องลอยไปไหนไม่รู้ พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในร่างสาวสวยไร้พลังปราณไม่พอ ยังถูกขืนใจจนท้องแถมเป็นซาลาเปาแฝดสามคนในวัยสามขวบกว่ามาให้นางเลี้ยงอีก แต่ด้วยสายใยแม่ลูกที่ผูกกัน ทำให้นางต้องเลี้ยงดู
ผลของความผิดพลาด เธอตั้งครรภ์ขึ้นมา เขาไม่ต้องการลูก แล้วเธอจะทำเช่นไร “เราเลิกกันเถอะค่ะ” “ทำไม..” เขาถามกลับเสียงต่ำ ขณะที่คาดคิดไม่ถึงมาก่อนเลยว่าจะได้ยินคำนี้จากปากของคนตรงหน้า มันราวกับฟ้าผ่าใส่หัว “ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ หนูอยากเลิกกับหมอเท่านั้นเอง” บงกชพยายามทำใจแข็ง
7 ปีที่คบหา 5 ปีที่เลิกรา เรากลับมาเจอกันอีกครั้งเพื่อทำหน้าที่พ่อและแม่ให้เด็กคนหนึ่ง
คำว่าครอบครัวที่ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก… สุดท้ายจะลงเอยเช่นไร เมื่อชายหนุ่มผู้ที่ไม่เคยคิดฝันที่จะมีครอบครัวกลับมีลูกชายโผล่เข้ามาป่วนในชีวิต เพราะด้วยความผิดพลาดแค่ครั้งเดียวที่ไม่ได้ตั้งใจ และอย่าคิดฝันว่าเขาจะยอมรับหล่อนเป็น ‘เมีย’ อย่างมากก็เป็นได้เพียงแค่แม่ของลูกที่เขาไม่มีวันรักเท่านั้น!
แม้ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขเรื่องราวในวันวานได้ แต่อคิณก็ขอมุ่งมั่นทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีที่สุด เพื่อลูกและหญิงสาวผู้เป็นที่รัก อคิณยิ้มรับคำชื่นชมจากพ่อตาด้วยความภาคภูมิใจ เขาจับจ้องมองภรรยาตัวน้อยของเขาอยู่ตลอดเวลาด้วยความรักใคร่อย่างสุดซึ้ง วันนี้พิมของพี่มีแววตาและรอยยิ้มที่สดใสเหลือเกิน…
ระหว่างผูกเน็กไท ธรรศธาก็โอบกอดรอบเอวเธอ อีกมือก็เคลื่อนลงไปบีบขยำบั้นท้ายกลมๆ ของภรรยา แบบที่เขาชอบทำ “เมียใครก้นเด้งจัง” “เมียคนหื่นไง” “เป็นฉายาที่เฮียภูมิใจมาก” เขาใส่อารมณ์ปลื้มปริ่มในน้ำเสียง “โอเค แล้วคืนนี้เจอกัน แต่อย่าลืมนะ ห้ามยกของหนัก ห้ามวิ่ง ขึ้นลงบันไดก็ต้องระวัง”
เพราะถูกมารดาเลี้ยงแสนใจร้าย วางแผนทำลายชีวิต เสิ่นหลิงเฟยจึงได้ก้อนแป้งสองชีวิตมาเติมเต็ม ดังนั้นนางจึงพร้อมปกป้องพวกเขาด้วยชีวิตแม้กระทั่งบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบิดาของเด็กน้อยก็อย่าหวังเข้าใกล้
คิรากรเหยียดยิ้มมองใบหน้าหวานกลับด้วยสายตาเป็นประกาย เขารู้ว่าที่เธอทำเพราะอยากป่วนประสาท “ถ้าจะกลับมาเปิดศึกแย่งลูกกับพี่ พี่บอกเลยนะว่ามันไม่ง่าย” เขาจับมือที่ป่วนอยู่บนอกเอาไว้ ก่อนจะตวัดมองด้วยสายตาคาดโทษ “เดี๋ยวก็รู้ค่ะว่ามันจะง่าย…หรือไม่ง่าย ในเมื่อลูกแค่คนเดียวพี่ยังไม่มีปัญญาเลี้ยงแกได้
ค่ำคืนแรกของปารมิตาและปรินทร์เกิดจากความริษยาของเพื่อน มันคือตราบาป และยังสร้างโซ่เวรีคล้องเธอกับปรินทร์เข้าด้วยกัน ทั้งที่สองครอบครัวเป็นศัตรูทางธุรกิจกันมาหลายรุ่น… หากโซ่เวรีนี้เอง ที่จะทำทั้งสองกลับมารักกัน และฝ่าฝันอุปสรรคไปด้วยกัน
อาจารย์ที่ดีย่อมไม่เคี้ยวลูกศิษย์ตัวเองอยู่แล้ว แต่ในเมื่อเคี้ยวไปแล้ว…เขาจะทำอะไรได้ “เหรอ…แล้วจะให้ลูกบอกคนอื่นว่าพ่อทำงานอะไรดี” “บอกว่าเป็นครูแล้วกัน” “แล้วถ้าคนอื่นถามว่าสอนอะไร” “พ่อเป็นครูสอนหมอ จบมั้ย”
จากปี 2548 สู่ปี 2563 จากสาวโสดเปี่ยมเสน่ห์ (ใช่เหรออออ) สู่คุณแม่ลูกอ่อนที่สามีไม่รัก!!! “คุณรู้อะไรไหมกีรติ” “รตีค่ะ” เธอรีบแก้คำให้ถูก “อืม…รตี” ตรัยคุณกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย “คุณเป็นใครกันแน่” เอาอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าเขาเห็นวิญญาณเธอซ้อนทับอยู่บนตัวกีรติเหมือนที่วรัมพรเห็น
เมื่อ Single Dad กับ Single Mom มาพบกันที่ … โรงเรียนอนุบาลผลิรัก “คุณนนท์ไม่กลัว…คนอื่นเข้าใจผิดเหรอคะ” “เข้าใจผิดว่า…” ชานนท์ถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอหมายถึงอะไร โธ่ … เขาผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านฝนมามากกว่าเธอตั้งสิบแปดรอบ มีหรือจะอ่านความคิดเธอไม่ออก “ก็…อย่างที่พวกผู้ปกครองชอบพูดกันน่ะค่ะ”
หลังจากผ่านค่ำคืนที่แสนวิเศษร่วมกัน นอกจากนางจะหนีหายไปจากชีวิตของตนแล้ว เมื่อ ‘ป่ายเทียนหยู’ องค์ชายรองของแคว้นป่าย ได้มีโอกาสพบหน้านางอีกครั้ง กลับพบว่านางไม่อาจจดจำตนได้แม้แต่น้อย นอกจากนี้นางยังมีบุรุษหนึ่งที่คอยยืนเคียงข้างนางอยู่ด้วยเช่นกัน แต่จะให้ปล่อยนางไปนะหรือ? ไม่มีทาง!
