นิยาย/การ์ตูน แนวแก้แค้น / พระเอกกลับมาแก้แค้น / นางเอกกลับมาแก้แค้น
นางตายแล้วมาอยู่ในร่างสตรีผู้หนึ่ง ที่ถูกประทานเหล้าพิษโดยสามีในคืนเข้าหอแล้วตายลง ถูกนำศพไปทิ้งไว้ในป่าลึกท่ามกลางหิมะโปรย ทว่าสิ่งที่น่าตกใจคือ สตรีผู้นี้ดันเป็นนางเอกในนิยาย ที่นางเคยอ่านผ่านตาก่อนตาย
เซียวเหม่ยฉี แพทย์จากโลกปัจจุบัน ถูกดวงวิญญาณสาวร้องขอให้กลับไปโลกของอดีต เพื่อช่วยตามหาคนร้ายตัวจริงที่ฆ่าเธอ แต่ทว่า…การข้ามภพมาครั้งนี้ ทำไมเธอต้องมาแต่งงานกับอ๋องที่แสนโหดร้าย เย็นชาและอำมหิตแบบหานไท่หยางด้วยนะ!!! จางอวิ๋นซีคนเดิมที่เคยอ่อนแอไม่มีอีกต่อไป
คีรูฟส์เลือกใช้ความแค้นเป็นเครื่องทุ่นแรง ตอบแทนความรักของแม่น้ำค้างหยดนี้ ด้วยน้ำตาและความเจ็บปวด แล้วหัวใจของเขาเล่า… จะได้อะไรตอบแทน เมื่อกำแพงแห่งการเอาชนะและทิฐิไม่อาจพังทลายลงได้ เพียงเพราะแรงปรารถนาและไฟพิศวาส ที่โหมกระพือระหว่างเขาและเธอ
โชคชะตาถึงคราวพลิกผัน ชีวิตรุ่งโรจน์ถูกฉุดกระชากให้ตกต่ำ จากนางเอกพลันแปรเปลี่ยนเป็น ‘อดีตนางเอก’ กงลี่ซิว…นางเอกในนิยาย ‘วาสนาใจ’ ได้รับผลกระทบจากนักแสดงสาวทะลุมิติ อาศัยเนื้อหาของนิยายทำร้ายและช่วงชิงทุกสิ่งอย่างไปจากนาง ท่ามกลางความอัปยศ การถูกหักหลัง บ่อเกิดแห่งความเคียดแค้น…
“ทางเดียวที่ยิ้มจะสามารถเลี้ยงดูยายหนูได้ คือต้องแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกับพี่เท่านั้น และที่พี่ทำทั้งหมด ก็เพื่อปกป้องยิ้ม” “โกหก! คุณไม่เคยปกป้องฉัน ไม่เคยมีแม้แต่เศษเสี้ยวของความจริงใจด้วยซ้ำ! ต่อให้คุณจะไม่เคยรักฉัน แต่คุณจะไม่มีวันทำร้ายฉันอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้!” “แต่พี่…ไม่เคยไม่รักยิ้มเลยนะ”
โหด! เร่าร้อน! รุนแรง! คือคำจำกัดความของเมฆวัฒน์ และเมื่อผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุทำให้ชีวิตของเขาต้องพังพินาศเดินเข้ามาหา มีหรือที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้หล่อนเดินออกไปโดยไม่ทำอะไรเลย ถึงเวลาชำระแค้นที่หยั่งรากฝังลึกมานานแสนนาน ถึงเวลาที่จะขจัดเศษขยะไร้ค่าออกไปจากใจของเขาเสียที!
กุลกัลยา นักธุรกิจสาวอนาคตไกลที่บริษัทกำลังเจริญก้าวหน้า ถ้าเพียงแต่เธอจะไม่ได้รับมรดกชิ้นใหญ่ ที่มาพร้อมกับกล่องประหลาดใบหนึ่ง ซึ่งมีพลังลึกลับดึงดูดให้คนที่ครอบครองเข้าไปสู่โลกพิศวงข้างใน กล่องที่มีสลักเป็นลวดลายพระจันทร์เสี้ยว ไม่เพียงแต่จะบรรจุความน่าสะพรึงกลัวเอาไว้
เมื่อหญิงเดียวในดวงใจไม่เห็นค่า ขยี้ความรู้สึกของเขาอย่างมิให้ราคา สะบั้นรักไม่ไยดี รักแท้จึงเปลี่ยนเป็นชิงชัง แล้วนางก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมความทรงจำที่เลือนหาย เขาควรขยี้นางให้แหลกคามือหรือประคองไว้ในอุ้งมือดีเล่า?
คนโบราณบอกเอาไว้ว่าอย่าเล่นกับไฟ… แต่สรัลชนาดันลืมนึกถึงความจริงข้อนี้ไปสนิท เมื่อเป็นฝ่ายเล่นนอกเกมกับแม็กซิมิเลียน โวล์ฟ แมคอาเทอร์ เมื่อเธอผลักดันให้เขาตกขอบได้สำเร็จ หญิงสาวเลยซาบซึ้งว่านรกนั้นมีจริง เขาย่ำยี กักขัง ลงโทษ และอาฆาตว่าเธอจะไม่มีวันหลุดพ้นจากความผิดที่ได้เคยทำไว้กับเขา
หลังจากปลดประจำการจากกองทัพ นางก็ได้แต่งงาน ใช้ชีวิตไปวันๆ แต่คิดไม่ถึงว่าสามีจะหลอกใช้นาง เมื่อหมดประโยชน์ก็สังหารนางทิ้ง ในเมื่อสวรรค์เห็นใจให้โอกาสนางอีกครั้ง นางจะไม่ให้โศกนาฏกรรมของชาติที่แล้วได้ดำเนินต่อไปอีก หญิงแกร่งผู้ออกรบไม่พ่าย หลังจากที่เกิดใหม่อีกครั้ง นางก็ใช้กลอุบาย…
ดอกไม้ที่สวยงาม มักซ่อนพิษร้ายเอาไว้อย่างแนบเนียนฉันใด อัญมณีล้ำค่าอย่างบุษราคัมเม็ดงาม ก็อาจมีสิ่งเลวร้ายแฝงอยู่ฉันนั้น เมื่อใครบางคน ส่งบุษราคัมเม็ดนั้นมาให้ที่บ้าน พลอยพยัพไม่รู้เลยว่า มันจะเปลี่ยนชีวิตของเธอ และคนรอบข้างไปอย่างสิ้นเชิง มีเพียงณิรินและอคิณเท่านั้น ที่เห็นถึงความผิดปกติ
คนรักถูกพรากจาก บ้านเมืองถูกยึดครอง ชีวิตถูกจองจำ ทำทุกอย่างเพื่อล้างแค้น แม้นว่าตัวข้าจะเหลือเพียงเถ้ากระดูก ข้าก็จะไม่มีวันมีท่านอยู่ในหัวใจ ยิ่งเกลียด ยิ่งอยากอยู่ใกล้ ยิ่งแค้น ยิ่งรัก ยิ่งรัก ยิ่งเสน่หา เจ้ายิ่งเกลียดข้า เจ้ายิ่งแค้นข้า ยิ่งทำให้ข้าไม่มีวันปล่อยมือเจ้า แม้นว่าเจ้าจะเหลือเพียงเถ้ากระดูก
เขาสุภาพ อ่อนโยน ช่างเอาอกเอาใจ ที่สำคัญเข้าใจเธอไปหมดเสียทุกอย่าง อยู่กับเขาแล้วเธอเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า เป็นผู้หญิงที่คนทั้งโลกจะต้องอิจฉา แต่นั่นคือก่อนแต่งงาน… เพราะหลังจากนั้นตัวตนที่แท้จริงของปีศาจก็เปิดเผย เขาร้ายกับเธอสารพัด ทำลายหัวใจอ่อนบางจนบุบสลายไม่เหลือชิ้นดี
“เจ้าทำอะไรนาง” “ข้าหรือ …ข้ายืนนิ่ง ๆ นางก็ล้ม แต่ท่านเอ่ยว่าข้าทำอะไรนาง ข้าก็ตอบได้เพียงว่าข้ายืนเฉย ๆ เท่านั้น” “ข้าไม่เชื่อ เจ้าแกล้งนางจนล้มใช่หรือไม่” “แล้วทำไมข้าต้องทำเช่นนั้น” “เพราะเจ้ามันร้ายกาจ อิจฉาซูจิน สตรีเช่นเจ้าข้าไม่มีทางแต่งด้วย อย่าหวังว่าเจ้าจะได้แต่งงานกับข้าเป้ยอี้
ในเมื่อเธอเป็นเมียที่ได้มาจากการทรยศ ความรู้สึกเดียวที่เธอจะได้รับจากเขาก็มีแค่ ความชัง เท่านั้น อย่างหวังว่า เขาจะเลิกชัง อย่าหวังว่า เขาเหลียวแล อย่าหวังว่า จะได้แม้แต่เศษเสี้ยวความรักของเขา นภัทรบอกตัวเองเช่นนั้น อย่างหนักแน่นอยู่เสมอ แต่ความเกลียดชังโกรธแค้นของเขามันน้อยลงตั้งแต่เมื่อไหร่
