นิยายหรือการ์ตูน ที่ตัวเอกข้ามเวลา / ข้ามภพ / ข้ามชาติ / ย้อนเวลากลับไปอดีต / ข้ามไปสู่อนาคต / ทะลุมิติเข้าไปในโลกอื่น / ทะลุมิติเข้าไปในเกมส์ / ทะลุมิติเข้าไปในนิยาย / หลุดออกมาจากนิยาย / กลับชาติมาเกิดใหม่ / ระลึกชาติได้ / วิญญาณสลับไปอยู่ร่างอื่น ฯลฯ (อยู่คนละหมวดกับแนว แฟนตาซี)
เหยาโม่ซิน หวงโฮ่วแห่งต้าฉู่ได้เสียชีวิตลงอย่างโหดร้ายพร้อมกับโอรสที่เพิ่งถือกำเนิดได้เพียงหนึ่งวันภายใต้เงื้อมมือของพระสวามีผู้เป็นหวงตี้ และน้องสาวคนรองที่เกิดจากฟูเหรินใหญ่ วิญญาณแค้นได้กลับมาเกิดในร่างของเหยาโม่หว่านน้องสาวคนที่สามผู้พิการทางสมองแต่กำเนิด
ใครเลยจะคิดว่าโชคชะตาสามารถเล่นตลกกับผู้คนได้ถึงเพียงนั้น วันดีคืนร้าย จอมมารผู้ยิ่งใหญ่กลับตื่นขึ้นมาพบว่าตนถูกผนึกไว้ในร่างเด็กสามขวบไร้วรยุทธ์ และสูญสิ้นอาคม! ทว่าเบื้องบนคล้ายยังไม่สาแก่ใจ ถึงได้ส่งเซียนน้อยสิบแปดมงกุฎมาคอยข่มเหงรังแกแทบไม่เว้นวัน
จากเจ้าของร้านดอกไม้ในยุคศตวรรษที่ 21 สู่ร่างเด็กสาวที่ครอบครัวถูกฆ่าตายและต้องหลบหนีหัวซุกหัวซุนกับน้องชายที่แม้ตอนนี้จะร่างกายซูบผอมแต่ก็ยังคงไม่สามารถปกปิดความน่ารักน่าชังนั้นเอาไว้ได้มิด หญิงสาวที่รักเด็กเช่นนางมีหรอที่จะยอมปล่อยให้น้องชายลำบาก หนทางสู่การหาเงินมาขุนเด็กน้อยให้อ้วน
‘ตัวประกอบ’ ผู้มีบทแค่ xxx กับพระเอกเรทแรงในฉากแรกของ ‘เกมฮาเร็มเรทแรง’ แต่ว่านะ..ฉันดันเข้ามาอยู่ในร่างของตัวประกอบตัวนั้นซะเองน่ะสิคะ! แถมเกิดเป็นสัตว์ประหลาดสไลม์ที่มีหน้าตาเหมือนวุ้นน้ำอีกด้วย รับบทเป็นตัวประกอบที่มีฉากแค่ ‘นอน’ กับหนึ่งในพระเอกในฐานะ ‘ตัวแทน’ ของนางเอกเกม ตื่นมาก็โดนพระเอก
สิ่งที่เยี่ยฟานสำนึกเสียใจที่สุดในชีวิตที่แล้วก็คือ ไม่เพียงเขาจะกระด้างกระเดื่องดื้อรั้นไม่เชื่อฟังคำสั่งสอนของพี่ชาย พอโตขึ้นยังไปเชื่อคำคนชั่วจนทรยศพี่ชายในที่สุด โชคยังดีที่สวรรค์มอบโอกาสให้เขาอีกครั้ง เยี่ยฟานตัดสินใจแล้วว่าชีวิตนี้จะเป็นเด็กดีคอยอยู่ข้างกายพี่ชาย กินก็กินของพี่ชาย นอนก็นอนบ้านของพี่ชาย
พระเอก-นางเอกอย่างพวกเจ้า อย่ามาเข้าใกล้พระรองสุดที่รักของข้านะ! อวิ๋นซีเหยา พนักงานบริษัทธรรมดาคนหนึ่งที่เพิ่งว่างงาน อยู่ๆ ก็ถูกเทพองค์หนึ่งพาเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่องโปรด ‘จอมใจทรราช’ ด้วยล่วงรู้เหตุการณ์ทั้งหมด อวิ๋นซีเหยาจึงมุ่งมั่นช่วยเหลือพระรองสุดอาภัพอย่าง ‘เฟิงอู๋จี๋’
สกุณาสาวใหญ่วัยทองเจ้าของสถาบันสอนทำอาหารที่โด่งดัง ตายไปเกิดใหม่ในร่าง เฉินชิงหรู คุณหนูสาวตัวร้ายวัย 17 ที่หวังจะจับ หลี่ชงหยวน หนุ่มน้อยหน้าหล่อเป็นสามี เอาสิ! ถึงแม้หนุ่มน้อยคนนั้นจะไม่ชอบหน้าคุณหนูสาวคนนี้ แต่เธอจะขอสานต่อภารกิจของเจ้าของร่างเอง และจะมัดใจเขาด้วยเมนูอาหาร
ที่ผ่านมานางพยายามหลีกเลี่ยงการข้องแวะกับมนุษย์ ทว่าสุดท้ายก็ทำผิดข้อห้ามร้ายแรงด้วยการสอดมือยื้อยุดชีวิตเด็กหญิงผู้หนึ่งจนต้องติดอยู่ในร่างมนุษย์เพราะลูกแก้วประหลาด เถียนเถียนเกือบปลงกับชีวิตเยี่ยงมนุษย์เดินดินได้อยู่แล้วเชียว หากมิใช่หลายปีต่อมานางถูกทาบทามเข้าตำหนักอ๋องเพื่อเป็นพระชายา!
1,500 ปีที่ก้าวข้ามห้วงกาลเวลา จิตใจปกคลุมด้วยหมอกดำแห่งความคับแค้น การถูกสังหารดับล้างตระกูล จนสูญเสียทุกสิ่งแม้แต่พื้นฐานลมปราณที่เคยฝึกฝน… อดีตอัจฉริยะวัยเยาว์ที่จำต้องก้าวผ่านเรื่องราวเหล่านี้ ทั้งยังมีเป้าหมายแน่วแน่ที่จะฟื้นฟูตระกูลให้กลับมาอีกครั้ง เส้นทางที่แปลกใหม่ในอนาคตล้วนเต็มไปด้วยขวากหนาม
สาวไทยยุค ๒๐๒๒ อย่างฉัน ทำไมถึงได้ทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างแม่หญิงแห่งนครหลวงปรางทองได้ล่ะ! แม้จะเป็นถึงบุตรสาวคนโตของพระยากฤษฎาภาสผู้มั่งคั่งร่ำรวยก็จริง… แต่คนอย่างเธอกลับใช้ชีวิตอยู่อย่างอนาถเสียยิ่งกว่าบ่าวไพร่เสียอีก เรือนหลังเล็กที่แทบจะกันลมและฝนไม่ได้ หากลมแรงๆ พัดมาคาดว่าหลังคาน่าจะปลิวได้ง่ายๆ!
องค์ชาย “อวี้ฉู่จาว” ถูกบังคับให้แต่งงานกับ “หลินหร่าน” ภรรยาชายแสนน่ารักและขี้อาย ผู้ที่เขาไม่เคยแม้แต่จะชายตาแลในช่วงชีวิตก่อน จนกระทั่งในวันที่เขาสูญสิ้นหมดทุกสิ่งทุกอย่าง… ก็เหลือเพียงชายาชายของเขาเท่านั้นที่เต็มใจจะเข้าสู่ ‘ลานประหาร’ พร้อมกันกับเขา ชั่วชีวิตไม่เคยเห็นค่า กลับเป็นวินาทีสุดท้ายของชีวิต
พระพายหญิงสาวจากยุคปัจจุบันทะลุมิติมาอยู่ในร่างไป๋เฉียนบุตรสาวเพียงคนเดียวของไท่ซือ พร้อมฉายาของเจ้าของเดิมงามล่มเมืองไร้ประโยชน์ แต่อย่าหวังว่านางจะมาแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นนะ เพราะพวกที่นินทาก็มีแต่พวกริษยาที่ไม่สามารถทำอย่างนางได้เท่านั้นแหละ ฉะนั้นนางจะขอใช้ชีวิตเริ่ดๆ เชิดๆ ของตนเองต่อไป
ฉินเฉียงรู้สึกตัวอีกครั้งก็มาอยู่ในยุคที่มีสัตว์อสูร และผู้บ่มเพาะพลังเสียแล้ว ด้วยความบังเอิญเขาได้ใช้มือสัมผัสกับซากสัตว์อสูร ทำให้คนธรรมดาแบบเขาได้รับสายเลือดพิเศษ หลังจากที่เขาศึกษาระบบนี้ทำให้รู้ว่า เขาสามารถดูดความสามารถดั้งเดิมแบบสุ่มของซากศพได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูร หรือแม้แต่มนุษย์
คุณหนูคนสวยอย่าง “เลเน่” ต้องมาเห็นอนาคตของตัวเอง อนาคตที่ได้มารู้ว่าผัวรักของตัวเองนั้น มันไม่เคยรักหล่อนเลย ที่แต่งงานด้วยก็เพื่อธุรกิจเท่านั้น ไม่พอไอ้ผัวตัวดียังมีผู้หญิงคนอื่นอีกเป็นสิบ จนผู้หญิงพวกนั้นมาฆ่าหล่อนตายอย่างอนาถ ในขณะที่ผัวควายนี่ยืนดูเฉย ๆ โอ๊ย! ให้ตายเถอะ รักแค่ไหนกูก็ไม่เอาแล้วแบบนี้
หลังจากหายป่วยหนัก ท่านแม่ของข้าก็เปลี่ยนไป จากสตรีที่ใครๆต่างตราหน้าว่าคือตัวโง่งม ทว่าตอนนี้ท่านแม่ของข้ากลับดูฉลาดเฉลียวนัก เช่นนี้แล้วท่านแม่ของข้ายังนับว่าเป็นตัวโง่งมอยู่จริงหรือ?
