คนบางคน กว่าจะรู้คุณค่าของสิ่งที่เคยทิ้งขว้าง ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งนั้นอยู่ข้างๆ อีกต่อไป… พาทิศ ไม่เคยคิดจะรักแม่ของลูก ที่ยอมจดทะเบียนสมรสก็เพราะเขาพลาดท่าทำหล่อนตั้งท้อง เดือนอ้าย เพราะความรักที่มีให้แก่พาทิศอย่างท่วมท้น ทำให้หล่อนยอมทนต่อสายตาดูแคลนของคนรอบกาย
เมื่อสิบสองปีก่อน เขาเคยพบกับนางฟ้าตัวน้อยอายุเจ็ดขวบ หลอกล่ออย่างไรก็ไม่ยอมเข้าใกล้ แต่ ณ เวลานี้ มีเพียงนางมารน้อย ที่เขาจะสลัดอย่างไรก็สลัดไม่หลุด!! “อาโนช” มาโนชถอนหายใจยาว แต่ไม่ได้หันไปมองคนที่มายืนข้างๆ และทำเป็นไม่สนใจเสียงหวานๆ ที่ดังหงุงหงิงเข้าหูคนตัวบางขยับเข้าใกล้
เป็นแค่ลูกจ้าง ต้องทำตามหน้าที่ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ไม่มีสิทธิ์รัก… ความจำเป็นทำให้มิ่งขวัญยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงินจำนวนหนึ่ง หน้าที่ของหล่อนคือ ‘ทำตัว’ เป็นคนรัก ทำให้เขาพอใจ ทว่า…จะทำอย่างไร เมื่อลูกจ้างที่ไร้ค่า แต่ไม่ได้ไร้หัวใจ กลับมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดกาย… เมื่อสัญญาจ้างชั่วคราวจบลง
จันทร์กระจ่างเป็นเพียงเงาของใครบางคน ที่เขามีไว้เพื่อปลอบใจตัวเองว่าใครคนนั้นยังคงอยู่… จนกระทั่งถึงวันที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีวันที่เขาจะมองหล่อนอย่างคนรัก จึงตัดสินใจเดินออกมาเงียบๆ พร้อมกับอีกหนึ่งชีวิตที่เพิ่งอุบัติ…
สัญญาลวงจากผู้ชายสารเลว ทำให้นาตาชาหรือ ‘นังช้อย’ ของเพื่อนๆ ต้องตกอยู่ในสภาวะอกหักรักคุด เป็นเหตุให้ค่ำคืนเคาท์ดาวน์ที่แสนเงียบเหงากลายเป็นค่ำคืนเคาท์ดาวน์ที่เร่าร้อนอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ และผู้ชายที่ทำให้นาตาชากลายเป็นผู้หญิงร้อนแรงชนิดเจ้าตัวยังตกใจนั้นไม่ใช่ใคร แต่เป็นเพื่อนของไอ้ผู้ชาย
เมื่อถูกบังคับให้แต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนพ่อ ธาดา ฉันทวัฒน์สัญญากับตัวเองอยู่เงียบๆ เขาจะยอมให้ผู้หญิงคนนั้นนอนกอดทะเบียนสมรสได้นานเท่าที่ต้องการ แต่จะไม่มีวันให้สิทธิ์แตะต้องตัวเขาแม้ปลายก้อย! ทว่าในวันที่ลมหายใจของหล่อนริบหรี่ หัวใจของเขาราวจะขาดรอนตามไปด้วย ความปรารถนาในยามนั้น
เขาตั้งแง่รังเกียจเพราะหล่อนต่ำต้อยกว่า บังคับขู่เข็ญให้เลิกยุ่งกับคนในตระกูลอนันตเมธา ขณะที่หล่อนกลับเชิดหน้าท้าทาย ความเย่อหยิ่งของอีกฝ่ายกลายเป็นความยั่วยวนที่ดึงดูดให้เขาเข้าใกล้ สิ่งที่ตามมาจึงมิใช่การแย่งชิงแต่มันคือการสั่งสอนให้รู้ว่าคนอย่างเขาทำได้ทุกอย่าง แม้แต่การแยกหล่อนออกจากคนรัก!!
“งั้นคุณก็มาเป็นแม่ให้ปกป้องสิ ผมว่าแกน่าจะมีความสุข เห็นอยู่กับคุณทีไรหัวเราะเสียงใสตลอด” “เรื่องอะไรฉันต้องทำแบบนั้นด้วย” “คุณทำได้ ถ้าผมต้องการ” “คุณเองก็รู้ ว่าเราเข้ากันได้ดีแค่ไหน” “ฉันไม่คิดจะเป็นแม่ของใครทั้งนั้น โดยเฉพาะคุณปกป้อง เขามีคุณแม่ของเขาอยู่แล้วทั้งคน คงไม่จำเป็นต้องหาใหม่ให้หรอกนะคะ”
จากความสัมพันธ์ต้องห้ามเพียงชั่วคืน ก่อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่ไม่อาจบอกใครได้ กลายเป็นตราบาปที่ขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว… “บอกพี่มา! ใคร ใครที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้มินตรา!!” “ไม่! คุณนนท์อย่า มิ้นเวียนหัว คุณนนท์…” “มาอย่าสำออยมินตรา! เธอไปมั่วกับใครมาบอกพี่ บอกมาสิ บอกมา!!”
กษิดิศแต่งงานเพราะธุรกิจ อันธิตาแต่งงานเพราะความรัก ปาริสาสัญญาว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อทวงเขากลับคืน หนึ่งรัก สามหัวใจ ใครจะอยู่ ใครจะไป ในเมื่อสุดท้าย ‘ตัวจริง’ มีได้เพียงหนึ่งเดียว “หยุดดิ้นนะอัน! อย่าลืมว่าพี่มีสิทธิ์ในตัวเธอ” “ไม่! พี่ดิศไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น ปล่อยอัน หยุดเอามือสกปรกน่ารังเกียจของพี่มา…
คนหนึ่งก็รัก อีกคนก็หวงแหน… เขาจะเลือกใคร ระหว่างอดีตเด็กหญิงตัวน้อยที่เคยจูงมือ โอบอุ้มและพาขี่คอ กับสาวสวยที่ทำให้เขาหลงรักตั้งแต่แรกพบ…
ความโกรธครั้งนั้น ทำให้เรืองฤทธิ์ออกปากไล่ลลิตาและมารดาออกจากงาน เขาไม่สนว่าทั้งคู่จะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งใด ไม่สนแววตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจและเสียขวัญ แต่เมื่อความจริงปรากฏ เขาจึงได้รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป… “เหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อน… ขอบใจที่ทำให้ฉันตาสว่าง” “เราจะได้พบกันอีกไหม”
เสียงหัวใจเต้นด้วยจังหวะหนักหน่วง ลมหายใจสม่ำเสมอ อ้อมกอดที่ไม่คุ้นชินและ… กลิ่นกายแปลกใหม่ สิ่งเหล่านี้ทำให้ปนัสยาที่รู้สึกตัวแล้วแต่ยังไม่ยอมลืมตาหวนรำลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา แล้วภาพต่างๆ นานาก็โถมกระหน่ำระลอกแล้วระลอกเล่า คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น เหตุการณ์ในความทรงจำช่างบาดลึกเสมือนจริง
เพราะความเมาเป็นเหตุ ทำให้ภพธรเผลอไปคว้ากอหญ้าหลานสาวของแม่บ้านเข้าห้องนอนกลางดึกในคืนหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นมาเขาจึงพบว่าได้ข่มเหงเด็กสาวจนย่อยยับ ทว่าชายหนุ่มนั้นมีคู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมอยู่ก่อนแล้ว คุณนายงามตาผู้เป็นมารดาจึงหาทางออกโดยการส่งกอหญ้าเข้าไปเรียนต่อในกรุงเทพฯ
ความรักของหล่อนคือการครอบครอง…แม้จะดูเห็นแก่ตัว… แต่มันก็คือความรัก ความรักของเขาคือไฟบรรลัยกัลป์ ที่พร้อมเผาไหม้ทั้งกายและใจให้เป็นจุณ! “คุณภาคปล่อยฉันนะคะ ปล่อย!” “ไม่ปล่อย หมดเวลาที่ฉันให้เธอแล้ว ฉันจะพาเธอไปอาบน้ำ!” “อย่า…” “ไม่หย่า…” “คุณภาค…”
