ทว่าที่สุดเธอกลับได้รู้ซึ้งว่าตัวเองได้หนีเสือปะจระเข้เข้าเสียแล้ว เพราะในทันทีที่เขารู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของผู้ชายที่เขา ‘แค้น’ เขาก็ตอบเเทนเธอด้วยความ ‘รักจอมปลอม’ หลอกล่อให้เธอรักอย่างหมดใจ ก่อนจะเฉดหัวทิ้งให้สาสมกับความแค้นที่อัดเเน่นในอก
พงษ์สวัสดิ์และคิริมา เปรียบประดุจดังเส้นขนานที่มิอาจมาบรรจบ แต่โชคชะตาก็ดลบันดาลให้เขากับเธอมาลงเอยกันที่เตียง ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเป็นเหตุให้คนที่ ‘เคย’ มี ‘อดีต’ ร่วมกันมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง ยิ่งเธอเชิดใส่เขาก็ยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งเธอทำท่ารังเกียจเขาก็ยิ่งอยากตอแย ยิ่งเธอหนีเขาก็ยิ่งตาม
“ไปเก็บของ ฉันจะไปส่ง” แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ลูเซียสสั่งด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ไม่มีอะไรที่ฉันต้องเอาไป ฉันมาแต่ตัวก็ควรจะไปแต่ตัว” จอมใจพยายามค้นหาความรักในดวงตาคู่นั้น กลับเจอแต่ความว่างเปล่า หรือมันอาจจะไม่มีตั้งแต่แรกแล้วก็ได้ เพียงคิดแค่นั้นหัวใจก็บีบเค้นจนแทบกระอักเลือด
การถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงจืดชืดเป็นแม่ชีทำให้เซซาเรออกอาการต่อต้าน และพร้อมที่จะผลักไสเธอออกไปจากชีวิตทุกขณะจิต หากแต่เมื่อแม่ ‘เมียตีทะเบียน’ หยามน้ำหน้าด้วยการเป็นฝ่ายขอหย่า จอมวายร้ายก็แทบจะอาละวาดลั่น และประกาศว่าเธอจะไสหัวไปไหนก็เชิญ แต่ต้องหลังจากที่ทำ ‘หน้าที่เมีย’
