มาเฟีย

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอคือการได้รักเขา สิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิตของเธอก็คือการได้รักเขาเช่นเดียวกัน ทำไมเขาต้องทำเหมือนกับว่าเขาต้องการเธอด้วย ทำไมเขาไม่ใจร้ายให้มัน…ถึงที่สุด เพื่อที่เธอจะได้โกรธจนไม่อยากมองหน้ากันไปตลอดชีวิต ความเย็นชา…ก็ยังมีเช่นเดิม กลิ่นอายบ้าคลั่งอันเป็นเอกลักษณ์…ก็ยังมีเช่นเดิม

เขาหลงเธอจนยอมจ่ายค่าตัวแสนแพงนั่นคือทะเบียนสมรส วีรดาหลงเพ้อฝันว่าสุดท้ายชีวิตก็ลงเอยเหมือนกับเจ้าหญิงในนิยาย แต่เปล่าเลย…ความเจ็บปวดที่เธอเคยได้รับจากเขามันเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการตกนรกหลังแต่งงาน “ฉันไม่หย่า!” “แต่ฉันจะหย่า! ถามจริงๆเถอะราฟาลคุณแต่งงานกันฉันทำไม”

ตั้งใจมารับบทเมีย แต่ไหงต้องมารับบทมัมหมีอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เพื่อผู้ชายที่รัก พิ้งกี้โอเค! พัทธมน สเปนเซอร์ นางแบบสาวดาวรุ่งพุ่งแรงยิ่งกว่าดาวตก ถึงจะมีผู้ชายต่อคิวอยากเป็นแฟนยาวถึงดาวอังคาร แต่หัวใจเจ้ากรรมดันตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาเข้าให้ หลังเขาถูกพักงาน อยู่ว่างๆก็กลัวเหงา เลยให้เขามาเป็นบอดี้การ์ด

อัยยาจับชู้ของคู่หมั้นหนุ่มได้คาโรงแรม ในคืนวาเลนไทน์ แถมไม่ใช่ใคร คือน้องสาวนอกไส้ ลูกสาวของพ่อเลี้ยงเธอกับเมียน้อยนั่นเอง เธอถูกคนรักและครอบครัวทรยศ ผลักตกลงสู่ขุมนรก ทั้งไล่ออกจากบ้าน และโกงสมบัติของแม่เธอไปอย่างหน้าด้านๆ กระทั่งจับพลัดจับผลูมาแต่งงานกับทีปต์ เจ้าพ่อสื่อผู้ทรงอิทธิพล

“ฉันขอโทษที่กัดปากคุณ” “…” “แต่ฉันไม่รับงานแบบนั้นแล้วค่ะ คุณช่วยเลิกยุ่งกับฉันได้ไหมคะ” “เหมือนเธอจะเข้าใจอะไรผิดนะ เพราะเหมือนเธอจะเป็นคนตามฉันขึ้นรถมาเองนะ” “แต่มันสายเกินไปแล้วละ ฉันเคยเตือนเธอแล้วไงว่าฉันไม่รับคำขอโทษเป็นคำพูด แต่เธอก็ยังทำตัวอวดดีขัดใจฉันอยู่ตลอด ถ้าเมื่อกี้เธอ

โคสึเกะไม่ปิดบังว่าไม่ชอบมาร์เซีย ขณะที่มาร์กุส เจ้าน้องเขยตัวแสบก็พร้อมจะเอาคืนตลอดเวลา เรื่องมันชักยุ่งตรงที่ตำนานของตระกูลระบุว่า… หากจี้นั้นอยู่ในมือของผู้หญิงคนไหน เธอผู้นั้นจะกลายเป็นคนสำคัญต่อชีวิตเขาทันที! เขาไม่เคยใส่ใจตำนานที่ว่านั้นก็จริง แต่เหตุการณ์หลายร้อยปีก่อนที่ปรากฏเป็นความฝัน

ตลอดเวลาที่ผ่านมา…เขาผลักใสเธอออกจากชีวิตอย่างร้ายกาจ ไม่ติดต่อ ไม่สนใจ ราวเธอไม่เคยมีตัวตน ปล่อยให้เธอเจ็บปวด อ้างว้างและแสนเดียวดาย กระทั่งวันนี้…วันที่ร่างกายและหัวใจเข้มแข็ง เขากลับเข้ามาเอ่ยอ้างว่า เธอคือ ‘สมบัติส่วนตัว’ “อีกเรื่องที่เธอควรรู้” “ฉันเป็นคนหวงของมาก”

“มานี่สิ ไปยืนทำตัวลีบอะไรอยู่ตรงนั้น มาใกล้ ๆ” เสียงเข้มเอ่ยเรียก “ค่ะ” มนตราขยับขาเข้าไปใกล้อีก แต่ยังรักษาระยะห่างกับคนที่นั่งเรียกอยู่ริมขอบเตียงเกือบ 2 เมตร สายตาที่มองมาเหมือนจะกลืนกินเธอทั้งตัว ทำให้คนถูกมองรู้สึกไม่วางใจ “ห้าปีที่ฉันไม่ได้มาหา เธอขัดคำสั่งฉันหรือเปล่า”

“เจ้าป่า อย่าทำ… ไม่ดูดนะ!” เสียงหวานเอ่ยห้าม พยายามยื้อมือหนาให้หยุดรุ่มร่ามกับเสื้อนักศึกษาตัวน้อยที่มันเริ่มขาดหลุดลุ่ย แถมเขายังใช้ฟันคมแทะดูดลำคอเล็กหนัก จนรู้สึกแสบร้อน “…กูอยาก” น้ำเสียงทุ้มเอ่ย “เรา ไม่… ไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะทำไม่ได้” เธอกับเขาเป็นเพื่อนกัน จะทำแบบนี้ไม่ได้ “กูชอบมึง”

“หนี้สินที่คุณต้องชดใช้ ผมตีเป็นมูลค่าแล้วก็ประมาณ หนึ่งร้อยคืน” ใบหน้าคมคายฉายแววนิ่งเฉยพูดบอกไปทางลูกหนี้ที่นั่งอยู่ตรงหน้า “ฮะ? ร้อยคืน จีนต้องชดใช้แค่ร้อยวันเหรอ” เธอดูจะผิดหวังไปเสียเล็กน้อย เพราะหน้าที่ของเธอมีเพียงแค่ร้อยวัน “หนึ่งร้อยคืน ไม่ใช่หนึ่งร้อยวัน”

หัวใจของเขาเหมือนกำลังจะหยุดเต้นลงตอนนี้ เพียงแค่ได้เห็นเด็กหญิงที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับเขาราวกับพิมพ์เดียวโดยเฉพาะดวงตาสีอำพันคู่นั้น “ขอบคุณค่ะคุณลุง” เด็กหญิงแก้มยุ้ยพนมมือป้อมๆ ขึ้นไหว้คนที่เก็บลูกบอลสีหวานให้ “นี่บ้านของหนูเหรอครับ” เขาแน่ใจว่ามาไม่ผิดบ้าน

เซ็กส์ที่ไร้ความสัมพันธ์ เพื่อนนอน เพื่อนบนเตียง ใครหวั่นไหวคือ แพ้ เพราะกฎเหล็กคือ…ห้ามรู้สึก แต่เมื่อทุกอย่างมันถลำลึก…ฉันรู้สึกอยากเป็นเจ้าของ และดันพลาดมีพยานรักตัวน้อยๆ กับมาเฟียที่ร่วมเล่นเกมส์สวาทนี้ ใช่…ฉันจึงเป็นคนแพ้ และฉัน…จะไม่ยอมแพ้เพียงฝ่ายเดียว ในเมื่อเขาไม่รับผิดชอบ

เพราะเธออยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี เพราะเขาต้องการกำจัดคนโกงในบริษัท เรื่องราววุ่น ๆ จึงเกิดขึ้น “เมื่อคืนผมไม่ได้ป้องกัน คุณอาจจะท้องก็ได้นะ” เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ หญิงสาวจึงหันขวับกลับมามองด้วยความสนใจ เพราะเรื่องลูกสำคัญกับเธอเสมอ หากเมื่อคืนเขาไม่ป้องกันเท่ากับเธอมีโอกาสท้อง