นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอก/นายเอก/นางเอก เรียนคณะวิศวะ หรือเป็นวิศวกร
นิ่งเหมือนรูปปั้นหินแกะสลักคือนิยามที่ใครๆ ต่างก็ยกให้เฮียคราม หนุ่มวิศวะสุดกร้าวใจ ที่สาวๆ กรี๊ดกร๊าดยกให้เป็นหลัวในตำนาน แม้ภาพลักษณ์ดูเป็นแบดบอย เดาทางยาก ไม่พูดมาก แต่เวลาจีบสาวน่ารัก คิกคักสมมงดาวสาขาคณะมนุษย์ อย่างใบเมี่ยง เฮียเขาก็แอบมีมุมละมุนใช่ย่อย ทั้งเกากีตาร์ ร้องเพลงบอกรัก
‘ไม่รู้จักกัน… ไม่เสือกสิ’… นั่นคือคำพูดของเขาเมื่อหลายเดือนก่อนตอนที่เราเจอกันในงาน Hidden Sunday… งานที่แม้จะไม่ใช่จุดเริ่มต้นของทฤษฎีโลกกลมซึ่งเหวี่ยงเราทั้งสองคนให้มาเจอกัน แต่มันกลับเป็นจุดเริ่มต้น ของสิ่งที่จะพาเราย้อนกลับไปในอดีตอีกครั้ง… อดีตเมื่อหกปีที่แล้วของเราทั้งคู่…
“ฉันชอบความปากดีของเธอจริงๆ เพ…” “อย่ามาเรียกชื่อฉันแบบนั้น” “ถือตัวซะด้วย… แต่ฟังนะเพตรา เธอรู้ไหมว่าคนอย่างฉันชอบเอาชนะความปากดีด้วยอะไร” “….” เขาไม่ได้พูดแต่กลับใช้สายตาบอกฉันแทนว่าสิ่งที่เขาจะใช้เอาชนะฉันคืออะไร… เซ็กส์อย่างนั้นเหรอ? “ไม่มีทาง” ฉันแทบอยากจะแค่นหัวเราะออกมา
ภาพในอดีตยามเธอแอบเฝ้ามองเขามาทับซ้อนกับภาพในปัจจุบัน ความรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนนั้นกลับมาอีกครั้ง วินาทีที่เธอเฝ้ารอมาค่อนชีวิตมาถึงแล้ว โอย เอาไงดีวะคะใบเตย จะแรดก็ไม่กล้า จะเรียบก็เสียดายโอกาส ขัดอกขัดใจเสียจริงเลย… พร้อม พิริยะภัทร์ ชายหนุ่มไม่หวือหวา ไม่รวยล้นฟ้า ไม่ใช่แบดบอยควงเท่ๆ
เพราะแม่ชอบเอาฉันไปเปรียบเทียบกับพี่ชายข้างบ้านที่ตอนนี้เขากำลังเรียนอยู่คณะแพทย์ฯ ทำให้ฉันไม่ชอบใจเอามาก ๆ และฉันก็รู้ด้วยว่าเขาก็ไม่ชอบฉันเช่นกัน ฉันจะเขี่ยเขาออกไปจากชีวิตฉันให้ได้เลย คอยดูเถอะ!
เพราะความขี้เกียจของลูกหยี จนเผลอรับคำท้าของรุ่นพี่ จะเอาเกียร์มาคล้องคอเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องเข้ากิจกรรมรับน้อง แต่เจ้าของเกียร์อย่างพี่ปูไม่ง่ายเลย พี่ปู ชลันตรี วิศวะปี3 ยอดเกียร์ผู้อยู่สูงสุดของห่วงโซ่คณะวิศวะ อดีตดาวมหาลัย ผู้มีรอยยิ้มกระชากใจไว้แจกจ่ายให้รุ่นน้องทุกคน ยกเว้นลูกหยี
‘กัญจน์’ Extern หนุ่ม ว่าที่คุณหมอในอีกไม่กี่เดือน ชีวิตนักศึกษาแพทย์ปี 6 มีแต่อยู่เวร-ราวน์วอร์ด-อยู่เวร ถูกสวมเขาเป็นของขวัญปีใหม่จนต้องประชดรัก ด้วยการคว้าเด็กวิศวะปี 4 อย่าง ‘เปอร์’ ขึ้นเตียง ประจวบเหมาะกับว่าที่วิศวกรก็แอบนิยมชมไลก์พี่หมออยู่ จึงยิ่งกระหยิ่ม ‘ยิ้ม(แบบไม่)ย่อง’ เดินหน้ารุกจีบเต็มสูบ
ใครบอกเสื้อกาวน์เข้าไม่ได้กับเสื้อชอป เชื่อเหอะผมมีวิธีทำให้มันเข้าได้ก็แล้วกัน แต่อาจต้องเจ็บหน่อยเพราะแรงกระแทกมันหนักถึงขั้นจุกจนร้องไม่ออก คำเตือน! อย่ามาน่ารักใส่ บอกเลยเมื่อไหร่ที่เฮียดริฟท์เอาใจลงไปเล่น ว่าที่สัตวแพทย์คนสวยคงหมดโอกาสเดินหนีไปจากหนุ่มวิศวะโยธาอย่างผมได้อีก
“จำคำพูดผมใส่สมองอันน้อยนิดของคุณไว้นะชาลิสา คุณเป็นของผม คุณเป็นแฟนผม และคุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!” คำพูดของ ‘พี่สายฟ้า’ ผู้ชายที่มีดวงตาสีน้ำทะเล มีรอยสักรูปสายฟ้าที่ข้อมือ และยังเป็นผู้ชายที่ชอบสั่ง ชอบขึ้นเสียง วางอำนาจ เผด็จการ เจ้าเล่ห์ ดื้อนิดหน่อยก็เอะอะจะทำโทษอย่างเดียว ไอ้คนใจร้าย!
ว่ากันว่า สิ่งที่ไขว่คว้ามายากที่สุดสำหรับเด็กวิศวะก็คือ เกียร์ กับ ช็อปรุ่น แต่สำหรับ เฟม รุ่นพี่อย่างผมขอบอกเลยว่า มันไม่จริง! เพราะสำหรับผม สิ่งที่ไขว่คว้ามายากที่สุดก็คือ…เมีย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมียที่น่ารักๆ อย่าง น้องแซน เนี่ย อันที่จริง ลำพังการจีบน้องอย่างเดียวมันก็ไม่เกินความสามารถไปสักเท่าไหร่หรอก
“พี่ธาม…” “…พี่ไม่ได้ทำแบบนั้นกับวาใช่ไหม พี่ไม่ได้หลอกวาใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมคะ” เจ้าของใบหน้าใสยังคงถามคนตรงหน้าออกไปน้ำตาคลอ “อืม ฉันเข้าหาเธอ…ก็เพื่อสิ่งนั้นเท่านั้น” ทันทีที่ริมฝีปากหนาตอบความจริงกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเฉยชาก็ทำเอารุ่นน้องสาวร้องไห้ออกมา
เนตรชนกผู้มีพ่อเป็นไอดอล เข้ามาเรียนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์เพราะอยากทำงานแบบพ่อ ณภัทรที่โดนบังคับมาเรียนเพราะต้องสืบทอดกิจการของที่บ้าน เมื่อทั้งคู่มาเจอกัน ก็เกิดเป็นความรักหวานๆ แต่ก่อนที่จะสมหวังก็มีเรื่องให้เขาเข้าใจผิด จนเธอและเขาต้องจากกันแสนไกล ณภัทรได้แค่รอ จนปัญญาที่จะไปตามหา
เพราะเพื่อนแสนดีที่ดีเกินหน้าเกินตาจนสร้างเรื่องให้นักศึกษาธรรมดาๆอย่าง ‘หนูนิ่ม’ จนได้เปิดประสบการณ์การเป็น ‘เบ้’ ครั้งแรกและครั้งเดียวชีวิตให้กับ ‘พายุ’ นักศึกษาวิศวะฯ ดีกรีนักแข่งรถหน้าใหม่เจ้าของฉายาม้ามืดในสนาม! และใช่ว่าเจ้านายจะใจดีเพราะเขาพวงตำแหน่งคนขี้หงุดหงิด และเอาใจยากที่สุดในโลกมาด้วย
ลิลิน วรารินทร์… เธอคือคนที่ใครๆ เห็นครั้งแรกต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘นี่มันตุ๊กตากระเบื้องชัดๆ’ และด้วยความอ่อนหวานบอบบางน่าทะนุถนอมนี้ ทำให้ใครต่างก็อ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าเธอเข้ามาเรียน คณะวิศวะ… ลีโอ… เขาคือคนที่ใครๆ ต่างก็ยอมหลบ มาดนิ่งๆ ท่าทางขรึมๆ สายตาดุๆ ที่มาพร้อมกับดีกรีความโหด
เรื่องไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นเมื่อสร้อยคอล็อกเกตของคุณแม่ ดันไปดึงดูดเข้าหากับสร้อยล็อกเกตเกียร์ของรุ่นพี่วิศวะที่ยืนอยู่ ฉันจำได้ว่าเขาคือ ‘พี่มิวนิค’ แวมไพร์อัจฉริยะแห่งวิศวะที่ไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย ประเด็นก็คือหัวใจมันสั่น แล้วจู่ ๆ ก็เหมือนดั่งต้องมนตรา อยู่ในชั่วโมงแห่งความรักไปอี๊ก แล้วทีนี้จะทำยังไง
