เกี้ยวเกล้า

คำว่าชดใช้เป็นดั่งสายใยที่เชื่อมเธอกับเขาไว้ด้วยกัน “ฉันต้องการการชดใช้…ทั้งคืน” เมฆมองตรงไปยังนันท์นลินอย่างคนมีสิทธิ์ ในแววตามีประกายเล็กๆ ปรากฏ ก่อนที่จะลงจากรถได้ก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือแล้วเอ่ยขึ้นอีก “เจอกันที่ห้องฉันอีกยี่สิบนาที” หลังจากนั้นภายในรถก็หลงเหลือแค่หญิงสาวที่พิงหลังกับเบาะ

เขาคือเจ้าหนี้และจ้าวชีวิตที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้ เมื่อเธอเป็นหลานสาวศัตรูที่เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและหมายขยี้หัวใจ เส้นด้ายเส้นเล็กๆ อย่างเธอ คงทำได้เพียงเย็บซ่อมแซมแผลใจ แต่ไม่อาจมัดใจเขาได้ เมื่อมันบอบบางและแสนสั้นเหลือเกิน เพียงเขากระตุกนิดเดียว ก็คงขาดสะบั้น เหมือนกับหัวใจที่แหลกสลาย