หัวใจของ ‘ปาลิน’ ปริร้าวประดุจเครื่องแก้วหล่นแตก เมื่อผู้ชายที่หล่อนรัก ‘ฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็น’ ด้วยการ ‘แต่งงาน’ กับหญิงอื่น… แม้หล่อนจะเป็นคนที่ ‘ชลาคม’ เลี้ยงดูเอาไว้เพราะ ‘ความเวทนา’ แต่ลึกๆ แล้วหล่อนยังหวังให้ชายหนุ่มเหลือบแลหล่อนสักเสี้ยว เหลียวแลหล่อนสักครั้ง ทว่าหล่อนก็เป็นได้แค่ ‘ผู้หญิงในความลับ’
สุดท้าย ‘เตมินทร์’ ก็เลือก ‘คนมาทีหลัง’ แล้วเขี่ยเธอทิ้งลงถังขยะอย่างไม่แยแส เขาลืมความดีที่เธอทำ ลืมความรักที่เธอก่อ… ลืม! ทุกเรื่องราวเก่าก่อนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา! เขาทิ้งให้เธอจมอยู่กับหยาดน้ำตาและความร้าวราน… แล้วปล่อยให้เธอมองดูเขาที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘พ่อของลูกในท้อง’ จับมือผู้หญิงคนอื่น
เขากดเธอให้ ‘ต่ำลง’ ด้วยการมอบฐานะ ‘เมียเก็บ’ ให้เธออย่างเลือดเย็น ก่อนจะขย้ำเธอให้ ‘แหลกคามือ’ ด้วยการมอบความทุกข์ทรมานให้ โดยหารู้ไม่ว่าตลอดระยะเวลาที่ฐานิกาเงียบหายไปนั้น… เธอได้ทุ่มทั้งแรงกาย แรงใจ และเวลาทั้งหมดเพื่อเลี้ยง ‘เลือดเนื้อเชื้อไข’ ของเขาอย่างลับๆ!
