ไพนารี

วังน้ำเขียว-มวกเหล็ก ฉันเจอเธอที่ถนนสามศูนย์ห้าสอง ตอนพิเศษ 3 บ้าน จาก รักเอ๋ยรัก / เมื่อดาวร้ายเป็นพระเอก / คุณขาอย่าใจร้าย

“คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันได้รับมันสาสมกับความผิด ฉันได้รับผลการกระทำของตัวเองแล้ว” “กลับ-ไร่” “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะกลับบ้าน!” “ทำไม จะกลับไปหาใคร” “กลับไปหาใครมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ” “ฉันไม่ให้เธอกลับ” “ทำลายชีวิตฉันจนป่นปี้ขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกงั้นเหรอ”

“เตียงไม่ใหญ่หรอก สามฟุตครึ่งเอง นอนคนเดียวยังลำบาก” แน่นอนว่าเธอขอร้องให้พนักงานเปลี่ยนเตียงให้ พร้อมกับให้ทิปพิเศษไปอีกเป็นพัน เพื่อป้องกันปัญหานี้ ที่นี่ไม่มีโซ่ หรืออะไรที่พอจะเป็นเกราะป้องกันได้อีกเหมือนเดิม แน่นอนว่ามันต้องเป็นโอกาสดีของภูบดินทร์ ที่จะลักลอบเข้าห้องของเธอได้อย่างที่ชอบทำ

“คุณจะอยากนอนกับผมด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่ในเมื่ออยากนอนแล้ว…ก็ต้องนอน” คืนหนึ่งในปีที่แล้ว ‘นภัสษา’ สร้างวีรกรรมสุดโต่งเอาไว้ หญิงสาวทิ้งทุกอย่างในเช้าของวันถัดมา และใช้ชีวิตแบบเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่า…ไม่เห็นหัว ‘เขา’ แล้วจะมีชีวิตแบบเดิมได้อย่างไร เอาความมั่นอกมั่นใจมาจากไหนกันนังหนู?!

ไม่รู้จะเรียกว่าหมดเวรหมดกรรม หรือกำลังโดนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดกันแน่ ในค่ำคืนที่ ‘มทนาลัย’ ถูกอดีตคนรักหักหลัง เธอก็ได้สามีตัวล่ำใหญ่เป็นของแลกเปลี่ยน ‘เขา’ ไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นน้องร่วมสาบานของพี่เขยพ่วงตำแหน่งหัวหน้างานเธอนั่นเอง ก่อนประทับรอยปากกาบนหนังสือสมรส เธอก็พอจะรู้อยู่บ้างว่า

เมษาตะโบมจูบรุนแรง รสชาติที่เธอได้รับมีแต่ความป่าเถื่อนและเอาแต่ใจ ไม่ว่าจะครั้งนี้หรือครั้งนั้น ล้วนแล้วแต่ไม่ต่างกัน เพราะคนเอาแต่ใจอย่างเขาทำไปเพื่อระบายอารมณ์ “แฮ่ก…” “แบบนี้เอง…ถึงได้ลืมว่าเคยมีผัว” “…!” “ถึงได้อ่อยผู้ชายไปทั่ว เพราะลืมนี่เองว่าตัวเองน่ะมีผัวแล้ว!”

จอมราชขบกรามแน่นในยามที่ปลายนิ้วเล็กๆ จิ้มลงตรงรอยแผลเป็นบนร่างกายเขา ยอมให้ความอยากรู้อยากเห็นของเธอทำลายความเป็นเขาเรื่อยๆ ยิ่งใบหน้าเล็กโน้มต่ำเพื่อมองรอยนั้นชัดๆ ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มหายใจลำบาก “งานที่เหมืองคงหนักมาก แต่รอยแผลเป็นทำให้ดูเท่ไปอีกแบบ” โชคดีที่เธอเงยหน้าขึ้นก่อน

พริษฐ์ ผู้ชายพูดน้อย ‘กดหนัก’ ลลนากะพริบตาปริบๆ ขยับปากพูดเสียงแผ่ว “…หลินเจ็บ คุณเผ่า …ตัวใหญ่” “วันนี้รอบเดียว” เธอส่ายหน้าอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับขยับไม่แรงเท่าครั้งแรก สองตาถูกดึงดูดไว้ด้วยนัยน์ตาดำเข้ม พริษฐ์เงียบเหมือนเดิม แต่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากรอเอาคำตอบ หญิงสาวกัดปากไปมา สีหน้าหนักใจ