ดราม่า

เพราะความอยากรู้อยากเห็นแท้ๆ เชียว ปุณนิมาจึงตกเป็นเชลยของ วูล์ฟ ยัง เจ้าพ่อกาสิโนแมดิอุสแห่งมาเก๊า ที่ห่างไกลจากความดีงามชนิดไม่เห็นฝุ่น แต่เพราะไหวพริบดี วูล์ฟจึงยอมให้เธอเป็นพนักงานในกาสิโน พ่วงด้วยตำแหน่งพี่เลี้ยงเจ้าวูล์ฟ หมาป่าหิมะพันธุ์ผสมของเขา

ต้วนชิงเถียนคือนางคณิกาอันดับหนึ่งของเมือง มีฉายาว่าจอหงวนบุปผา เดิมทีความหวังและความสวยงามหนึ่งเดียวในชีวิตของหญิงนางโลมอย่างนางมีเพียง “เขา” ผู้เป็นทั้งยอดรักยอดปรารถนา หากแต่นางไม่คิดเลยว่าบุรุษที่นางรักและชื่นชม มอบความไว้วางใจให้จนหมด บุรุษผู้นุ่มนวลอ่อนหวาน ผู้ที่เคยพร่ำคำรัก

“ฉันต้องการเช็กสินค้า ถอดเสื้อผ้าเธอออกซะ” พิรดาเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจแฝงความโกรธเคือง เหลียวไปมองกฤษณนัยย์ที่ยังยืนอยู่เบื้องหลัง หากสักพักก็ค่อยๆ หันหน้ากลับมาพร้อมรอยยิ้มข่มความรู้สึกทุกสิ่ง จากนั้นมือบางก็เริ่มปลดกระดุมทีละเม็ด เก็บซ่อนความอับอายในฐานะลูกผู้หญิงที่กำลังจะแก้ผ้าต่อหน้า…

การเปลี่ยนผู้หญิงคนแล้วคนเล่าของธัณย์ ทำให้ดุจดาวคิดเสมอว่าเขาคือผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ ไม่เคยคิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน ต่อให้สวยหยาดฟ้ามาดินยังเป็นได้เพียงทางผ่าน…หล่อนเองก็เช่นกัน แม้จะเติบโตมาด้วยกัน แต่ก็ไม่เคยมีความสำคัญในสายตาของเขา ความสัมพันธ์ระหว่างธัณย์และดุจดาวจึงทั้งตื้นเขินและเปราะบาง

เธอแลกทั้งตัวและหัวใจ… เขาย่ำยีให้ตายทั้งเป็น “อารมณ์พี่ค้างซะแล้วสิ เธอต้องเป็นคนสานต่อ” ไม่พูดเปล่าเขาฉกใบหน้ารุกรานซอกคอหอม นิรชาพะอืดพะอมเพราะกลิ่นเฉพาะตัวของเขารุนแรงเกินไปแต่คีรติไม่ได้เอะใจ “อย่ามายุ่ง!!!” เธอผลักเขาออกได้แต่เพราะแขนซ้ายยังถูกพันธนาการจึงไปไหนไม่ได้

เพราะสถานการณ์บีบบังคับทำให้ ปองขวัญ เศรษฐสาร ดาราดังที่กำลังมีข่าวฉาวต้องแต่งงาน กับอดีตเด็กรับใช้ในบ้านที่เคยกดขี่และเกลียดขี้หน้า ทว่าตอนนี้กลายเป็นมหาเศรษฐีพันล้าน เจ้าของไร่กาแฟชื่อดังระดับประเทศ มิหนำซ้ำชีวิตยังตกอยู่ในกำมือ จะหนีก็ไม่ได้ จะสู้ก็ไม่ไหว จำต้องถูกเอาคืนอย่างเจ็บแสบ

ตัวร้ายก็คือตัวร้าย เมื่อเหยี่ยวยังคงเป็นเหยี่ยวที่พ่วงด้วยตำแหน่งเพลย์บอย ความรักเดินมาถึงทางตันสะบั้นลง แมงมุมไม่หันหลังกลับ เธอใจแข็งกับคำขอโทษที่ฟังอย่างไรก็ไร้น้ำหนักเกินกว่าจะรั้งความสัมพันธ์ ทว่า… การเดินจากไปของเธอ ไม่ได้จากไปคนเดียว แมงมุมพ่วงอีกสองชีวิตในท้องไปด้วย