นิยาย/การ์ตูน ที่ตัวละครเอก (พระเอก/นางเอก/นายเอก) เป็นทหาร
ไป๋เหม่ยเจินตอบตกลงแต่งงานแทนพี่สาว ด้วยเพราะชายผู้นั้นเป็นแม่ทัพที่นางชมชอบ แม้เขาจะตามืดบอดนางก็ยินดี ไม่ว่าจะทำดีสักเท่าไหร่ พยายามสักแค่ไหน สุดท้าย นางก็เป็นเพียงแค่…คนไร้ค่า และยังถูกตราหน้าว่าภรรยาสวมรอยแทนพี่สาว สุดท้ายแล้วก็เป็น…คนที่…ถูกทิ้ง!
เสียงกระเส่าในยามค่ำคืน ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวแต่มีถึงหลายคน สตรีนางน้อยที่อยู่บนเตียงหันมองสตรีที่จูบแม่ทัพปีศาจ นางพึ่งจะเป็นมือใหม่ที่ใหม่จนไม่กล้าทำสิ่งใด ได้แต่มองเขาเสพสมสตรีอื่นต่อหน้านาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังไม่หยุด ยิ่งทำให้นางประสาทเสีย หากแต่ว่าหากนางยังนิ่งมองอยู่เช่นนี้
“ในเมื่อเจ้าไม่ไว้ไมตรี ก็อย่าหาว่าข้าไร้น้ำใจ จากนี้ไปพวกเราไม่เกี่ยวข้องกัน” ‘ลั่วเฟิ่งซี’ ถูกสามีที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานานทรยศหักหลัง ภรรยาใหม่ของอีกฝ่ายยังส่งคนมาทำร้ายเขาจนตาย แต่ไม่รู้ว่าเกิดปาฏิหาริย์หรือสวรรค์เมตตา ช่วยพาเขาย้อนเวลากลับมาก่อนทุกอย่างจะสายเกินไป เขาหวนคืนเมืองหลวง
เมื่อรักเดินมาถึงทางตัน… ก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลายไปต่อหน้า ลองปล่อยมือให้ความรักโบยบินไป ถ้าคนนั้นคือคนที่…ใช่ เขาจะกลับมา และถ้าเขากลับมาในเวลาที่ใช่ รักเก่าๆ ในวันใหม่ๆ นั้นจะมั่นคงไปนิจนิรันด์ ความรักของ ‘ดอกฟ้า’ และ ‘ว่าที่นายทหารหนุ่ม’ ที่พรหมลิขิตให้เดินขนานกันไปคนละเส้น
ลู่อิงฮวาเงยหน้าขึ้นมอง เขาจ้องมองนางอยู่ดังเดิม นัยน์ตาของเขาว่างเปล่า จับจ้องอยู่ที่นางเพียงที่เดียว “เชิญท่านตามสบาย” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยปากในที่สุด เขาจงใจนั่งนิ่งอยู่เช่นนั้น เป็นนางที่ต้องเอื้อมมือออกไปคลายสายรัดเสื้อคลุมที่เขาสวมใส่ ภายใต้เสื้อคลุมสีน้ำเงินมีเพียงร่างกำยำเปล่าเปลือยหาได้มีสิ่งอื่นไม่
“ทำบ้าอะไรปล่อยข้านะ…อื้อ” ประคุณเจ้าช่วยลูกด้วย! จงกลนีอยากจะดิ้นพล่านชักดิ้นชักงอเสียตรงนี้ แต่เกินปัญญา เมื่อมือสองข้างถูกมือข้างหนึ่งของคุณสิงห์รวบไว้ด้านหลัง พร้อมกับล็อกเอวไม่ให้ขยับหนี ส่วนมือสากข้างที่เหลือจับท้ายทอยเธอไว้มั่น แล้วนำปากมาประกบกับปากของเธอ
ซิน เป็นคนทำขนมและเจ้าของร้านขนมชื่อดังแห่งหนึ่งกลางกรุงร่วมกับเพื่อนๆ วันหนึ่งโดนฟ้าผ่าและระเบิดตายกลางร้านขนมพร้อมกับเพื่อนๆอีกสามคน เขาตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองอยู่ในร่างขององค์ชายผู้หนึ่งในยุคจีนโบราณ! ร่างที่เขาอยู่ปัจจุบันมีตำแหน่งเป็นถึงพระชายาของ ชินอ๋อง หรือ แม่ทัพประจำทิศใต้ หานตง
เพราะอำนาจ…ทำให้นางต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพตั้งแต่อายุสิบห้า เพราะความรัก…ทำให้นางอดทนทำหน้าที่ฮูหยินเอกถึงสามปี เพราะอนุผู้หนึ่ง…ทำให้นางถือหนังสือหย่าจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์ แล้วมาวันนี้…คนใจร้ายผู้นั้นยังกล้ามาทวงลูกจากนางอีกหรือ! ‘จวนนี้เป็นของเจ้า ทรัพย์สมบัติทั้งหมดข้ายกให้เจ้า
กู้อวิ๋นคือสารวัตรกองปราบอันดับหนึ่งแห่งเอเชีย เธอเป็นแชมป์ศิลปะการต่อสู้ เป็นทั้งครูฝึกตำรวจสากลผู้เฉลียวฉลาดทันคน ชีวิตของเธอกำลังไปได้สวย แต่กลับพลิกผันเพราะเรื่องไม่คาดฝันเรื่องหนึ่ง… ‘การเดินทางผ่านห้วงเวลา’ ปัจจุบัน กู้อวิ๋น ต้องอยู่ในร่างโฉมงามบรรณาการระหว่างประเทศที่ มีอายุเพียงแค่สิบห้าปี นางมีร่างกายที่อ่อนแอปวกเปียก
หากร้อยพันคำอธิษฐานที่ล่องลอยระยิบระยับในหมู่ดาว…จะเป็นจริงสักครั้ง ฉันก็ขอภาวนาแค่ได้อยู่เคียงข้าง ‘เขา’ คนนั้นตลอดไป เพราะประโยคสุดท้ายในไดอารีสีหวานทำให้ ‘เธียร’ ตัดสินใจเดินทางไปเป็นครูอาสาบนดอยเพื่อทำตามคำขอสุดท้ายของ ‘เธอ’ ให้เป็นจริง ในโลกที่ไม่รู้จัก… เขาได้เรียนรู้ถึงคุณค่าในตัวเอง
จ้าวชิงเซียน ต้องการเพียงแค่รอพี่ชายที่พลัดพรากกันอย่างเงียบ ๆ ที่เมืองหน้าด่าน ไม่ได้อยากเป็นท่านหมอที่โดดเด่นแบบพี่ใหญ่ แล้วท่านอ๋องแม่ทัพปีศาจ คุณหนูรองผู้เอาแต่ใจ คุณหนูใหญ่ผู้เก็บกด กุนซือขี้สงสัย รองแม่ทัพผู้อ่อนโยน ฆาตกรในเงามืดกับกองทัพศัตรูนี่… มาได้ยังไง
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหลือกาลเวลายังมีเจ้า… ใครจะคาดคิดว่าจอมทัพหนุ่มผู้เหี้ยมโหดกำลังสู้ศึกกลางสมรภูมิรบอย่างดุเดือดเลือดพล่าน จักบังเอิญปลดปล่อยเหรินเซียนตนหนึ่ง ออกมาจากกำไลหยกลายคราม นางผู้มีเชื้อสายความร้ายกาจฝังลึก แต่จำต้องเก็บกดเอาไว้ด้วยคัมภีร์คุณธรรมคำสอนทั้งอาราม จนบรรลุขั้นเซียน
เมื่อชะตาชีวิตพลิกผัน จากองค์หญิงผู้สูงส่งเหนือหญิงทั้งปวงในแคว้น สู่สามัญชนเพียงเวลาชั่วข้ามคืน…ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนคือหนทางรอดเดียวของนาง ยามรุ่งเรืองผู้คนต่างกราบไหว้ยกยอ ยามตกต่ำผู้คนดูหมิ่นเย้ยหยัน จากองค์หญิงสูงศักดิ์สู่สามัญชน จากเคยอาศัยในพระราชวังแสนสบาย สู่ชายแดนแสนกันดาร
เมื่อนายทหารเรือหน้าดุ ต้องกลายมาเป็นพระเอกละคร เรื่องวุ่นๆ รักหวานๆ จึงบังเกิดตามมาอย่างช่วยไม่ได้ “ผมไม่เคยทำอะไรเล่นๆ นะพริม ถ้าจะคบกัน คือต้องคบกันแบบจริงๆ จังๆ นะ ไม่ใช่ว่าวันนี้รัก พรุ่งนี้ไม่เอาละ แบบนั้นมันไม่ใช่ผม” “พริมก็ไม่ได้พูดเล่นค่ะ พริมชอบผู้กองจริงๆ” “พิสูจน์ได้ไหม”
เขาคือจิ่นโหว’หยวนหลิน’ ท่านโหวผู้เจนจัดสนามรบ พระสหายคนสำคัญของฮ่องเต้ตั้งแต่ครั้งดำรงตำแหน่งรัชทายาท ทั่วเมืองหลวงมิมีผู้ใดไม่รู้จัก ส่วนนางคือหลานสาวคนงามของเสนาบดีเหยา ‘เหยาลี่อิง’ พรั่งพร้อมด้วยรูปโฉมและความรู้ ในสายตาคนภายนอก ทั้งสองเหมาะสมคู่ควรราวกิ่งทองใบหยก
