นิยาย/การ์ตูน ที่ตัวละครเอก (พระเอก/นางเอก/นายเอก) เป็นทหาร
ชายหนุ่มผู้มีนามว่า หวังชง ถูกชะตาฟ้าเล่นตลก วันหนึ่งขณะที่เขาใช้ชีวิตอยู่ในโลกปัจจุบัน ทว่ากลับมีดาวหางพุ่งใส่จนทำให้เขากลับมาสู่ ยุคต้าถัง ยุคแห่งความเจริญรุ่งเรืองของจีนในกาลก่อน หลายปีต่อมาในที่สุดเขาก็ได้ก้าวขึ้นมาเป็นจอมทัพนำกำลังทหารนักรบยืนหยัดต้านทานหายนะที่คืบคลานเข้ามา ขณะที่วาระสุดท้ายของชีวิตมาถึง
เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาถาวัยสิบสามปีที่มีจิตใจเย็นชา ภาพตรงหน้าชัดเจนว่าผู้ที่ทำร้ายมารดาและน้องชายของเขา กลับมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเสียเหลือเกิน เซี่ยเฉิงจู่กำมือแน่น สาบานกับตัวเอง ต้องมีสักวัน เขาจะให้นางได้ชดใช้ เขาจะทำให้ผิวขาวราวหิมะที่ขวางหูขวางตานั่นต้องด่างพร้อยแปดเปื้อน
“ไม่!!! หลิงหลิงฟังเปิ่นไท่จื่อก่อน” ร่างที่ตะเกียกตะกายไปยังเบื้องหน้าขององค์รัชทายาทหลี่หย่วนเจ๋อ เป็นไปอย่างทุลักทุเล ถึงแม้นว่าเขาจะใช้ความเร็วทั้งหมดที่มี แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทันการเสียแล้ว ที่จะดึงร่างบางของสตรีที่เขารักสุดหัวใจเอาได้ทัน มือหนาคว้ามาได้แค่เพียงความว่างเปล่า
ทาเนีย เดเกรชาฟฟ์ เด็กหญิงผมสีทอง ตาสีฟ้า เดิมคือมนุษย์เงินเดือนญี่ปุ่นรุ่นลุงที่ถูกผู้ลึกลับ x ส่งมาเกิดใหม่ท่ามกลางสงครามอันร้อนระอุรอบชายแดนจักรวรรดิ เพื่อฟื้นฟูศรัทธาของมนุษย์ที่มีต่อพระเจ้า ด้วยพลังเวทและความสามารถในการวิเคราะห์เหนือผู้ใหญ่คนไหนๆ ทำให้ทาเนียโดดเด่น
ใครจะคิดล่ะว่าตัวเองจะทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่ตัวเองเพิ่งอ่านจบ แถมยังมาอยู่ในร่างน้องสาวของตัวร้ายของเรื่องอีก แถมมาไม่กี่ตอนก็ต้องตายอีกเนื่องจากไปหาเรื่องนางเอกของเรื่อง ณรินตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองนั้นมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุสิบสองปีที่ อยู่ในนิยายที่เธอเพิ่งอ่านจบไป และร่างที่เธอทะลุมิติเข้ามา
กองทัพเคยสงสัยว่าเพราะอะไร กลินท์ ตำรวจพลร่มผู้ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนและน้องเขย จึงไม่ลืมอัศวินี พยาบาลสาวผู้เป็นรักแรกและรักเดียวได้ ความตั้งใจแรกของการพาตัวเองมาใกล้ชิดเธอ ก็เพื่อจะแยกเธอออกจากครอบครัวของญาติผู้น้อง แต่หลังจากที่ได้สัมผัส นายทหารหนุ่มลูกทัพบกก็ค้นพบบางสิ่ง
จางเพ่ยอัน อดีตชาติคือสูกสาวฝาแฝดของอัครเสนาบดี กลับต้องจบชีวิตลงในวัยเพียงแค่ 6 ปี เพราะเกิดด้วงพิฆาต เธอกลับชาติไปเกิดในยุคปัจจุบัน และต้องกลับมาในชาติอดีตอีกครั้ง เมื่อดวงวิญญาณฝาแฝดจางเจี๋ยอี้ นำพากลับมา ดวงพิฆาตในยุคปัจจุบันหวนคืนสู่อดีต ทำให้แม่ทัพปีศาจหลุดพ้นจากคำว่าตัวหายนะ
หลิวเซียหลิน เพราะเห็นชายคนรักเดินไม่ได้ นางยอมทุ่มทั้งชีวิต แม้นรู้ว่าไม่เคยอยู่ในสายตา แต่ที่ไหนเล่า… ชายที่นางคิดว่านั่งอยู่บนรถเข็น กลับขี่ม้าฟันดาบ ท่าทีองอาจ หาได้บาดเจ็บตรงที่ใด เป็นเพียงนางที่ถูกแต่งเข้ามาอย่างไรความหมาย แม้ใจรู้ว่าสามีไม่รัก ใจของเขามีคนอื่น
“เสี่ยวฮัว ถูลงข้างล่างอีก” มือของเสี่ยวฮัวถูลงไปที่แผ่นหลังงาม “ดีมาก” หญิงสาวลืมตาขึ้น “พอแล้ว” จากนั้นนางก็หันหน้ามาทางสาวใช้ “ท่านแม่ทัพ” หญิงสาวอ้าปากค้างขึ้นมาทันที ทำไมไม่ใช่เสี่ยวฮัว ดวงหน้างามพลันแดงซ่าน คนที่ถูหลังให้นางคือเซียวอี้ หาใช่เสี่ยวฮัว “พอแล้วรึ” เซียวอี้เอ่ยถามอย่างกวน ๆ
“เจ้าไม่ชอบข้า ข้าไม่ชอบเจ้า ในเมื่อเราต่างไม่ชอบหน้ากัน ไม่จำเป็นต้องมีความสัมพันธ์ใดๆ ให้ลำบากใจ วันหนึ่งหากเจ้าต้องการหรือพอใจแล้ว เจ้าสามารถหย่ากับข้าได้ตามต้องการ” นั่นคือคำพูดของเซวียนเหวินเจี้ยนตอนที่กล่าวกับหวงฉิงหยาง หลังจากขอให้นางแต่งงานกับเขาเพื่อแก้แค้นอดีตคนรัก
เพราะประสบเหตุการณ์สะเทือนใจตั้งแต่วัยเยาว์จนสูญเสียการพูดไป ศกุนตลา เด็กหญิงตัวน้อยที่สูญเสียบิดากะทันหัน จึงถูกรับไปอยู่กับครอบครัวเจ้านายของผู้เป็นพ่อ โดยมีอนิลบถ ลูกชายคนโตของบ้านคอยปกป้องทะนุถนอมดุจน้องสาวอีกคน นกน้อยเติบโตขึ้นอย่างเพียบพร้อมทั้งรูปลักษณ์และกิริยาอันงดงาม
เขารับคำท้า ภายในหนึ่งร้อยราตรี เปลี่ยนคู่หมั้นตัวดี ที่ใฝ่ฝันอยากเป็นแม่ชี ให้เป็นฮูหยินจวนแม่ทัพ งานนี้ต่อให้ต้องเอาตัวเข้าแลก หรือ ชกใต้เข็มขัด แผนชายงามก้นหีบทั้งหลายก็คงต้องงัดออกมาใช้ให้หมด ภารกิจสึกแม่ชีครั้งนี้ (ยังไม่ได้บวช) ยังไงต้องสำเร็จ
หลังพิธีสมรสพระราชทาน หลี่ชีฉือกับฝูถิงต้องแยกจากกันราวกับห่างไกลพันลี้ นางต้องอยู่นำตำหนักกวงอ๋อง เขาต้องอยู่คุ้มครองไพร่ฟ้าราษฎรทางเหนือ แต่แล้วแข็งแกร่งเพียงใดก็ยังคงต้องการการปกป้อง หลี่ชีฉือดั้นด้นฝ่าความทุรกันดารแสนทารุณขึ้นมาหาเขา ใครจะรู้ว่าจวนผู้บัญชาการกองทัพพิทักษ์อุดรที่ยิ่งใหญ่ภายในกลับกลวงโบ๋
ตั้งแต่กำพร้าพ่อปีที่แล้ว อิงกาญจน์ ก็ถูกแม่กับยายนัดหมายดูตัวจับคู่ให้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ล่าสุดน่ะเหรอ…ยิ่งแย่กว่าที่ผ่านมา นำทัพ เป็นผู้ชายแบบที่เธอยี้ ขอแบะปากใส่รัวๆ ทั้งกะล่อน เจ้าชู้ และโปรยเสน่ห์ได้ทุกสถานการณ์ นำทัพปรากฏตัวที่โรงพยาบาลซึ่งเธอทำงานอยู่บ่อยเกินไป บ่อยราวกับว่าเขาเป็นคนป่วยเรื้อรัง
“กอดห่วงยางนี่ไว้ดีๆ แล้วโดดลงไป” “จะบ้าหรือไงคุณ” อยู่ๆ มาบอกให้เธอกระโดดลงไป กลางทะเลเนี่ยนะ ใครที่ไหนจะไปทำตามเขา “โดดลงไป! อย่าให้ผมต้องใช้กำลัง” “ฉันไม่โดด!” “ไม่โดดผมถีบนะ” ตู้มมม!! เขาตกหลุมรักดังตู้ม! หลังถีบเธอตกทะเล… ปฏิบัติการพิเศษเข้าสืบข่าวราชการลับของ นาวาตรีเหมราช
