ตงคือทิศตะวันออก ไซซีคือทิศตะวันตก คนสองคนที่อยู่ในทิศตรงข้ามแต่เป็นคนตรงข้ามที่ฟ้าสร้างมาให้ดูแลและรักษากันและกัน หากมองภายนอกตงคือผู้ชายที่เข้มแข็งที่สุด เย็นชาที่สุด เลือดเย็นที่สุด รวมถึงเป็นพี่ใหญ่สุดในเคออส แต่ความจริงแล้วเขาก็แค่ผู้ชายที่โดดเดี่ยวและต้องการใครสักคน…
ความสัมพันธ์ของเราสองคนเกิดจากความไม่จริงจัง ซ้ำยังฉาบฉวยพร้อมที่จะหันหลังจากกันไปอย่างง่ายดาย แต่ไปๆ มาๆ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกที่ไม่จริงจังนั้นได้กลายเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ “ทำไมถึงมองเหมือนอยากลากผมขึ้นเตียงอีกรอบแบบนั้น” “ฉันนึกว่าคุณจะชิ่งหนีไปก่อนที่ฉันจะตื่นเสียอีก”
“ฉันเรียนหมอตามที่เขาต้องการ เผื่อเขาจะพอใจ แล้วปล่อยให้ฉันมีทางเลือกและอิสระกับการใช้ชีวิตเสียที แต่เขาดันตาย และลูกชายของเขาก็รับหน้าที่บีบบังคับฉันต่อ รู้ไหมสิ่งแรกที่เขาทำคืออะไร” “ให้คุณแต่งงานกับผม” “ใช่ ฉันต้องแต่งงานกับคุณ”
เขาโกรธเธอแต่ไม่ได้เกลียด เขายังอยากให้หนึ่งสัปดาห์มีหนึ่งวันที่เราแนบชิดด้วยผิวเนื้อเปลือยเปล่าในคอนโด เขายังอยากให้มีช่วงเวลาตื่นเต้นกับเธอในสถานที่ต่างๆ ของโรงพยาบาลถามว่าเขาเสียใจไหมที่เสียเธอไป ไม่ แต่เขาเสียดาย
ปีหนึ่ง เธอเจอเขาครั้งแรกที่นั่น ตึกคณะแพทย์ สูง เส้นผมสีน้ำตาลเข้มมีน้ำหนัก ใบหน้าลงตัว ชุดนักศึกษาถูกระเบียบแต่กลับไม่ดูจืดชืดบนกายแกร่ง แก้มมีลักยิ้มทันทีที่เผยรอยยิ้มนิดๆ นั่น นัยน์ตาสีประหลาดของความเป็นลูกครึ่ง เหงื่อไหลอาบแต่ดันเซ็กซี่
เสี่ยกานต์คิดหนัก เมื่อเจอเด็ก(เลี้ยง)อย่างวีราวีร์ คนที่กล้าทำเขาเสียศูนย์ พฤติกรรมของเขาก็เข้าข่ายผิดปกติ แถมยังสุ่มเสี่ยง เขาไม่เคยนอนที่ห้องนี้แบบข้ามวันข้ามคืน เขาไม่เคยพาเด็กไปดูหนัง ไปซื้อของสดของแห้งมาก่อน
คุณไม่จำเป็นต้องเป็นรักแรกของผม ขอแค่คุณเป็นรักสุดท้ายที่จะคอยอยู่เคียงข้างผมตลอดไปก็พอ “ผมเข้ามานอนอยู่ในห้องได้ยังไง” ชายหนุ่มถามพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง ไม่รู้เคลิ้มหลับไปตอนไหนเหมือนกัน “ฉันอุ้มคุณขึ้นมาเอง เก่งไหมล่ะ” คนตัวเล็กยักคิ้วด้วยท่าทางอวดดีส่งให้ ส่วนเขาหลุดขำ
