นางเอกปิดบังพระเอกเรื่องลูก (ท้องแล้วหนี)

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเขาก็ยังมีเธออยู่เต็มหัวใจ แล้วทำไมเขาถึงจะไม่ทวงหัวใจของเธอคืนมาล่ะ และแถมยังมีของขวัญชิ้นพิเศษที่เธอตั้งใจปิดบังเขาเอาไว้อีก จึงยิ่งต้องทวงคืน “กลับไปซะคุณศิวา” ยี่หวาเอ่ยไล่อีกครั้ง “แล้วก็อย่ามายุ่งกับฉันและลูกของฉันอีก” “ยี่หวาคนเดียวทำให้ลูกเกิดมาไม่ได้หรอกนะ”

ชีวิตคู่ที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ จากการถูกบังคับแต่งงานกำลังจะไปได้ดี แต่กลับต้องจบลง เมื่อเขากล่าวหาว่าเธอโกงเงินบริษัทเขา ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ทำ! โชคชะตาต่างหากที่โกงเธอ เคยสูงส่งบนฟ้า ดึงลงมาต่ำสู่ดิน… และถ้าจะมีอะไรสักอย่างที่เธอโกง คงจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขตัวน้อยคนนี้กระมัง

“เสี่ยวชุนลูกไม่อยากพบท่านพ่อหรือจ้ะ” นางยังใช้น้ำเสียงอ่อนโยนกับเขาไม่มีการบีบบังคับใดๆ ทั้งสิ้นล้วนเป็นพวกเขาที่ต้องตัดสินใจเอง รวมถึงเป็นหน้าที่ของชินอ๋องเช่นกันที่จะต้องเอาชนะใจพวกเขาให้ได้ เสี่ยวชุนส่ายหน้าไปมาและยังคงก้มหน้าอยู่ท่าเดิมเด็กน้อยกำลังสับสน เพราะเขาไม่เคยมีพ่อมาก่อน

เคยรักกันอยู่ดีๆ เธอก็ถูกเขาเฉดหัวออกจากรังรักลับอย่างไม่รู้สาเหตุ คนถูกทอดทิ้งอย่าง ปิยวร เยียวยารักษาหัวใจอยู่นาน กว่าจะลุกขึ้นมาสวย เชิด และแซ่บกว่าเก่า เพราะโลกมันกลมหรือยังวนอยู่ที่เดิม เพียงสบตาเธอแว่บเดียวในรอบห้าปี สกลกร ก็ปล่อยให้เธอจากไปอีกครั้งไม่ได้ เขาใช้ความหน้าด้านเข้าสู้ ตื๊อให้สุด

วันนั้นเขาใช้เงินฟาดหัวผู้หญิงคนหนึ่งให้ไปจากชีวิต แต่ในวันนี้เขากลับอยากได้เธอกับลูกกลับคืนมาอีกครั้ง สองปีที่แล้วคาวีเผลอมีความสัมพันธ์กับเมญา พนักงานสาวในงานเลี้ยงของบริษัท และเธอมาบอกว่าท้องกับเขา แต่คาวีไม่ต้องการรับผิดชอบ เขาเสนอเงินให้เธอไปทำแท้งสามล้านบาท เมญารับเงินและหายไป

พอสัญญาฉบับนั้นหมดอายุ รัดเกล้า ก็รู้สึกเหมือนกำแพงน้ำแข็งที่เคยตั้งไว้ พลอยละลายหายไปด้วย แต่ถ้ามีคนถาม ก็ตอบไม่ได้ว่าแท้จริงแล้ว สถานะระหว่างตนกับอีกฝ่ายคืออะไร เด็กเสี่ยหรือคนรัก? เพราะ มิ่งมงคล โอนเงินเข้าบัญชีให้ทุกเดือน เดือนละหกหลัก ขณะเดียวกัน เขาก็รักใคร่เอ็นดู ตามใจหล่อน ถ้ามีเวลาว่างก็พาไปกินข้าว

หัวใจของเขาเหมือนกำลังจะหยุดเต้นลงตอนนี้ เพียงแค่ได้เห็นเด็กหญิงที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับเขาราวกับพิมพ์เดียวโดยเฉพาะดวงตาสีอำพันคู่นั้น “ขอบคุณค่ะคุณลุง” เด็กหญิงแก้มยุ้ยพนมมือป้อมๆ ขึ้นไหว้คนที่เก็บลูกบอลสีหวานให้ “นี่บ้านของหนูเหรอครับ” เขาแน่ใจว่ามาไม่ผิดบ้าน

เธอเป็นแค่นักศึกษาธรรมดาคนหนึ่งที่ชีวิตเคยผิดพลาด จนวันหนึ่งเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น เธอได้เจอผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง และเขาพูดกับเธอว่า ‘ผมอยากคุยเรื่องลูกของเรา’

ความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ทำให้เธอ…ท้องไม่มีพ่อ “คูน…คุณ” ชมพลอยทรุดตัวนั่งใกล้ร่างหนาที่หันมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ เธอทักทายเขาด้วยภาษาสากล “คูณนอนกับช้านม้าย ฉันซิงนะ” บุรุษที่ชมพลอยเข้าไปทักคือ ภาคินทร์ ภักดีธำรง หรือหมอธาม ในวัยสามสิบปีที่มาเรียนแพทย์เฉพาะทางเพิ่มเติม

“แม่..พีช..ไปไม่ทันแล้ว ฮือ ๆ คิมไปแล้ว ฮือ ๆ เขาไปแล้ว ฮือ ๆ” “ใจเย็น ๆ ก่อนลูก เราคุยโทรศัพท์กับเขาได้นี่ ตอนนี้หนูจะทำอะไรต้องห่วงลูกในท้องด้วยนะ” “ลูก !” พีชญาชะงักกึก มองหน้าแม่ของเธอทั้งน้ำตา “พ่อกับแม่รู้แล้วนะว่าพีชท้อง คุณหมอบอกหมดแล้ว ลูกท้องกับคิมใช่ไหม แล้วเขารู้หรือเปล่า ? ”

‘ลูก’ ต้องเป็นของเขา ‘แม่ของลูก’ ก็เช่นกัน! สำหรับ ‘ภาวินทร์’ การที่อดีตภรรยาอย่าง ‘ภคนางค์’ กล้าปกปิดเรื่องลูกนั้นถือเป็นความผิดขั้นร้ายแรง ฉะนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบด้วยการเป็นอยู่เพื่อเป็น ‘เมีย’ ของเขาอีกครั้งและตลอดไป! “เดี๋ยวนี้รู้จักเล่นตัวกับผัวด้วยเหรอ” ไม่ว่าเปล่าหากแต่ยังขยับตัวเข้าหาอย่างอยากจะแกล้ง

วันไนท์สแตนด์ของเขากับเธอในครั้งนั้น ทำให้เขามีอะไรกับใครไม่ได้มาสามปี วันไนท์สแตนด์ของเธอกับเขาในคืนนั้น ทำให้เธอได้เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดพันมาเป็นแก้วตาดวงใจโดยที่เขาไม่เคยรู้ตัว