นิยาย/การ์ตูน ที่นางเอกมีลูก แต่ไม่ยอมบอกพระเอก / นางเอกพาลูกหนีจากพระเอก / ท้องแล้วหนี
“พี่ขอโทษ รุ้งจะให้พี่ทำยังไงก็ได้ขอแค่รุ้งให้โอกาสพี่ได้ดูแลรุ้งดูแลลูกอีกครั้ง” ในใจของรุ้งปรายสั่นสะท้าน นี่สินะจุดประสงค์ที่แท้จริงของแทนไท…สุดท้ายเขาก็มาที่นี่เพราะลูก “ไม่ต้องมาทำดีกับฉันหรอกค่ะ” รุ้งปรายมองผู้ชายตรงหน้าอย่างวิงวอน “คราวก่อนคุณเข้ามาทำดีกับฉันเพราะอยากได้บ้าน คราวนี้จะเอาอะไรคะ…ลูกเหรอ
คนบางคนมักจะให้ความสำคัญต่อคนที่ตัวเองเกลียด อารญากับธีรเดชก็เช่นกัน แต่เกลียดกันไปเกลียดกันมาดันท้องเฉยเลย
เพียงเพราะเหตุบังเอิญที่ทิพลดาเข้าไปช่วยเหลือธีรกร แต่กลับกลายเป็นเธอที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองให้รอดจากเขาได้ จนต้องแต่งงานกันด้วยความจำยอมผสมความเต็มใจ เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอมีแผนการอยากจับ แต่ความจริงที่ทำเพราะเธอมีใจ ทำทุกอย่าง ทนทุกอย่าง สิ่งที่ได้รับตอบแทนมากลับเป็นความปวดใจ
เนี่ยซวงผู้เป็นเจ้าแม่ย่านธุรกิจแค่หลับไป ตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นเจ้าสาวของแม่ทัพซ่ง เพ้ย! ใครไปทำอะไรให้นายกัน ทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาอย่างนั้น! ท่านแม่ทัพซ่งฉีหลินแต่งบุตรสาวอนุตระกูลพ่อค้า! คนทั่วทั้งเมืองหลวงได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเสียดาย ไม่เหมาะสมทั้งฐานะและชาติตระกูล…
“ว้าย !” คุณเศรษฐ์จัดการกระตุกแขนเล็กแล้วกระชากภรรยาสาวให้ล้มลงมาที่เตียง ยิ่งเห็นกระต่ายน้อยหน้าตาตื่นยิ่งชอบใจ “ทำไมขึ้นมาช้า” พอขึ้นมาถึงห้องนอนดอกเตอร์หนุ่มก็เดินวนไปเวียนมาจนทั่วห้อง เขารึอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวแม่คนผิวบางจะเป็นอะไรไปซะก่อนเลยรีบกลับมาดู ที่ไหนได้ เจ้าหล่อนยังอยู่ดีทุกอย่าง
เราจะยอมเสียสละคนที่เรารักให้คนอื่นทั้ง ๆ ที่รู้ว่าหัวใจจะต้องเจ็บได้จริง ๆ หรือ นี่คือคำถามที่คำตอบของใครหลายคนอาจตอบกลับมาว่า “ไม่” เพราะความรัก ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเสียสละคนที่รักให้ใคร แต่คำตอบของ ปลายฝน หญิงสาวที่แอบรักเพื่อนสนิทที่เพิ่งกลายมาเป็นคนรักจากความผิดพลาดเพียงค่ำคืนเดียวอย่าง ปฐวี
“พี่คิดถึงพิมพ์” หกปีที่หล่อนหายตัวไปเป็นหกปีที่เขารอคอยอย่างทนทุกข์ อยากพบเจอแม้ความหวังนับวันจะริบหรี่ลง “อย่าใจร้ายกับพี่นักเลยนะ พี่ทรมานใจเหลือเกินแล้ว” “อย่ายุ่งกับฉันอีก!” ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีหล่อนผลักร่างสูงสุดแรงเกิด เมื่อลุกขึ้นยืนก็ยืนด้วยแข้งขาสั่นเทา “พิมพ์”
ม่านซูฮวา ยิ่งนางมอบความรักให้กับเขามากเท่าไหร่ เขายิ่งตีตัวออกห่างนางมากเท่านั้น ความรักที่มอบให้กับเขาไปนับวันเขายิ่งจะไม่เห็นคุณค่าในความรักของนาง พอกันที ยิ่งมอบความรักให้มากเท่าไหร่ ยิ่งได้สายตาดูแคลนจากเขามากเท่านั้น หนำซ้ำยังข่มเหงน้ำใจนาง พอกันทีกับความรักครั้งนี้
ญารินดาเงยหน้าขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเงียบไป แล้วเธอก็เห็นเขายืนจ้องนาเดียร์ และไอ้ท่าทางที่เหมือนมันจะถ่ายทอดมากับดีเอ็นเอนี่ทำให้เธอทั้งขำและหวาดกลัวว่าจะมีใครสังเกตเห็น คนพ่อที่ไม่รู้ตัวว่าเป็นพ่อยืนกอดอกเอียงคอจ้องคนเป็นลูกสาว ในขณะที่คนเป็นลูกสาวยืนนกอดตุ๊กตาเอียงคอมองตอบกลับอย่างงงๆ
เพราะความปรารถนาในตัวเธอ ทำให้เขากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว ราคีที่เขาฝากไว้บนกาย ฝังในหัวใจไม่มีวันจะลบเลือนง่ายๆ เช่นเดียวกับที่เธอจะไม่มีวันยอมให้อภัยเขา เหมือนโลกเล่นตลก เมื่อเมียที่หนีจากไปกลับมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้งในฐานะน้องสะใภ้ ซ้ำร้ายกว่านั้นเธอยังมีหลานของเขาอยู่ในท้อง
พรพระจันทร์ ใช้ชีวิตในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่แล้ววันหนึ่ง อนธการ อดีตที่เธอ ‘ซ่อน’ เก็บไว้ในใจตลอดมาได้ปรากฏตัว ชายใจดำคนนั้นอยู่ๆ กลับกลับคำ อยากจะเป็นทั้งพ่อและสามี แม้อนธการจะอยากกลับมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอและลูกแค่ไหน ขอให้รู้ไว้ว่าชาตินี้ เขาคือคนที่พรพระจันทร์ไม่คิดจะต้อนรับกลับมา
ใบหย่าเป็นสิ่งที่เขาเรียกร้องจากเธอ เพื่อเริ่มต้นสถานะรักใหม่กับใครอีกคน แต่ใบหย่าสำหรับเธอคือสิ่งที่ทำให้เขาหลุดพ้นสถานะความเป็นพ่อจากลูกของเธอโดยสิ้นเชิง เอกสารหย่าในมือ พร้อมกับสมุดฝากครรภ์ที่มีชื่อเธอเป็นมารดาเพียงคนเดียว จุดจบของความรัก เริ่มต้นด้วย คำว่า แม่
“ยอมรับความจริงเถอะว่าคุณเสียผู้หญิงคนนี้แล้ว” “ไม่ยอม ! ปายเป็นของผม ลูกในท้องก็ของผม อย่าคิดว่าจะยอมแพ้เพราะแหวนวงเดียวสิ…มันก็แค่แหวน !” …เขาต้องได้เธอคืนเท่านั้น ไม่มีทางยอมเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวไปจนตลอดชีวิต “คุณมันบ้าไปแล้ว อยากเอาชนะจนไม่ยอมรับความจริง”
เธอที่เป็นถึง ‘ซุปตาร์ตัวแม่’ ของวงการบันเทิง แต่เธอดันพลาด…ท้อง! ที่สำคัญ…เธอไม่รู้ว่าใครคือพ่อของเด็ก ไม่เคยคิดที่จะตามหา เพราะรู้ว่ามันคงไม่มีประโยชน์อะไร ในเมื่อเธอทำตัวเอง… เธอก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้
“ฝนตก อากาศเย็นแบบนี้คุณจะไม่ห่มผ้าหรอคะ” “พี่คิดว่า…” เหมือนฝันของเขากำลังจะสลาย รากแก้วยิ้มและหัวเราะในลำคอ “คิดว่าจะได้นอนห้องเดียวกันกับฉันหรอ ฉันยังไม่ไว้ใจคุณขนาดนั้นหรอก” เธอเม้มริมฝีปากส่ายหน้าไปมา “แต่เราก็เป็นผัวเมียกันแล้วหนิ เป็นกันมานานแล้วด้วย” สามีทางพฤตินัยแย้ง
