ปารีเซียง

ตื่นมาได้ก็อาละวาด ออกฤทธิ์จนแก้วหูเขาสะเทือน แถมยังคิดจะทำร้ายเขาด้วยไม้ท่อนใหญ่นั่นด้วย คิดแล้วมันน่าเจ็บใจนัก แบบนี้มันน่าปล่อยให้ลูกปืนกระแทกปากสักเม็ดสองเม็ดจะได้เงียบเสียง…หรือบางทีอาจต้องใช้ไม้ท่อนใหญ่ของเขาอุดปากสวย ๆ นั่นจะได้เลิกปากดีซะที ความคิดสุดท้ายในหัวที่ผุดขึ้น

เธอ : ทริปฉลองปิดเทอมที่เธอและเพื่อนๆ วางแผนเอาไว้กลับล้มไม่เป็นท่า เมื่อผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งถูกทิ้งให้อยู่ท่ามกลางฝรั่งร่างยักษ์หน้าโจร ที่เพื่อนในกลุ่มพร้อมใจยืนยันกับเธอว่า คนพวกนี้ไว้ใจได้ เธอจะไม่เป็นอันตรายใดๆ “แค่ขออาศัยเรือข้ามไปเกาะ เธอถึงกับต้องเสียค่าโดยสารเป็นร่างกายและหัวใจเลยหรือ”

“ถามไปเนี่ยได้ยินไหม ทำไมไม่ตอบ” เสียงดุเร่งเอาคำตอบ เมื่อยังเห็นเด็กใจกล้าเอาแต่นั่งนิ่ง ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มอยู่ในความมืดมองใบหน้าตื่น ๆ นั้นด้วยความเอ็นดูเข้าใจ “ร…รู้ค่ะ…เอ่อ…รักษ์คิดว่าลุงอิฐหลับแล้ว ก…ก็เลย…” “เลยอยากลองเล่นกับไฟ” อิฐตอบให้เสียเองเพราะเห็นหล่อนมัวแต่อ้ำอึ้ง ปล่อยลมหายใจ…

ใบหน้าชื้นเหงื่อ แหงนมองตัวเลขแสดงสถานะหน้าลิฟต์ขนาดใหญ่ หวั่นใจกับเวลาที่เหลือน้อยเต็มที “ชั้นสิบ…เก้า…แปด…เร็ว ๆ…” พึมพำเหมือนมันจะช่วยให้ลิฟต์เคลื่อนตัวได้เร็วขึ้น ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไร้ประโยชน์หากก็ทำเพื่อช่วยลดความกังวลในใจลงบ้าง ชั่ววินาทีนั้น กลีบปากอิ่มยิ้มกว้าง เมื่อได้ยินเสียงดังพร้อมบานประตู…

“…” ความเงียบของยอดขวัญไม่เพียงสร้างความกดดันให้ตัวเธอเอง ทว่ากับคนที่กำลังรอคอยความเมตตาจากเธอก็มีสภาพไม่ต่างกัน ชายหนุ่มเฝ้ามองและให้เวลาเธออย่างใจเย็น กระทั่งผ่านไปครู่ใหญ่ โคลด์ได้ยินเสียงสูดลมหายใจลึกของยอดขวัญ ก่อนจะเห็นสีหน้าลังเลและเอ่ยปากอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

มันเกิดขึ้นได้ยังไง บ้าไปแล้ว ไม่ใช่แค่บ้าแต่มันโคตรบ้า ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าครั้งแรกของเธอจะเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้เลยว่าเกิดขึ้นตอนไหน ยังไง…ที่สำคัญจำไม่ได้เลยว่ามันดีไหม! ความคิดในใจกำลังสับสนตีกันยุ่งไปหมด โว้ยยยยย ครั้งแรกนะโว้ยแต่จำไม่ได้ว่าดีไหม แล้วแบบนี้จะคุยกับใครได้เล่า

ชายหนุ่มเจ้าของไร่ผู้เปี่ยมไปด้วยพลัง กำลังกลายเป็นคนอ่อนแอ เพียงแค่ได้เห็นดวงตากลมของสาวน้อยบ้านป่า พละกำลังที่เคยมีราวกับถูกสูบออกจากร่างไปจนหมดไม่มีเหลือ สาบานได้ว่าเขาจะใช้ความช่ำชองทั้งหมดที่มี เก็บกักเธอไว้ในอ้อมแขนเขาตลอดกาล เพียงแค่เสี้ยวหน้าหวานปรากฏต่อสายตา

“ภายในเวลาสามเดือน ถ้าหนูหางานทำไม่ได้ หนูจะกลับไปแต่งงานตามที่พ่อต้องการ!” สิ่งแรกที่เธอกล้าขัดคำสั่ง… และเมื่อขัดคำสั่งเธอต้องยอมรับเงื่อนไขที่ตามมานั่นคือการย้ายที่อยู่… นัชชาไม่รู้เลยว่าการเดินออกจากกรงอันแสนคุ้นเคยมาตลอดชีวิตครั้งนี้ เธอต้องพบเจอกับเรื่องราวอันแสนยุ่งยาก หนักหน่วง

ผ่านวันผ่านคืนด้วยหัวใจเหี่ยวเฉา… แต่คำร้องขอจากสาวน้อยวัย 23 นามปารียา ทำหนุ่มใหญ่มากวัยถึงกับหัวใจเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง ดวงตาเด็ดเดี่ยว จริงจัง ปราศจากอาการลังเลกับการตัดสินใจเป็นนางแบบให้กับโปรเจ็คสำคัญของฌายิน คือจุดเปลี่ยนให้หัวใจเหี่ยวเฉาของเขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง

กลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ที่ลอยอวลอยู่ในลมหายใจหอบกระเส่า ยามวิธานจงใจใช้มันลามเลียผิวแก้ม กัญจน์เผลอสูดกลิ่นนั้นเข้าไปอย่างลืมตัว ยอมรับว่าการกระทำนั้นของเขา ทำให้เลือดในกายหล่อนเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง จากที่มันเคยนิ่งสงบและเยือกเย็นมาโดยตลอด… มันไม่เคยเป็นแบบนี้ยามอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหน

ชายหนุ่มต้องก้าวเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงขององค์กร ในฐานะบุตรชายบุญธรรมของสามีใหม่มารดาผู้ให้กำเนิด ความกดดันมากมายถาโถม เพื่อให้เขาได้พิสูจน์ตัวเองในวัยเพียงยี่สิบ ต้น ๆ ภาระอันหนักหน่วง กับหนทางเพื่อก้าวขึ้นเป็นผู้นำ ได้เปลี่ยนชายหนุ่มผู้เคยสดใส ให้กลายเป็นบุรุษผู้แข็งแกร่ง

เรื่องราวความรักดุเดือดของพ่อม่ายหนุ่มใหญ่ เจ้าของฟาร์มเลี้ยงวัว ในวัยสี่สิบสองที่ครองตัวเป็นโสดมานานหลังถูกเมียขอหย่า คุณท่าน คือคำเรียกขานที่ใครๆ รู้จักกันดีทั้งในแวดวงธุรกิจและวงจรค้าเนื้อสด หนุ่มใหญ่ที่ยอมจ่ายเม็ดเงินมหาศาลเพื่อความสุขทางเพศรส หนุ่มใหญ่ที่สาวๆ พร้อมใจกันสู้อย่างยอมตาย

“ไปนอนอยู่ตรงนั้นทำไม” คาร์ลอสเริ่มซัก น้ำเสียงดุดันราบเรียบดังเดิม ดวงตาจดจ้องกลีบปากเล็กนั่นตลอดเวลา “คะ…” ดนุดาทำสีหน้างง ดวงตาแสดงออกชัดว่าเธอไม่เข้าใจที่เขาถามเลยสักนิด “ถามว่า…ไปนอน…อยู่หน้าบ้านหลังนั้น…ทำไม?” เสียงดุย้ำช้า ๆ ชัด ๆ ทีละคำด้วยนึกว่าเธอฟังไม่เข้าใจ

อาการหวงเนื้อหวงตัวของหล่อน ทำหนุ่มใหญ่หัวเราะชอบใจ “ปิดไม่มิดหรอก นมใหญ่ขนาดนั้น” ยิ้มแพรวพราว จ้องมองความใหญ่โต ตาไม่กะพริบ “พ่อเลี้ยง!” คนถูกเย้าขึงตาดุ ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากพ่อเลี้ยงติสรณ์ ผู้ชายที่เห็นว่าน่ากลัวและโมโหร้ายคนเมื่อวานหายไปไหนแล้ว ตอนนี้เหลือแต่คนหื่นกาม

“พอใจลักษณ์” ผลงานนิยายขนาดกลางในนามปากกาปารีเซียง เป็นเรื่องราวความรักระหว่างหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งพ่วงด้วยตำแหน่งลูกหนี้และหน้าที่แม่จำเป็น กับเจ้าของไร่หนุ่มใหญ่ผู้ซึ่งเปี่ยมไปด้วยความร่ำรวย และอิทธิพลมากมายซึ่งแน่นอนว่าเขาคือเจ้าหนี้ “พอใจ” แม้จะมีหนี้สินตกทอดเป็นมรดกอย่างงง ๆ